Niezwykła wyprawa Nansena wraz z jego załogą przez lody Arktyki. Tak jak zauważył jeden z czytelników poniżej, brak w niej bardziej porywającej akcji, moim zdaniem, dlatego że... załoga była za dobrze przygotowana na tę wyprawę. Żywności i innych surowców było aż za dużo, odpowiednia, urozmaicona dieta nie dopuściła do szkorbutu, Fram okazał się statkiem niezatapialnym - w całej wyprawie nie było ani jednego momentu, kiedy Fram zawiódł. 
Oceniłbym tę książkę niżej, jednak ratuje ją mały zwrot akcji, kiedy Nansen wraz z towarzyszem postanawiają pieszo zdobyć biegun północny, co prawda im się nie udaje i szybko są zmuszeni do odwrotu, jednak podróż ta jest o wiele ciekawsza i bardziej trzyma w napięciu niż życie na uwięzionym w lodzie statku. 

Niezwykła wyprawa Nansena wraz z jego załogą przez lody Arktyki. Tak jak zauważył jeden z czytelników poniżej, brak w niej bardziej porywającej akcji, moim zdaniem, dlatego że... załoga była za dobrze przygotowana na tę wyprawę. Żywności i innych surowców było aż za dużo, odpowiednia, urozmaicona dieta nie dopuściła do szkorbutu, Fram okazał się statkiem niezatapialnym - w...

Mi dane było przeczytać wydanie z lat 1898/99 pt. "Podróż do Bieguna Północnego". Niesamowite uczucie. Zupełnie odmienny, niedzisiejszy styl pisania, inne słownictwo, składnia, nawet ortografia.
Co do samej treści, to chłonie się ją, jak gąbka. Autor ma dar opowiadania, co od razu widać, a i same przeżycia uczestników wyprawy, to materiał na długi serial.

Mi dane było przeczytać wydanie z lat 1898/99 pt. "Podróż do Bieguna Północnego". Niesamowite uczucie. Zupełnie odmienny, niedzisiejszy styl pisania, inne słownictwo, składnia, nawet ortografia.
Co do samej treści, to chłonie się ją, jak gąbka. Autor ma dar opowiadania, co od razu widać, a i same przeżycia uczestników wyprawy, to materiał na długi serial.

Czytając tę książkę płynie się Framem razem z Nansenem i pozostałymi piętnastoma członkami załogi. A potem zimuje się w Arktyce z Nansenem i Johansenem. To co ci ludzie naprawdę przeżyli nie mieści się w głowie. Wszystko mi się podobało,tylko nie stosunek do psów. Na przełomie XIX i XX wieku inaczej traktowano zwierzęta, wiadomo.Świetna książka o świetnych ludziach.

Czytając tę książkę płynie się Framem razem z Nansenem i pozostałymi piętnastoma członkami załogi. A potem zimuje się w Arktyce z Nansenem i Johansenem. To co ci ludzie naprawdę przeżyli nie mieści się w głowie. Wszystko mi się podobało,tylko nie stosunek do psów. Na przełomie XIX i XX wieku inaczej traktowano zwierzęta, wiadomo.Świetna książka o świetnych ludziach.

Ciekawie napisany dokument o pionierskiej podróży przez Arktykę. Jednak oprócz fabuły książka fascynuje także osobowością autora przebijającą w każdej zapisanej notatce; Nansen jawi się czytelnikowi jako wnikliwy i drobiazgowy obserwator, świetny badacz, który rzetelnie analizuje przyrodnicze zjawiska i wyciąga logiczne wnioski. Było dla mnie wielką przyjemnością "obserwować go przy pracy" i poznawać jego warsztat naukowca. Ale tym, co mnie najbardziej ujęło w Nansenie, była szlachetność jego charakteru i siła ducha. Autor wykazał wielką niezłomność pomimo wszelkich trudności. Zawsze też na pierwszym miejscu stawiał dobro i życie drugiego człowieka.

Ciekawie napisany dokument o pionierskiej podróży przez Arktykę. Jednak oprócz fabuły książka fascynuje także osobowością autora przebijającą w każdej zapisanej notatce; Nansen jawi się czytelnikowi jako wnikliwy i drobiazgowy obserwator, świetny badacz, który rzetelnie analizuje przyrodnicze zjawiska i wyciąga logiczne wnioski. Było dla mnie wielką przyjemnością...

