"Skóra w której żyję" jest powieścia po niekąd szokującą, ale bardzo realistyczną. Nie jestem pewna czy być tym faktem zbulwersowana czy też dumna z tego, że światowa medycyna zaszła tak daleko, szczególnie w dziedzinie chirurgii plastycznej. Myślę, że zbytnia ingerencja w ludzki ciało nie jest niezbędna do szczęścia, ale każdy ma swoje zdanie na ten temat. Na tym świecie w koncu roi się już od psychopatów... rozprzestrzeniają się jak grzyby po deszczu. No ale niestety takie mamy realia obecnie.
Książka ta nie tylko jest małym naświetleniem jak wyglądają operacjie plastyczne. Zgłębia ona umysł psychopaty, lekarza który z dniem gdy stracił żonę i poniekąd córkę - powinien zacząć się sam leczyć w zakładzie psychiatrycznym.

Jest ona wstrząsająca zarówno z punktu widzenia Vincenta jak i jego przyjaciela.
Ale to nie tylko zwykła powieść o "kacie" i jego ofierze, bo nie można Vincenta nazwać innaczej jak po prostu ofiarą która wpadła w pułapkę. Z resztą bardzo przemyślaną i wybitną pułapkę.

Osobiście nie czytuję książek kryminalnych gdzie są zagmatwane zagadki i szczerze powiedziawszy sięgnęłam po ta książkę tylko dlatego że została zekranizowana przez Pedro Almodóvara gdzie jedną z głównych postaci gra Antonio Banderas. A zanim obejrzałam film chciałam przeczytać książkę, by mieć porównanie. Poza tym - książka ZAWSZE jest lepsza od filmu i to tez jest kolejny powód dlaczego najpierw sięgnęłam po książkę. Niestety w filmie trochę przeoczyli scen i trochę pozmieniali, czym bardzo mnie zawiedli, więc bardzo się cieszę, że najpierw przeczytałam książkę - nie byłam nią rozczarowana.

Książka mimo że jest niepozorna, malutka i cieniutka to czyta się ją z zapartym tchem. Uważam że autor bardzo chciał w czytelniku wzbudzić różne skrajne emocje. Ja czytając to nawet nie mogłam iść do toalety bo takie napięcie momentami autor stworzył w książce że musiałam najpierw skończyc czytać.
Dopiero w połowie książki się zaczęłam domyślać kim jest Eva i dlaczego Richard ją przetrzymuje w zamknięciu i odosobnieniu. Oraz dlaczego ją traktuje tak a nie innaczej.
Faktem jest że to przerażająca historia, w którą całkiem przypadkiem można powiedziec wplątał się Vincent.
Nie chcę zdradzać pewnych szczegółów książki ale jest ona bardzo intrygująca jeśli ktoś jest ciekaw jak psychopata znęca się nad ofiarą, lub chce "namacalnego dowodu" jak wygląda proces "nauki" behawioralnej. Niestety momentami też jest bardzo smutna i wywołuje współczucie u czytelnika. Na szczęście tylko chwilowe. Ale napięcie jest w sumie do samego końca, za co książka zyskuje u mnie dodatkowe plusy.

Myślę, że to książka którą mogę z czystym sumieniem polecić - ale tylko osobom pełnoletnim gdyż niektóre sceny, ba jakieś pół książki - są wręcz odrażające i nieprzyzwoite dla młodych czytelników.

"Skóra w której żyję" jest powieścia po niekąd szokującą, ale bardzo realistyczną. Nie jestem pewna czy być tym faktem zbulwersowana czy też dumna z tego, że światowa medycyna zaszła tak daleko, szczególnie w dziedzinie chirurgii plastycznej. Myślę, że zbytnia ingerencja w ludzki ciało nie jest niezbędna do szczęścia, ale każdy ma swoje zdanie na ten temat. Na tym świecie w...