„Letni domek” nie ma porywającej fabuły, a wielki sekret, który w istotny sposób wpłynął na życie bohaterów, okazuje się bardzo przewidywalny. Normalnie byłyby to zarzuty dużego kalibru pod adresem książki. Ale ta powieść ma w sobie coś tak niesłychanie urzekającego, że nawet jej wady stają się zaletami.

I cóż, że spektakularnych zwrotów akcji brak, jeśli autorka stworzyła plejadę przesympatycznych bohaterów, z którymi czytelnik (ja) by się chętnie zaprzyjaźnił, i z niezwykłym wyczuciem dodała do nich kilka zołzowatych charakterów. W dodatku w interesujący sposób poplątała relacje między postaciami i postawiła je wobec skomplikowanych życiowych sytuacji.

Tajemniczą tajemnicę było dość łatwo odgadnąć, co nie zmienia faktu, że psychologiczne okoliczności towarzyszące temu wątkowi zostały znakomicie opisane. Generalnie pani Willett ma niezwykły, gawędziarski talent, który pozwala na doskonałe oddanie sielskości brytyjskiej wsi i sprawia, że z uwagą śledzi się poczynania bohaterów.

„Letni domek” to taka sympatyczna, ciepła opowieść, która nie ma pretensji do bycia arcydziełem. Jest to po prostu przyjemna lektura, pozwalająca na złapanie oddechu w codziennym zabieganiu.

„Letni domek” nie ma porywającej fabuły, a wielki sekret, który w istotny sposób wpłynął na życie bohaterów, okazuje się bardzo przewidywalny. Normalnie byłyby to zarzuty dużego kalibru pod adresem książki. Ale ta powieść ma w sobie coś tak niesłychanie urzekającego, że nawet jej wady stają się zaletami.

I cóż, że spektakularnych zwrotów akcji brak, jeśli autorka...