„’Fram’ w Arktyce” opowiada historię niezwykłą. Dowódcy wyprawy badawczej do Arktyki udaje się przekonać fundatorów do wydania pieniędzy nie na tradycyjną eksplorację koła podbiegunowego poprzez dotarcie morzem do najdalszych niezamarzniętych jego zakątków lecz na celowe wpłynięcie w pak lodowy i dryfowanie wraz z nim na północ. Dotychczas wszystkie statki w starciu z pakiem lodowym były niemiłosiernie miażdżone. Dlatego „Fram” został zbudowany jako ogromnie wytrzymały statek, którego obłe kształty i płaskie dno, pozwalały mu na wyślizgiwanie się z lodowych kleszczy i równe stanie na lodzie. Nansen, syn ludu północnego, nie spieszył się z jak najszybszym wyruszeniem w podróż. Przez kilka lat budował statek, przygotowywał i eksperymentował z prowiantem oraz ekwipunkiem (słynna kuchenka Nansena) i pomocami naukowymi. Wiedział, że bez należytej uwagi w tych sprawach nie będzie miał w Arktyce żadnych szans. Rozpoczynając ekspedycję wiedział co, jak, kiedy i z kim chce osiągnąć. Załogę tworzyło tylko dwunastu towarzyszy – naukowców, techników żeglarzy.
Pomimo tak niezwykle starannie i nowatorsko przygotowanej ekspedycji, nie bał się podjąć ogromnego ryzyka opuszczenia „Frama” i wyruszenia tylko z jednym towarzyszem z psimi zaprzęgami i kajakami na biegun, mając pod stopami tylko lód i morze. Wędrowcy opuścili bezpieczny statek wiedząc, że do niego już nie zdołają wrócić, nie mieli też pewności, że uda im się w drodze powrotnej dotrzeć do stałego lądu. Nie doszli do bieguna – zatrzymały ich spiętrzone lody i dryf paku lodowego w kierunku południowym. Aby dotrzeć w drodze powrotnej do Wysp Księcia Józefa musieli poświecić wszystkie swoje psy. Na bezludnych wyspach potrafili przetrwać arktyczną zimę w prowizorycznym szałasie, żywiąc się upolowanymi morsami. Latem płynąc na kajakach dotarli do południowych wysp archipelagu, gdzie napotkali angielskich badaczy, dzięki którym wrócili do Norwegi.
Książka nie epatuje emocjami, ale z jej treści można się domyślić ile wysiłku fizycznego i psychicznego kosztowała wszystkich ta wyprawa. Ile cierpliwości, hartu ducha i szczęścia wymagała.
Tekst książki znakomicie uzupełniają czarno-białe zdjęcia z wyprawy, które pozwalają uwierzyć, że cała ta historia wydarzyła się naprawdę.

„’Fram’ w Arktyce” opowiada historię niezwykłą. Dowódcy wyprawy badawczej do Arktyki udaje się przekonać fundatorów do wydania pieniędzy nie na tradycyjną eksplorację koła podbiegunowego poprzez dotarcie morzem do najdalszych niezamarzniętych jego zakątków lecz na celowe wpłynięcie w pak lodowy i dryfowanie wraz z nim na północ. Dotychczas wszystkie statki w starciu z...

Nie wydaje mi się, aby Fridtjof Nansen przygotowując do publikacji dziennik z wyprawy Frama kierował się względami marketingowymi albo brał pod uwagę potrzeby i upodobania przeciętnego czytelnika, nic zatem dziwnego, że o "Framie w Arktyce" trudno powiedzieć, że jest to książka porywająca, barwna i trzymająca w napięciu.
Fascynująca jest natomiast możliwość wejrzenia w życie załogi uwięzionej w lodach Arktyki, ich codziennych zajęć, zatrudnień i obowiązków, rozrywek i sposobów spędzania wolnego czasu. Ci, którzy szukają mocnych przeżyć mogą być jednak zawiedzeni: próżno tu szukać dramatycznych chwil, głodu i niebezpiecznych przygód. Załoga zajmuje się głównie prowadzeniem badań i obserwacji naukowych, a sam Nansen pozostaje bardzo dyskretny jeśli chodzi o szarą codzienność.
Lektura dziennika opublikowana po triumfalnym powrocie Frama to również okazja do zrozumienia, jak wielkiej determinacji, staranności i uwagi wymagało zaplanowanie każdego kroku, każdego etapu podróży, szczególnie wobec planowanej wyprawy Nansena i Johansena na biegun północny. Nie wątpię, że ta próba zdobycia bieguna wymagała nadludzkiego wysiłku i tylko oszczędna, mało emocjonalna narracja Nansena sprawia, że niebezpieczeństwa bledną: pękający lód, męczący marsz, widmo śmierci głodowej wobec braku łownej zwierzyny, wreszcie niebezpieczna podróż kajakami przez Morze Barentsa i zimowanie na Ziemi Franciszka Józefa nie budzą szczególnych emocji, przedstawione jako coś, przez co obaj podróżnicy musieli przejść, ani na chwilę nie tracąc wiary, że uda im się wrócić do domu.
Podobnie jak w przypadku "Mojego życia polarnika" Amundsena jestem pewna, że można było "wycisnąć" z tej książki znacznie więcej - pytanie tylko, czy właśnie ten suchy, oszczędny styl nie stanowi o sile takich wspomnień, których literacka wartość schodzi na dalszy plan wobec dokonań tych, którzy odważyli zapuszczać się w tak niebezpieczne i słabo poznane regiony.

Czego zabrakło tej książce to dobrze opracowanej mapy, zarówno regionów podbiegunowych jak i przedstawiającej trasę podróży, oraz uważnej korekty - chyba że ta przedziwna interpunkcja jest zgodna z oryginałem.

Nie wydaje mi się, aby Fridtjof Nansen przygotowując do publikacji dziennik z wyprawy Frama kierował się względami marketingowymi albo brał pod uwagę potrzeby i upodobania przeciętnego czytelnika, nic zatem dziwnego, że o "Framie w Arktyce" trudno powiedzieć, że jest to książka porywająca, barwna i trzymająca w napięciu.
Fascynująca jest natomiast możliwość wejrzenia w...

Dowódca wyprawy opisuje jedną z najważniejszych i nowatorskich podróży badawczych. Niezwykłe, stare zdjecia oddające klimat epotki.
W niektóre przygody nie jest łatwo uwierzyć.
Na pewno waro przeczytać!

Dowódca wyprawy opisuje jedną z najważniejszych i nowatorskich podróży badawczych. Niezwykłe, stare zdjecia oddające klimat epotki.
W niektóre przygody nie jest łatwo uwierzyć.
Na pewno waro przeczytać!

także pod tytułem 'Do bieguna'.

także pod tytułem 'Do bieguna'.

7,5

7,5