Muszę przyznać, że miałam pewien dysonans czytając tę książkę. Z jednej strony Harris powołuje się na badania naukowe (książka jest bardzo bogato opatrzona w przypisy - jakież było moje zdziwienie, kiedy trafiłam na "Posłowie", a Kindle pokazywał dopiero 60% całości),a z drugiej sam przyznaje, że na poparcie swojej decyzji o wyborze "dobrobytu" jako naczelnej wartości nie ma danych empirycznych.
Generalnie na poziomie emocjonalnym "dobrobyt" jednostki do mnie przemawia, ale nie da się ukryć, że Harris wybrał go arbitralnie.
Jak pisałam, w "Pejzażu moralnym" znajdziemy liczne odniesienia do badań dotyczących przede wszystkich aktywności i funkcji różnych obszarów mózgu. Jest to bardzo ciekawe i skłania do refleksji nad tym, kim w ogóle jesteśmy i co nami kieruje. Jednocześnie odniosłam wrażenie, że kuleje strona filozoficzna tej książki. Autor nie omówił w uporządkowany sposób różnych podejść do etyki - a oprócz utylitaryzmu istnieją przecież inne systemy etyczne (z którymi można się nie zgadzać, ale moim zdaniem powinny one zostać choćby pokrótce omówione).
Irytowało mnie trochę to, że główną tezę książki powtórzone w niej jakiś milion razy. Może jest to mile widziane na amerykańskim rynku wydawniczym (do tej pory spotkałam się z tą manierą właśnie w przypadku książek made in USA),ale nawet średnio ogarniętemu czytelnikowi nie trzeba chyba powtarzać w każdym rozdziale tej samej myśli.
Podobała mi się natomiast sama koncepcja pejzażu moralnego - choć nie tak łatwo obiektywnie odróżnić w nim wzgórza i doliny.

Muszę przyznać, że miałam pewien dysonans czytając tę książkę. Z jednej strony Harris powołuje się na badania naukowe (książka jest bardzo bogato opatrzona w przypisy - jakież było moje zdziwienie, kiedy trafiłam na "Posłowie", a Kindle pokazywał dopiero 60% całości),a z drugiej sam przyznaje, że na poparcie swojej decyzji o wyborze "dobrobytu" jako naczelnej wartości nie...

Refleksja na temat książki na blogu
https://naukowe-iluminacje.blogspot.com/2022/10/pejzaz-moralny-sam-harris.html

Refleksja na temat książki na blogu
https://naukowe-iluminacje.blogspot.com/2022/10/pejzaz-moralny-sam-harris.html

Bardzo ciekawa, polecam.

Bardzo ciekawa, polecam.

To bardzo ważna książka. A przy tym odważna, bowiem tezy Autora narażają go na krytykę zarówno ze strony - nazwijmy ją - religijnej, jak i - z braku lepszego określenia - racjonalistycznej. A tezy te można sprowadzić do dwóch najważniejszych spraw. Po pierwsze: moralność nie jest relatywistyczna - czyny i zaniechania są bardziej lub mniej dobre, w zależności od tego, czy zwiększają lub zmniejszają poziom szeroko pojętego dobrostanu. Po drugie: do oceny moralnej możemy (musimy?) sięgnąć po wyniki nauki. Mnie te tezy przekonują, choć w inny sposób, nić chciałby tego sam Autor. Wierzę, że idea dobra i zła faktycznie ma charakter obiektywny i choć ich źródło (jak zresztą wszystko) ma swój początek w Bogu, to nie ma żadnych przeszkód, aby wartościowanie etyczne odnajdowało swoje potwierdzenie w wiedzy, bowiem jestem przekonany, że moralność i wiedza przenikają się (na przekór gilotynie Hume’a). Ogromnym plusem książki jest także imponująca bibliografia i w ogóle cały aparat badawczy (choćby setki przypisów, które odwołują się do wyników badań, albo poszerzają wykład główny),a także szereg niezwykle interesujących eksperymentów i ich wyników. Powoduje to z jednej stronu pewną "suchość" narracji, z drugiej jednak jeszcze bardziej zwiększa wartość merytoryczną i wiarygodność przywołanych przesłanek, które prowadzą Autora (i nas przy okazji) do opisanych wyżej wniosków. Warto!

To bardzo ważna książka. A przy tym odważna, bowiem tezy Autora narażają go na krytykę zarówno ze strony - nazwijmy ją - religijnej, jak i - z braku lepszego określenia - racjonalistycznej. A tezy te można sprowadzić do dwóch najważniejszych spraw. Po pierwsze: moralność nie jest relatywistyczna - czyny i zaniechania są bardziej lub mniej dobre, w zależności od tego, czy...

Harris podejmuje tu wyjątkowo fascynujący i oryginalny koncept, z którym to zresztą na łamach tej książki spotkałem się po raz pierwszy. Neurobiologia i filozofia stają się głównymi fundamentami całkiem przekonywująco budowanego przez Harrisa argumentu, jakoby moralność można by bazować na czystej nauce. Mimo że to nadal koncept, który zdecydowanie potrzebuje dalszego rozwinięcia i szerszej dyskusji, Harris całkiem skutecznie broni tu swoje tezy i jednocześnie przedstawia je w przystępny i zrozumiały sposób.

Harris podejmuje tu wyjątkowo fascynujący i oryginalny koncept, z którym to zresztą na łamach tej książki spotkałem się po raz pierwszy. Neurobiologia i filozofia stają się głównymi fundamentami całkiem przekonywująco budowanego przez Harrisa argumentu, jakoby moralność można by bazować na czystej nauce. Mimo że to nadal koncept, który zdecydowanie potrzebuje dalszego...

