Czy to są najlepsze dowcipy żydowskie? Mam poważne wątpliwości, a na pewno nie ich jakość czy śmieszność była tu głównym kryterium wyboru. Książka wprowadza nas w traumy, sądy o samych sobie i innych, postrzeganiu świata, obyczajowość, krótko mówiąc w ducha Żydów. Dlatego jest ciekawa. Pokazuje ich poczucie wyjątkowości, niechęć do przemocy, krytycyzm i dystans, z jakim się widzą, ich kompleksy, zmieniający się z latami stosunek do tradycji, zróżnicowanie i wewnętrzne antagonizmy. Odpowiedzi na dramatyczne pytania o antysemityzm, holocaust są złagodzone samą materią, na podstawie której te odpowiedzi są formułowane i tematyka ta występuje marginalnie ale i tak czasem trudno czyta się tę książkę, bo autor powołuje się na mało pochlebne dla nas polish jokes, które w naszej obecnej sytuacji nabierają paskudnej aktualności.

Czy to są najlepsze dowcipy żydowskie? Mam poważne wątpliwości, a na pewno nie ich jakość czy śmieszność była tu głównym kryterium wyboru. Książka wprowadza nas w traumy, sądy o samych sobie i innych, postrzeganiu świata, obyczajowość, krótko mówiąc w ducha Żydów. Dlatego jest ciekawa. Pokazuje ich poczucie wyjątkowości, niechęć do przemocy, krytycyzm i dystans, z jakim się...

Książka Josepha Telushkina to bardziej publikacja antropologiczna niż coś w stylu „Klubu Masztalskiego”. Autor zebrał wiele dowcipów żydowskich, ale i tych, będących wyrazem antysemityzmu, i dołączył do nich odpowiedni komentarz historyczno-kulturowy. Dzięki temu lektura ta, zwłaszcza dla laika, ma do zaoferowania znacznie więcej niż kilka okazji do uśmiechu. Przyznam szczerze, że jest tu kilka żartów, których bez podania kontekstu nie zrozumiałabym. Zaskoczyła mnie również ostrość niektórych dowcipów – Żydzi potrafią naprawdę mocno punktować swoje przywary. Joseph Teluhskin w „Humorze żydowskim” stworzył w pewnym sensie portret żydowskiej mentalności śmiechem malowany. Myślę, że warto sięgnąć po tę książkę, choć irytuje fakt, że autor ma typowo amerykański obraz antysemityzmu w Polsce.

Książka Josepha Telushkina to bardziej publikacja antropologiczna niż coś w stylu „Klubu Masztalskiego”. Autor zebrał wiele dowcipów żydowskich, ale i tych, będących wyrazem antysemityzmu, i dołączył do nich odpowiedni komentarz historyczno-kulturowy. Dzięki temu lektura ta, zwłaszcza dla laika, ma do zaoferowania znacznie więcej niż kilka okazji do uśmiechu. Przyznam...

Fragment z książki: ,,Głównym powodem, dla którego Niemcy wybudowali Auschwitz, Treblinkę oraz wszystkie większe obozy śmierci w Polsce, było przekonanie, że ze strony polskiej wsi będzie niewielkie współczucie dla uciekających z obozów Żydów.,,.

Fragment z książki: ,,Głównym powodem, dla którego Niemcy wybudowali Auschwitz, Treblinkę oraz wszystkie większe obozy śmierci w Polsce, było przekonanie, że ze strony polskiej wsi będzie niewielkie współczucie dla uciekających z obozów Żydów.,,.

Ciekawa lekka książka. Zbiór dowcipów o Żydach opowiadanych także przez nich samych, okraszony nutą wyjaśnień, anegdot dla goja, nie-żyda. Można poznać w ciągu lektury chociaż kawałek tej dużej i skomplikowanej grupy etnicznej. Polecam

Ciekawa lekka książka. Zbiór dowcipów o Żydach opowiadanych także przez nich samych, okraszony nutą wyjaśnień, anegdot dla goja, nie-żyda. Można poznać w ciągu lektury chociaż kawałek tej dużej i skomplikowanej grupy etnicznej. Polecam