Książka to niezwykła! "Senny żywot Leonory de la Cruz" Agnieszki Taborskiej, to pozycja, której szukałam dosyć długo, pierwszy nakład bowiem rozszedł się błyskawicznie wśród studentów historii sztuki i literaturoznawstwa. U nas wydana przez niszowe wydawnictwo słowo/obraz/terytoria (wydające głównie literaturę naukową, a książkofilom znane może z serii "Terytoria Skandynawii"),za granicą spotkała się z większym zainteresowaniem. Agnieszka Taborska to historyk sztuki, specjalistka od surrealizmu. A "Senny żywot..." to właśnie sprytna pozycja o surrealizmie. Czemu sprytna?
Bo trudno powiedzieć czy to w ogóle jest książka. Cała treść właściwa opiera się na zwięzłej biografii wyimaginowanej świętej, stworzonej przez Taborską. Ilustrowane niepokojącymi, surrelistycznymi kolażami Seleny Kimball rozdziały-plansze zawierają ledwo po kilka zdań w typowo hagiograficznym stylu; samych rozdziałów jest ledwie trzydzieści pięć. Co szybsi pewnie przeczytają całość w dwadzieścia minut. Co jest więc siłą książki?
Przypisy. Tak, tak, te znienawidzone nieraz obszerne przypisy - to dla nich czyta się tę książkę. Zebrane na końcu książki w obszerne glosy, zawierają dużo więcej treści niż sama hagiografia "świętej od wody i snów". Stanowią jednocześnie piękną podróż przez surrealistyczny Paryż lat XX i XXX. Dowiemy się z nich trochę o Dalim, trochę o Bretonie, trochę o zafascynowaniu ówczesnych surrealistów okultyzmem, trochę o dawnych ideałach piękna, kobietach demonicznych, wróżbiarkach, świętych-mistykach, którzy inspirowali surrealistów, a nawet o psychoanalizie.Taborska jednocześnie sprytnie igra z głównym motto surrealnych artystów - że najciekawsze jest to, co jest na pograniczu jawy i snu. Tak ona balansuje na pograniczu prawdy i zmyślenia, wspominając na przykład, że Breton uwielbiał zmyśloną przez Taborską świętą, a Dali poświęcał jej nawet swoje artystyczne instalacje. Tutaj niczego nie można być pewnym - autorka co chwilę puszcza do nas perskie oko, a my i tak uwiedzeni zagłębiamy się w tę prozę, choć wiemy, że to tylko fikcja. Pod koniec glos sami powoli zaczynamy wierzyć w świętą Leonorę de la Cruz, mistyczkę i jasnowidzkę z szesnastego wieku...
Książka dedykowana jest wspaniałej surrealistce, Leonorze Carrington. Na studiach byłam niezwykle zafascynowana tą postacią - zarówno jej malarstwem, jak i prozą. Niestety, tej ostatniej zostawiła po sobie niewiele, a przetłumaczona została tylko jedna powieść. Szczerze życzę sobie, aby któreś wydawnictwo sięgnęło w końcu po lekceważonych u nas surrealistów i ich baśniowe, niepokojące światy.

Książka to niezwykła! "Senny żywot Leonory de la Cruz" Agnieszki Taborskiej, to pozycja, której szukałam dosyć długo, pierwszy nakład bowiem rozszedł się błyskawicznie wśród studentów historii sztuki i literaturoznawstwa. U nas wydana przez niszowe wydawnictwo słowo/obraz/terytoria (wydające głównie literaturę naukową, a książkofilom znane może z serii "Terytoria...

słabe

słabe

Tę książkę należy czytać przed snem. Leonorę de la Cruz najlepiej bowiem poznawać w stanie takiego skupienia duszy, który jest jej najbliższy, pamiętając jednak, iż "świeża Leonora jest lepsza na dobre uczynki od zbutwiałego cyferblatu". Ja dodam, że Leonora w moim mniemaniu zawsze jest świeża. I zawsze dobrze działa na wyobraźnię, niezależnie od czasu. Ważna jest intencja.
W przypadku Leonory czas okazuje się rzeczą wtórną, zaś sen i jawa funkcjonują wymiennie. Ta zapomniana święta, której senny żywot przywołuje Agnieszka Taborska, okazuje się natchnieniem surrealistów... oraz inspiracją Seleny Kimball, która fantastycznymi rycinami [kolażami] wzbogaciła nader zajmującą relację poświęconą Leonorze. I nic to, że główna bohaterka "przyszłość ludzkości widziała w ciemnych barwach".
Przede wszystkim jednak spała i... śniła.
Przepiękna oprawa graficzna książki to XXXV plansz – rycin [kolaży] i tocząca się dzięki nim opowieść, którą nie tylko się czyta, ale i widzi… Żeby tego było mało, każda z rycin uzupełniona jest erudycyjnymi glosami.
Uwielbiam Leonorę! I wcale nie przeszkadza mi to... że nie istniała!

Ma
| Agnieszka Taborska, Senny Żywot Leonory de la Cruz, [kolaże] Selena Kimball, Słowo/Obraz Terytoria, Gdańsk 2011

Tę książkę należy czytać przed snem. Leonorę de la Cruz najlepiej bowiem poznawać w stanie takiego skupienia duszy, który jest jej najbliższy, pamiętając jednak, iż "świeża Leonora jest lepsza na dobre uczynki od zbutwiałego cyferblatu". Ja dodam, że Leonora w moim mniemaniu zawsze jest świeża. I zawsze dobrze działa na wyobraźnię, niezależnie od czasu. Ważna jest...