(W podtytule: powieść z roku 160 przed Chrystusem) Tytuł nawiązuje do epizodu z epoki hellenistycznej w Egipcie. Chodzi o słynne koło Polopiusza. Bohater powieści Leptymes (ten sam co w Końcu Zgody Narodów) - typowy mieszaniec Parnickiego -Żydo-Grek opisuje swoje "przygody" 19 lat po Zgodzie Narodów. Powieść ma formę jakby pamiętnika Laptymesa pisanego w rzymskim więzieniu. Dlaczego w więzieniu? Leptymes zabija Rzymianina Octawiosa w Laodykei (chyba gdzieś w Syrii). Rzymianie właśnie zaczynają mieszać się do spraw w Azji Mniejszej. Styk Egiptu Ptolemeuszów, Pergamonu, Państwa Seleukidów. Toczy się właśnie wojna Seleukidzko-Egipska i do tego Rzym rozpychający się łokciami. W pewien sposób zabójstwo było dla Rzymian korzystne, dlatego Leptymes żyje i może spisywać swoje wspomnienia. Wśród nich są również epizody z Baktrii (rozłączne z Końcem Zgody). Całość czyta się dość trudno. Ciągłe retrospekcje, przeskoki... Co może utkwić w pamięci to pewien epizod z geniuszem greckim Orestesem dokonującym doświadczeń psychologicznych na ludziach (coś jakby pre-Pawłow + pre-Freud); jest to całkiem anachroniczne ale u Parnickiego wygląda niesamowicie przekonywająco... Leptymes jest synem owego Orestesa - tytana myśli, architektury i mechaniki. Jednak wszystko co ludzkość wie o Orestesie to jego nazwisko wyryte na pewnej płaskorzeźbie z Panteonu.

(W podtytule: powieść z roku 160 przed Chrystusem) Tytuł nawiązuje do epizodu z epoki hellenistycznej w Egipcie. Chodzi o słynne koło Polopiusza. Bohater powieści Leptymes (ten sam co w Końcu Zgody Narodów) - typowy mieszaniec Parnickiego -Żydo-Grek opisuje swoje "przygody" 19 lat po Zgodzie Narodów. Powieść ma formę jakby pamiętnika Laptymesa pisanego w rzymskim...