Ta książka jest, cóż, słodko - gorzka, przy czym jednak tej goryczki jest tutaj nieco więcej niż słodyczy... Autorka pisze dobrze, ale bez fajerwerków, nie bawi się językiem, nie nadaje mu ciekawych kształtów i nie tworzy form zjawiskowych ani poetyckich. Można jej natomiast zarzucić stronniczość, która najlepiej ujawnia się już pod sam koniec książki. PRL jest przedstawiony jako zło w czystej postaci, i pisarka rzeczywiście skupia się na tym, żeby przypadkiem nie postawić go w dobrym świetle. Niektóre sceny są zupełnie tendencyjne, niepotrzebne i po prostu przejmująco okrutne, czasami aż się nie chce czytać. PRL był, jaki był, ale po co od razu te sceny z rzeźnią, psem, samobójstwem? Obiektywizm leży i kwiczy. Te "obrazki" ujawniły tylko Pani ograniczenia i skłonność do widzenia wszystkiego w czarno - białych barwach, bez odcieni szarości, dokładnie tak zostały namalowane. Zło nie jest wymysłem PRL u. Nie wiem, czy sięgnę po inne książki autorki, bo mam pewne obawy, czy znowu nie przedstawi czegoś tak jednostronnie i tendencyjnie.

Ta książka jest, cóż, słodko - gorzka, przy czym jednak tej goryczki jest tutaj nieco więcej niż słodyczy... Autorka pisze dobrze, ale bez fajerwerków, nie bawi się językiem, nie nadaje mu ciekawych kształtów i nie tworzy form zjawiskowych ani poetyckich. Można jej natomiast zarzucić stronniczość, która najlepiej ujawnia się już pod sam koniec książki. PRL jest...