Fascynująca książka, jestem gotów stwierdzić, że jest to jedna z najważniejszych książek ostatnich dekad. Sam Harris prezentuje w niej jeden bardzo rozbudowany argument, a następnie omawia niuanse wynikające z jego spojrzenia na naukę o moralności. W środowisku świeckich humanistów nie trzeba tej pozycji reklamować, ale myślę, że warto, by trafiła do szerszej publiczności.
Wcześniej skłaniałem się do poglądów Jonathana Haidta w tej kwestii, ale Harris przedstawił mi zupełnie inne spojrzenie na moralność.

Fascynująca książka, jestem gotów stwierdzić, że jest to jedna z najważniejszych książek ostatnich dekad. Sam Harris prezentuje w niej jeden bardzo rozbudowany argument, a następnie omawia niuanse wynikające z jego spojrzenia na naukę o moralności. W środowisku świeckich humanistów nie trzeba tej pozycji reklamować, ale myślę, że warto, by trafiła do szerszej...

Bardzo udana metafora tytułowa- pejzaż może zawierać liczne ekwiwalentne drogi na szczyt i analogicznie prowadzące w przepaść.Jakkolwiek można polemizować z licznymi konkluzjami w książce, sądzę, że Harris przekonująco obronił ogólną tezę, że fakty naukowe i wartości moralne są przynajmniej w bliższej relacji niż czasem nam się wydaje oraz, że istnieje pewne kontinuum idące od najbardziej pożądanych stanów (choć oczywiście nie zawsze możemy wyróżnić stany "pożądańsze": Czy tajskie jedzenie jest lepsze od chińskiego?),po stany największego cierpienia spotykającego największą liczbę osób.

Bardzo udana metafora tytułowa- pejzaż może zawierać liczne ekwiwalentne drogi na szczyt i analogicznie prowadzące w przepaść.Jakkolwiek można polemizować z licznymi konkluzjami w książce, sądzę, że Harris przekonująco obronił ogólną tezę, że fakty naukowe i wartości moralne są przynajmniej w bliższej relacji niż czasem nam się wydaje oraz, że istnieje pewne kontinuum idące...

Autor mnie przekonał do swojej koncepcji, mówiącej, że moralność można oceniać obiektywnie. Moim zdaniem jednak nie wykazał powiązania moralności z nauką, co więcej zdefiniował pojęcie nauki (tutaj pojawia się również problem z polskim tłumaczeniem słowa "science"; słowo "nauka" w języku polskim nie odnosi się tylko i wyłącznie do nauk ścisłych, czyli "science" o których pisze autor) w sposób, z którym nie mogę się zgodzić.

Początek książki lepszy, później autor pisze o różnych rzeczach, które ciężko mu powiązać, są trochę przypadkowe, bardzo chaotyczne, w dodatku wszystkie przykłady w książce są zero-jedynkowe, autor nie podejmuje się wytłumaczenia sytuacji pomiędzy, czyli takich, które rzeczywiście skutkują problemami moralnymi. Do tego zdecydowanie za dużo przypisów.

Podsumowując, podoba mi się koncepcja, nie podoba mi się forma w jakiej została przekazana.

Autor mnie przekonał do swojej koncepcji, mówiącej, że moralność można oceniać obiektywnie. Moim zdaniem jednak nie wykazał powiązania moralności z nauką, co więcej zdefiniował pojęcie nauki (tutaj pojawia się również problem z polskim tłumaczeniem słowa "science"; słowo "nauka" w języku polskim nie odnosi się tylko i wyłącznie do nauk ścisłych, czyli "science" o...

koncepcje Harrisa pozwalają na nowe spojrzenie na zagadnienia moralności i uwolnienie zagadnień etycznych z religijnej otoczki. analizując zagadnienia dobra i zła Harris korzysta z narzędzi psychologii, neurobiologii i filozofii. Momentami książka zbyt techniczna i szafująca zbyt dużą ilością przypisów. Niektóre argumenty moim zdaniem nieobiektywne, lecz całokształt intrygujący i godny polecenia

koncepcje Harrisa pozwalają na nowe spojrzenie na zagadnienia moralności i uwolnienie zagadnień etycznych z religijnej otoczki. analizując zagadnienia dobra i zła Harris korzysta z narzędzi psychologii, neurobiologii i filozofii. Momentami książka zbyt techniczna i szafująca zbyt dużą ilością przypisów. Niektóre argumenty moim zdaniem nieobiektywne, lecz całokształt...

Dyskusje o źródłach dobra i zła trwają od zarania ludzkości. Choć może wydać się to niewiarygodne, Harrisowi (neurobiologowi i filozofowi) udało się spojrzeć na temat moralności w sposób nowy i odkrywczy. Jest to błyskotliwy i świetnie napisany traktat o tym, że nauka może i powinna stanowić pomocne narzędzie do określania tego co jest dobre i złe oraz, że rozróżnienie pomiędzy tym co "jest", a co "powinno być", może być jedynie iluzją. Świeżość i oryginalność spojrzenia jest wielką wartością tej książki, która popchnęła nieco zatęchłą dyskusję o moralności w nowym kierunku.

Dyskusje o źródłach dobra i zła trwają od zarania ludzkości. Choć może wydać się to niewiarygodne, Harrisowi (neurobiologowi i filozofowi) udało się spojrzeć na temat moralności w sposób nowy i odkrywczy. Jest to błyskotliwy i świetnie napisany traktat o tym, że nauka może i powinna stanowić pomocne narzędzie do określania tego co jest dobre i złe oraz, że rozróżnienie...