Książka „Zbrodnia i kara” F. Dostojewskiego dziś należy do kanonu lektur szkół średnich. Dawniej nie była lekturą a jedynie była zaliczana do arcydzieł literatury rosyjskiej i dlatego starszym czytelnikom nie kojarzy się z ławą szkolną. „Zbrodnia i kara” jest powieścią w której F. Dostojewski w mistrzowski sposób stara się pokazać stany duchowe, oceny moralne, zawiłą psychologię człowieka-mordercy, uważającego siebie za kogoś bardziej ważnego od tych prostych ludzi mijanych codziennie na ulicach Petersburga.

Raskolnikow, jako student prawa, który z przyczyn materialnych zmuszony jest przerwać studia, na swoje potrzeby stworzył własny kodeks moralny który dopuszcza niektóre zabronione prawem czyny w imię dobra społecznego. Bieda i wywyższanie się ponad innych, doprowadziła Raskolnika do zaplanowanego ze szczegółami morderstwa starej lichwiarki u której zastawiał swoje przedmioty. Dostajemy pełen opis tej zbrodni, jako relację z zaistniałej sytuacji, wypranej z emocji, rejestrującej jedynie to wydarzenie. Po dokonaniu zbrodni zaczynają dominować emocje, uczucie strachu przeplatane z pychą, następuje swoista ocena czynu, kiedy do świadomości dociera, że czyn ten jednak może być potraktowany jako pospolite przestępstwo.

Ludzie z którymi się spotyka również mają na sumieniu różne zabronione prawem działania, ich zachowania i czyny nie są moralne. Oni również mają swoje rozterki, pragną o tym zapomnieć, lub chociażby tylko ukryć przed światem. A jednak zapomnieć się tak łatwo nie da, to ciągle powraca jak wyrzut sumienia. Zbrodnia popełniona powinna być ukarana. Zanim to jednak nastąpi jesteśmy świadkami całego procesu myślowego jaki może cechować przestępcę. Jakimi pokrętnymi drogami krążą aby umniejszyć wagę swego czynu, jakie usprawiedliwienia podsuwa im wyobraźnia, w sposób niezmiernie ciekawy przedstawił nam autor.

Wszystkie zdania mają swój ukryty sens który w misterny sposób łączy wypowiedzi pozostałych osób. Nie można pominąć niczego bo dalsze wypowiedzi staną się niezrozumiałe. Ocena sytuacji, opis zdarzeń jaki dostajemy, to relacje wielu osób, a my jesteśmy obserwatorami którzy starają się wydać osąd. Często zadajemy sobie pytanie, czy zostanie ukarany, a jeśli ukażą, jaka będzie kara? Czy pochodzenie społeczne Raskolnikowa będzie miało wpływ na wysokość kary? A może zdoła uniknąć wyroku skazującego? I nawet wtedy, gdy znamy odpowiedź na te pytania, nadal nie mamy pewności co do słuszności kary jaką różne osoby poniosły za swoje złe uczynki. Nadal trudno pojąć psychikę tych osób i pokrętne tłumaczenia. Te szalone myśli Raskolnikowa, specyficzne oceny ludzi, wewnętrzne monologi, po mistrzowsku przedstawił F. Dostojewski.

To książka przeczytana dawno temu do której się powraca.

Książka „Zbrodnia i kara” F. Dostojewskiego dziś należy do kanonu lektur szkół średnich. Dawniej nie była lekturą a jedynie była zaliczana do arcydzieł literatury rosyjskiej i dlatego starszym czytelnikom nie kojarzy się z ławą szkolną. „Zbrodnia i kara” jest powieścią w której F. Dostojewski w mistrzowski sposób stara się pokazać stany duchowe, oceny moralne, zawiłą...