Muszę przyznać, że jak na pierwsze spotkanie z Mikołajem Gogolem to jestem nawet usatysfakcjonowany. Może i nie zdobył szturmem mego serca jak udało się to Bułhakowowi czy Tołstojowi ale zrobił na mnie spore wrażenie. Może mniej treścią a bardziej formą ale mimo wszystko wrażenie jest pozytywne.

Historia Cziczikowa trzyma w napięciu do samego końca. Gogol stopniowo odkrywa swoje karty ale przysłowiowego asa w rękawie zostawia na sam koniec. I chociaż można się mniej więcej czegoś spodziewać i oczekiwać mniej więcej takiego a takiego zakończenia to jednak finalnie autor naprawdę mnie zaskoczył.

Podoba mi się styl autora, pełen subtelnej acz złośliwej ironii. Do tego świetne poczucie humoru, bystrość i przenikliwość a nade wszystko ciekawy sposób prowadzenia narracji, taki chwilami gawędziarski. Nie da się nie zauważyć, że to pilny obserwator otaczającego go świata i ludzi co potem tak idealnie odzwierciedla w swojej powieści. No i te barwne, soczyste opisy, tak plastycznie konstruowane. Duży plus też za konstrukcję postaci w książce, tak pełnych subtelnych niuansów, niejednoznacznych chociaż czasem sprawiających złudne wrażenie przerysowania.

Świetna powieść i mam ogromną ochotę poznać resztę twórczości Gogola.

Muszę przyznać, że jak na pierwsze spotkanie z Mikołajem Gogolem to jestem nawet usatysfakcjonowany. Może i nie zdobył szturmem mego serca jak udało się to Bułhakowowi czy Tołstojowi ale zrobił na mnie spore wrażenie. Może mniej treścią a bardziej formą ale mimo wszystko wrażenie jest pozytywne.

Historia Cziczikowa trzyma w napięciu do samego końca. Gogol stopniowo odkrywa...