Tarantula

Pomysł na powieść ciekawy - choć wcześniej widziałam już film. Wykonanie raczej oceniam jako słabe. Język prosty, ale widać było, że autor koniecznie chce nadrobić to formą, która strasznie gubi czytelnika pomiędzy kolejnymi narracjami i ramami czasowymi

Pomysł na powieść ciekawy - choć wcześniej widziałam już film. Wykonanie raczej oceniam jako słabe. Język prosty, ale widać było, że autor koniecznie chce nadrobić to formą, która strasznie gubi czytelnika pomiędzy kolejnymi narracjami i ramami czasowymi

Kategoria: książki, które ryją banie.
Szkoda, że taka krótka. Polecam i film i książkę z racji na zupełnie różne zakończenia.

Kategoria: książki, które ryją banie.
Szkoda, że taka krótka. Polecam i film i książkę z racji na zupełnie różne zakończenia.

Ciekawy pomysł z niezbyt ciekawym wykonaniem.
Dostajemy garstkę bohaterów, wydaje się, że każdy skrywa jakiś sekret, ale czy na pewno? Same sprzeczności, nienawiść z litością, uległość z wyzwaniem, niechęć z pożądaniem. Kto jest winny w tej historii? Czy w ogóle jest jakiś winny?
Myślę, że narracja mogła być lepiej poprowadzona, zabrakło mi tutaj napięcia, dreszczu niepokoju, ciekawości..
Wielu osobom ta książka może się bardzo spodobać, dla mnie niestety jest przeciętna.

"Tak, był Tarantulą. Jak pająk podstępny i tajemniczy, okrutny i bezlitosny, zachłanny i nienasycony w swoich
nieodgadnionych pragnieniach chował się gdzieś i tkał
miesiącami luksusową pajęczynę, złotą klatkę, której był
strażnikiem, a ty więźniem."

Ciekawy pomysł z niezbyt ciekawym wykonaniem.
Dostajemy garstkę bohaterów, wydaje się, że każdy skrywa jakiś sekret, ale czy na pewno? Same sprzeczności, nienawiść z litością, uległość z wyzwaniem, niechęć z pożądaniem. Kto jest winny w tej historii? Czy w ogóle jest jakiś winny?
Myślę, że narracja mogła być lepiej poprowadzona, zabrakło mi tutaj napięcia, dreszczu...

Takie mocniejsze czytadełko na jeden wieczór. Czytałem dość dawno, ale pamiętam, że film (który widziałem już po lekturze) podobał mi się bardziej. Almodovar zmienił sens tej historii i jej zakończenie, i - mam wrażenie - nadał postaciom (szczegolnie Ewie) więcej psychologicznego prawdopodobieństwa. No i styl - Pedro zrobił z tego wizualny majstersztyk i wzbogacił o kampowy rys, a sama książeczka Jonqueta napisana jest tyleż wartko co bez wielkiego polotu. O różnicach nie będę jednak tu szczegółowo rozprawiał, bo to koniec końców kryminał (choć mocno nietypowy),więc zdradzać rozwiązanie innym Czytelnikom to już zbrodnia.

Takie mocniejsze czytadełko na jeden wieczór. Czytałem dość dawno, ale pamiętam, że film (który widziałem już po lekturze) podobał mi się bardziej. Almodovar zmienił sens tej historii i jej zakończenie, i - mam wrażenie - nadał postaciom (szczegolnie Ewie) więcej psychologicznego prawdopodobieństwa. No i styl - Pedro zrobił z tego wizualny majstersztyk i wzbogacił o kampowy...

Książkę przeczytałam w 2 wieczory. Niespodziewany rozwój wydarzeń zrobił na mnie wrażenie. Uwielbiam takie klimaty.

Książkę przeczytałam w 2 wieczory. Niespodziewany rozwój wydarzeń zrobił na mnie wrażenie. Uwielbiam takie klimaty.

Bardzo oryginalna fabuła. Książkę czyta się bardzo szybko, można ją pochłonąć w jeden wieczór.
Ponieważ wcześniej widziałem film, który zrobił na mnie duże wrażenie, wiedziałem czego się mogę spodziewać. Pomimo tego, książka różni się trochę od filmu, więc nawet osoby, które go widziały, mogą po nią sięgnąć.

Bardzo oryginalna fabuła. Książkę czyta się bardzo szybko, można ją pochłonąć w jeden wieczór.
Ponieważ wcześniej widziałem film, który zrobił na mnie duże wrażenie, wiedziałem czego się mogę spodziewać. Pomimo tego, książka różni się trochę od filmu, więc nawet osoby, które go widziały, mogą po nią sięgnąć.

Niesamowita. Dużo lepsza od filmu

Niesamowita. Dużo lepsza od filmu

Książka do pochłonięcia w kilka chwil.
Niesamowity klimat, fabuła, której zakończenia nie sposób się domyślić. Jest zbrodnia- jest kara.
Lektura bardzo niepokojąca, klaustrofobiczna, a zakończenie niejednoznaczne, bo kto ostatecznie jest tu ofiarą, kto w czyją sieć dał się złapać?

Książka do pochłonięcia w kilka chwil.
Niesamowity klimat, fabuła, której zakończenia nie sposób się domyślić. Jest zbrodnia- jest kara.
Lektura bardzo niepokojąca, klaustrofobiczna, a zakończenie niejednoznaczne, bo kto ostatecznie jest tu ofiarą, kto w czyją sieć dał się złapać?

A wiecie, że w książce "dobrze mu tak", a w filmie to wszystko to tragiczne nieporozumienie? Czytałam jakoś w liceum, pamiętam ogólny zamysł, nie pamiętam szczegółów.
Ale pamiętam, o co chodziło w wątku z piosenką.

A wiecie, że w książce "dobrze mu tak", a w filmie to wszystko to tragiczne nieporozumienie? Czytałam jakoś w liceum, pamiętam ogólny zamysł, nie pamiętam szczegółów.
Ale pamiętam, o co chodziło w wątku z piosenką.

To jedna z tych historii, które zaraz po przeczytaniu zdają się być zdecydowanie za krótkie (to bardziej nowelka niż pełnoprawna książka, do jakich nas przyzwyczajono),a jednocześnie, gdy całość konkretnie w nas wsiąknie, zdajemy sobie sprawę z tego, że żadne rozwinięcie nie jest potrzebne. To, co zostało powiedziane, wystarczy. Autor osiągnął tu mistrzostwo w budowaniu napięcia, wyzwalaniu emocji i szokowaniu czytelników. Nie jestem pewien, czy chcę sobie to zepsuć seansem filmowej wersji.

To jedna z tych historii, które zaraz po przeczytaniu zdają się być zdecydowanie za krótkie (to bardziej nowelka niż pełnoprawna książka, do jakich nas przyzwyczajono),a jednocześnie, gdy całość konkretnie w nas wsiąknie, zdajemy sobie sprawę z tego, że żadne rozwinięcie nie jest potrzebne. To, co zostało powiedziane, wystarczy. Autor osiągnął tu mistrzostwo w budowaniu...