Druga odsłona opowieści o Tytusie Grójeckim. Jak można było łatwo przewidzieć, po wakacjach i koszmarnych przeżyciach w Głuszycach, drogi Tytusa i Anki się szybko rozeszły. Teraz dziewczyna jest zainteresowana nowo przybyłym do jej klasy chłopakiem Damianem. Koniec wakacji nie oznacza jednak końca kłopotów. Po jakimś czasie samozwańczy kapłąn chce stworzyć świątynie, mami cierpiących obietnicą wyleczenia. Jego mocą uzdrawiania dysponuje także Damian. Mamy też demoniczne rodzeństwo Pajców, Lidię i Eryka. W świecie musi być symetria. Skoro Tytus jest Powiernikiem Jasności, to Lidia musi okazać się Strażniczką Ciemności, przez którą Ciemność zaleje świat i odrodzi się Leszy.
Niestety wśród pielgrzymów, którzy pragną wyleczenia jest matka Anki i tłum podobnych jej osób nadciąga do miejsca, gdzie ma się wznieść potężna budowla. Wypalony steruje posłusznym mu Kropińskim, ale rywalizuje o moc z Lidią. Jak bezduszna i okrutna to istota świadczy krawywy szlak morderstw. Wraca osławiony policjant Rudziak i inni funkcjonariusze, którzy muszą skonfrontować się z dużo bardziej niebezpiecznym złem. Narodziny wielkiej Larwy i zamieszkujących ją karmiących, węszaczy i innych demonów oznaczają bowiem koniec normalnego świata. Rycerski Tytus z Pigoniem i Anetą, najlepszą przyjaciółką Anki muszą wyrwać ją z rąk fałszywych proroków.
Zbiorowa histeria, łatwość z jaką ludzie poddaja się praniu mózgów, brak wiary w religię i moralny nihilizm uderzają w dojrzalego czytelnika. Młódszemu frajdę sprawi motyw międzypokoleniowej przepaści i wojny pokoleń, nastoletni bunt Anki i jej podobnych. W stosunku do części pierwszej autor nie popłynął na fali słowiańskiej mitologii, a szkoda. Krwisty horror rodem z Kinga nabrał metafizycznego kształtu, gdyż jakieś niepojęte przez ludzi zło im grozi, a nie mają na swoją obronę takich umysłów jak Twardowski czy John Dee.
O ile Tytus trzyma fason i jest tym samym fajtłapowatym nastolatkiem jak w Zmorojewie, o tyle Anka robi się niewiarygodnie męczącą i irytującą postacią. O niebo lepiej przy niej wypada Aneta, choć pozory mogą tu mylić. Młodzieżowy język, mlodzieżowa tematyka, ale koneserzy wyłapią też gorzkie aluzje do naszej przaśnej rzeczywistości. Jak ironiczna jest konstatacja autora, że Polacy wierzą obecnie tylko w to, co przekazuje internet i media, że wierzą w telewizyjnych uzdrawiaczy- oszołomów. Wiara w rozum i nadmierna racjonalizacja wszystkiego doprowadziły ludzkość na skraj katastrofy, gdyż zaginęła tradycyjna duchowość i religijność.
Chętnie sięgnę po kontynuację przygód Tytusa, ale mam nadzieję, że dla Anki dłuższe obcowanie z nim wyleczy jej przywary, i na powrót stanie się ona w miarę sympatyczną jednostką. Ogólnie udane ponowne spotkanie z Tytusem, ale niektóre pomysły fabularne na pewno czytelnika zasmucą. Doceniam niebanalne zakończenie i przemianę wewnętrzną Adolfa Błyska ( czy raczej tego, co z niego zostało).

Druga odsłona opowieści o Tytusie Grójeckim. Jak można było łatwo przewidzieć, po wakacjach i koszmarnych przeżyciach w Głuszycach, drogi Tytusa i Anki się szybko rozeszły. Teraz dziewczyna jest zainteresowana nowo przybyłym do jej klasy chłopakiem Damianem. Koniec wakacji nie oznacza jednak końca kłopotów. Po jakimś czasie samozwańczy kapłąn chce stworzyć świątynie, mami...