Trudno jest pisać o osobie, która wciąż żyje (w momencie wydania ksiażki, Astrid Lindgren miała coś koło dziewięćdziesiątki) i z którą łączą cię więzi przyjaźni. Obraz podany przez Autorkę jest niepełny, mocno skupia się na dzieciństwie, co jest naturalne, bo ten okres faktycznie zaważył na twórczości Lindgren, ale praktycznie poza te ramy życia Margaret Strömstedt nie wychodzi. Bardzo enigmatycznie wspomina o smutku i melancholii, które dręczyły pisarkę, nie podaje jednak przyczyn i niezwykle dyskretnie pomija wiele lat w życiorysie Astrid Lindgren. Jest to więc książka raczej o twórczości, niż samym życiu, ale i to zostało przedstawione bardzo ciekawie, na tle ówczesnej literatury i pedagogiki dziecięcej. Poza tym, nawet jeśli autorka chroni prywatność sławnej pisarki, to ukazuje ją w wielu sytuacjach, czasem zaskakujących. Nie wiedziałam na przykład, że Astrid Lindgren była tak zaangażowana politycznie. Książkę czyta się z zaciekawieniem, a choć portret, który się z niej wyłania nie jest pełny, to prezentuje osobę niezwykle ciepłą, empatyczną i nietuzinkową - a chyba większość z nas taką Astrid Lindgren przeczuwa, gdy czyta jej powieści. Całości dopełniają zdjęcia. Na wielu z nich Astrid kategorycznie odmawia uznania się za nobliwą, wielokrotnie nagradzaną i cenioną osobistość literacką :)

Trudno jest pisać o osobie, która wciąż żyje (w momencie wydania ksiażki, Astrid Lindgren miała coś koło dziewięćdziesiątki) i z którą łączą cię więzi przyjaźni. Obraz podany przez Autorkę jest niepełny, mocno skupia się na dzieciństwie, co jest naturalne, bo ten okres faktycznie zaważył na twórczości Lindgren, ale praktycznie poza te ramy życia Margaret Strömstedt nie...