Pierwszy tom zdążyłam przeczytać jeszcze pod koniec grudnia, by osiągnąć, ładną, równą liczbę książek przeczytanych w zeszłym roku. Kolejne dwa tomy zaliczyłam z przerywnikiem w ciągu następnych dni i przede wszystkim muszę powiedzieć, że dla właściwego zanurzenia w historię należy całą trylogię czytać w całości, bez przerw. Co prawda autorka na szczęście darowała sobie irytujące cliffhangery, ale to jest jedna historia, dla wygody podzielona na trzy tomy i jako taką moim zdaniem powinno się ją odbierać.
Co do samego dzieła – jest to typowa fantastyka młodzieżowa, za to napisana zgrabnie, z niezłymi pomysłami i odpowiednią dawką humoru oraz sarkazmu. Co prawda, zgodnie z konwencją, zawiera nieco więcej “rozterek uczuciowych”, niżbym sobie życzyła dla stanu moich zębów, ale ma też elementy, które mi to wynagradzają. Nawet mimo faktu, że nie zauważyłam kiedy bohaterowie świeżych powieści młodzieżowych stali się rocznikowo młodsi ode mnie.
Absolutnie uwielbiam w tej książce Xemeriusa, czuję duchową więź z Leslie, a pod mentalny obraz Gideona podstawiłam sobie aktora Roberta Sheehana, tak po prostu, dla bezwstydnej przyjemności. To chwilowo jedyny aktor w wieku zbliżonym do mojego, który mógłby uprzyjemniać mi popołudnia.
Jeśli chodzi o narrację – jest pierwszoosobowa, co zwykle nie wróży dobrze, ale główna bohaterka jest całkiem sympatyczna i poza kwestiami hormonalnymi wystarczająco zdystansowana. I ma niepokojące skłonności ku działaniom destrukcyjnym, więc, nie spojlerując, może dobrze, że na końcu okazuje się, co się okazuje. Acz dla niektórych może wcześniej niż na końcu, bo wiele rzeczy jest tutaj wyjątkowo przewidywalnych, więc lepiej skupić się na samej fabule i przy czytaniu nie wybiegać myślami w przyszłość. Zwłaszcza, że w kwestii zawirowań czasowych owa fabuła jest zakręcona jak słoik ogórków. A przez całość przeplata się od samego początku krótki dialog: ” – Gotowa?” “- Gotowa, jeśli i ty jesteś gotów”, który zapewne miał być uroczy, ale mnie doprowadzał do spazmów ze śmiechu, bo od razu wyobrażałam sobie między dwójką głównych bohaterów rozmowy sypialniane w podobnym tonie (” – Dobrze?” “- Dobrze, jeśli i tobie dobrze.”). Sami rozumiecie.
Ogółem, bawiłam się dobrze, czytało się szybko, w niezgrzytającym tłumaczeniu, i pewnie z ciekawości sięgnę jeszcze po coś tej autorki, aczkolwiek oryginał jest niemiecki, a oprócz tej trylogii jeszcze tylko dwie książki są przetłumaczone i chyba tylko trylogia jest z działu fantastyki. Jeśli jednak autorka utrzymuje taki przyjemny poziom narracji i poskramia kwestie uczuciowe, to powinno być nieźle.

Pierwszy tom zdążyłam przeczytać jeszcze pod koniec grudnia, by osiągnąć, ładną, równą liczbę książek przeczytanych w zeszłym roku. Kolejne dwa tomy zaliczyłam z przerywnikiem w ciągu następnych dni i przede wszystkim muszę powiedzieć, że dla właściwego zanurzenia w historię należy całą trylogię czytać w całości, bez przerw. Co prawda autorka na szczęście darowała sobie...