Z sentymentalnej serii - przypominam sobie co czytałem w latach szkolnych i jak to smakuje po latach. I mnie nadal smakuje. Wtedy zrobiła na mnie wrażenie a teraz, cóż, nadal mnie ta krótka historia kręci. I jeszcze film. Jest OK.

Z sentymentalnej serii - przypominam sobie co czytałem w latach szkolnych i jak to smakuje po latach. I mnie nadal smakuje. Wtedy zrobiła na mnie wrażenie a teraz, cóż, nadal mnie ta krótka historia kręci. I jeszcze film. Jest OK.

DYREKTYWA PIERWSZA : Służyć bezpieczeństwu publicznemu.

Uwielbiam klimat, który jest w Robocopie, dystopijne miasto, anarchia, korporacja OCP i policjant cyborg. Książka Eda Naha jest adaptacją scenariusza Edwarda Neumeiera oraz Michaela Minera i tylko nieznacznie różni się od tego, co można zobaczyć w filmie.
Trzeba bezdyskusyjnie stwierdzić, że Paul Verhoeven w 1987 roku stworzył coś więcej niż kolejny film SF i mimo że część efektów może obecnie nie powalać, to film był czymś nowym i świeżym. Zapewne wiele osób darzy go sentymentem, a może nawet uwielbieniem. Ja na pewno się do nich zaliczam.

DYREKTYWA PIERWSZA : Służyć bezpieczeństwu publicznemu.

Uwielbiam klimat, który jest w Robocopie, dystopijne miasto, anarchia, korporacja OCP i policjant cyborg. Książka Eda Naha jest adaptacją scenariusza Edwarda Neumeiera oraz Michaela Minera i tylko nieznacznie różni się od tego, co można zobaczyć w filmie.
Trzeba bezdyskusyjnie stwierdzić, że Paul Verhoeven w 1987 roku...

Chociaż to tylko adaptacja filmowa, to mimo wszystko ma swoje plusy. Jest szybka akcja, kilka dodatkowych scen oraz kilka alternatywnych, w tym zakończenie. Najciekawszym natomiast elementem, dla którego wato sięgnąć po tę pozycję, jest przedstawienie procesu myślowego Murphy'ego po przekształceniu w Robocopa. Tego nie dało się pokazać w filmie. Zaczyna się od wypranego z uczuć i emocji rejestrowaniu otoczenia, niezbornych obserwacji, komputerowego odnotowania zachodzących zmian i widocznych schematów. Z czasem do głosu dochodzi jednak samoświadomość, co prowadzi w konsekwencji do głębszych rozważań egzystencjalnych.

Paul Verhoeven zastosował w filmie motyw snów, ale wykorzystał je do osiągnięcia tego samego celu. Wyjaśnił to podczas czytania scenariusza Peterowi Wellerowi w ten sposób: "Jednej rzeczy mu nie zabrali - to jego dusza, a ona budzi się niezależnie. Te wszystkie rzeczy jak technologia, postęp, prywatyzacja, a także wszytko inne, nie są w stanie tego zmienić. Dusza się budzi. A gdy tak się dzieje, powraca ponownie do fizycznego świata".

To opowieść o zmartwychwstaniu.

Chociaż to tylko adaptacja filmowa, to mimo wszystko ma swoje plusy. Jest szybka akcja, kilka dodatkowych scen oraz kilka alternatywnych, w tym zakończenie. Najciekawszym natomiast elementem, dla którego wato sięgnąć po tę pozycję, jest przedstawienie procesu myślowego Murphy'ego po przekształceniu w Robocopa. Tego nie dało się pokazać w filmie. Zaczyna się od wypranego z...