Mnie akurat - odwrotnie niż przedmówcę - zainteresował film i dopiero później dotarłem do książki. Pamiętam te wiejskie odpusty i pamiętam peregrynację kopii jasnogórskiego obrazu. Dla mnie to pewnego rodzaju obrazy wspomnień, z których również stworzyłem pewnego rodzaju opowieść (a w zasadzie do dawnych odpustów nawiązują dwie moje książki) odpustową. Dlatego gdy obejrzałem obraz na podstawie książki, jak również po przeczytaniu samej książki uznaję ją jako pewnego rodzaju połączenie osobistych wspomnień z historią sięgającą czasów przedwojennych. Jednocześnie dzięki książce miałem okazję zobaczyć je z całkiem innej perspektywy. Nie żałuję też, że nie przeczytałem książki wcześniej, przed napisaniem swojej. Chyba niczego by to do mojej twórczości nie wniosło. To całkiem inna perspektywa. Jak napisał poprzednik: Miłośnicy fantastyki, erotyki, mafijnych porachunków i tajemniczych morderstw nie odnajdą tu niczego interesującego... chociaż może...

Mnie akurat - odwrotnie niż przedmówcę - zainteresował film i dopiero później dotarłem do książki. Pamiętam te wiejskie odpusty i pamiętam peregrynację kopii jasnogórskiego obrazu. Dla mnie to pewnego rodzaju obrazy wspomnień, z których również stworzyłem pewnego rodzaju opowieść (a w zasadzie do dawnych odpustów nawiązują dwie moje książki) odpustową. Dlatego gdy...

Podchodziłem do tej książki z mieszanymi uczuciami. Wiedziałem bowiem, że na podstawie autobiografii Edwarda Kozieła Janusz Barański nakręcił film pt. "Kramarz", a ja, mimo, że lubię "Maliniaka" (Romana Kłosowskiego) to jednak nie dałem rady obejrzeć tego obrazu do końca.
Ale kolejny raz okazało się, że ekranizacje filmowe niemal zawsze przegrywają z książkowymi pierwowzorami. "Wspomnienia wędrownego kramarza" są ciekawym zapisem świata jakiego już nie ma. To świat obwoźnych sprzedawców dewocjonaliów i odpustowych zabawek. Przy czym autor, zanim został kramarzem, pracował w lokalnej gazecie "Głos Ludu", miał więc pojęcie o słowie pisanym, nikt nie musiał mu tutaj pomagać od strony literackiej.
Spragnionym historii fantasy albo niewyjaśnionych zagadek kryminalnych odradzam sięganie po tą książkę. Zawiodą się. Wszystkim innym szczerze polecam autobiografię pana Kozieła.

Podchodziłem do tej książki z mieszanymi uczuciami. Wiedziałem bowiem, że na podstawie autobiografii Edwarda Kozieła Janusz Barański nakręcił film pt. "Kramarz", a ja, mimo, że lubię "Maliniaka" (Romana Kłosowskiego) to jednak nie dałem rady obejrzeć tego obrazu do końca.
Ale kolejny raz okazało się, że ekranizacje filmowe niemal zawsze przegrywają z książkowymi...