"Przyjrzyj się sobie. Skup uwagę na własnym ciele, niedoskonałym i śmiertelnym. Zwierciadło śmierci jest także zwierciadłem życia, a twojemu skromnemu ciału fizycznemu odpowiada umysł o nieograniczonych możliwościach."
Czy te możliwości poznałam? Może nie do końca. Ale zaczynam wierzyć, że trochę się do nich przybliżyłam.

"Księga labiryntu" to niewątpliwie książka, od której trudno się oderwać. Każdy kolejny wybór czy zagadka aż proszą się, by je przeczytać i rozwiązać.
Pomysł jest raczej niespotykany i zaciekawia nawet bez zaglądania do środka. Liberynt - opowieść, w której samemu ustala się bieg zdarzeń. Brzmi obiecująco.
I chyba właśnie z tego powodu czuję lekkie rozczarowanie. Zapowiadało się obiecująco, a potoczyło nijako.
Wszystko, co przeczytam, miało ponoć zmienić mój umysł, myślenie i sprawić, bym poczuła się jak w baśni, poznając przy tym własną osobowość. Nic takiego nie zauważyłam. Jedyne, co się sprawdziło, to wstęp, że nie będę w stanie książki zamknąć i zapomnieć o niej - musiałam dotrzeć do samego końca.
Tak naprawdę trudno ocenić całość, porównać ją z typową literaturą. Miło jest poznać czasami coś innego, nietypowego i wkroczyć do historii z dzieciństwa pokazanych w nieco innym świetle. Ale czy to wystarczy?
Niektóre pomysły i zagadki - bardzo dobre, jednak, pomijając już, że w pewnym momencie zaczęłam się irytować, miałam nadzieję, że oprócz nich zobaczę jeszcze coś więcej. To, co zapowiadał opis. Moją własną decyzję o losach bohaterów, której nigdzie nie znalazłam. Bo decyzje często były przypadkowe, a historia wciąż taka sama, jakkolwiek bym nie wybrała. Co najwyżej mogłam opuścić kilka stron, ale to wszystko. Fabuła i tak pozostawała bez zmian, a ja nie mogłam w żaden sposób na nią wpłynąć. Labirynt polega na tym, że jest tylko jeden początek i koniec, to prawda. Ale droga często bywa bardziej zawiła i różnorodna.
Można było jeszcze bardziej dopracować całość.
Bądź co bądź przyjemnie jest czasem sięgnąć po utwór, którego nie będzie się w stanie odłożyć na półkę i który stworzy jakąś odmianę, pobudzi wyobraźnię, nawet, jeżeli zupełnie kłóci się z preferencjami literackimi. Bo kto powiedział, że powinniśmy wciąż czytać to samo?

"Przyjrzyj się sobie. Skup uwagę na własnym ciele, niedoskonałym i śmiertelnym. Zwierciadło śmierci jest także zwierciadłem życia, a twojemu skromnemu ciału fizycznemu odpowiada umysł o nieograniczonych możliwościach."
Czy te możliwości poznałam? Może nie do końca. Ale zaczynam wierzyć, że trochę się do nich przybliżyłam.

"Księga labiryntu" to niewątpliwie książka, od...