Chętnie napisałabym coś dobrego, ale nie da się ukryć, że jest to książka nieważna, właściwie pozbawiona sensu a do połowy nawet uroku.

Jestem początkującą wielbicielką pana M., zaczęłam go czytać późno, bo podejrzewałam,że jest nieco zbyt popularny by być dobry.

Okazało się, że się pomyliłam, więc teraz czytam go pomału i wielokrotnie żeby na dłużej starczyło. Najbardziej podobały mi się opowiadania. 'Dwanaście opowiadań tułaczych' czytałam kilka razy, kserowałam i wysyłałam w listach do przyjaciół - dla jednego z nich zrobiłam nawet wersję ilustrowaną opowiadania 'Śnię na zamówienie':)

Tymczasem mowy, też krótka forma w której można błysnąć, mocno mnie rozczarowały... Te trzy gwiazdki na LC są dokładnie wyliczone, każda z nich to jeden fragment/zdanie/akapit z drugiej połowy książki, dzięki którym uwierzyłam, że to w ogóle Marquez napisał te teksty...

'My, pisarze, nie jesteśmy od tego, by nas koronowano(...), wszelkie publiczne hołdy to początek procesu mumifikacji' mówił Marquez już w 1972 roku, odbierając nagrodę za 'Sto lat samotności'. Cóż, czasem publiczne hołdy są nieuniknione, ale można przyjmować je tak, jak Doris Lessing przyjęła wiadomość o przyznaniu jej Nagrody Nobla (http://www.youtube.com/watch?v=vuBODHFBZ8k), a można też najpierw bronić się przed wygłoszeniem choćby jednej mowy, a potem zgodzić się, by cały ich zbiór został wydany w pięknej okładce,z celebrą godną czegoś lepszego.


http://porzadekalfabetyczny.blox.pl/2011/12/mumifikacja.html

Chętnie napisałabym coś dobrego, ale nie da się ukryć, że jest to książka nieważna, właściwie pozbawiona sensu a do połowy nawet uroku.

Jestem początkującą wielbicielką pana M., zaczęłam go czytać późno, bo podejrzewałam,że jest nieco zbyt popularny by być dobry.

Okazało się, że się pomyliłam, więc teraz czytam go pomału i wielokrotnie żeby na dłużej starczyło....