Tamara nigdy nie miała najlepszego kontaktu z matką będącą wziętą pisarką. Kobieta wciąż ją zaniedbywała interesując się bardziej swymi fikcyjnymi postaciami. Nic więc dziwnego, że bohaterka przeprowadziła się do Francji, gdzie wyszła za mąż, sporadycznie komunikując się ze swoją rodzicielką. Gdy jednak dostała telefon od przyjaciółki matki, że od jakiegoś czasu nie ma z nią żadnego kontaktu, bez wahania postanowiła wrócić do Polski i ją odnaleźć, tam niespodziewanie wplątał się w dramatyczne wydarzenia.

Napięcie w książce budowane jest powoli z mocnym przyspieszeniem na sam koniec, a akcja rozwija się stopniowo. Intrygi z czasem mnożą się dezorientując czytelnika zupełnie i pozostawiając go w sferze niewiedzy. Może on domyślać się co tak naprawdę się stało, po to by za kilka chwil zmienić zdanie. Rozwiązanie pojawia się na samym końcu, co jest niewątpliwie zaletą. Wszystko jest bardzo logiczne oraz składa się w jedną całość.

Ta powieść ma coś w sobie. Klimat małego miasteczka, specyficzni mieszkańcy oraz tajemnicze zaginięcie intrygują. Przenoszą do mroźnych, zimowych Grzmotów, gdzie wraz z dwoma rezolutnymi kobietami mamy okazję toczyć śledztwo. Znienawidzone przeze mnie opisy, tym razem nie przeszkadzały mi zupełnie, wręcz przeciwnie, były niezbędne do wczucia się w sytuację. Frapującym elementem jest duch głuchego myśliwego, który stracił życie w pobliżu domu matki Tamary. Nawiedza ludzi czy też jest jedynie miejscową legendą? Musicie przekonać się sami.

„Rzeka zimna”, to połączenie zaskakującego thrillera z powieścią obyczajową. Główne bohaterki zasługują na uznanie. Dzięki swemu urokowi i determinacji zaskarbiły moją sympatię. Postacie pobocznie również wkomponowały się idealnie w obraz polskiej wsi. Można wśród nich znaleźć pracowitą gosposię, plotkującą sklepową czy wielodzietne rodziny. To co zaskoczyło mnie najbardziej, to zakończenie. Spodziewałam się innego obrotu spraw. Warto dotrwać do ostatniej strony, by zamiast przewidywalności otrzymać zaskakujący finisz. Do czego doprowadzi prywatne śledztwo?

Komu polecam? Wszystkim: kobietom, mężczyznom, nastolatkom, miłośnikom dreszczowców czy też sympatykom polskiej literatury. Magdalena Kawka – z wykształcenia socjolog, z zamiłowania pisarka sprawiła, że mam ochotę przyjrzeć się bliżej jej pozostałym dziełom.

Tamara nigdy nie miała najlepszego kontaktu z matką będącą wziętą pisarką. Kobieta wciąż ją zaniedbywała interesując się bardziej swymi fikcyjnymi postaciami. Nic więc dziwnego, że bohaterka przeprowadziła się do Francji, gdzie wyszła za mąż, sporadycznie komunikując się ze swoją rodzicielką. Gdy jednak dostała telefon od przyjaciółki matki, że od jakiegoś czasu nie ma z...