Wielkie rozczarowanie. Ta książka kompletnie nie wzbudziła żadnych emocji. Bohaterowie ? samolubni chłoptasie, dziewczyny ? bez wyrazu same nie wiedzą czego chcą, dojrzewają po 40 tce? Tak kiepskiej książki dawno nie czytałam. Z całym przekonaniem nie polecam.

Wielkie rozczarowanie. Ta książka kompletnie nie wzbudziła żadnych emocji. Bohaterowie ? samolubni chłoptasie, dziewczyny ? bez wyrazu same nie wiedzą czego chcą, dojrzewają po 40 tce? Tak kiepskiej książki dawno nie czytałam. Z całym przekonaniem nie polecam.

Lubię czytać książki o jedzeniu, nie wiem dlaczego. Porostu lubię. Jednak w tej książce nie tylko jedzenie jest opisane. To powieść o miłości, przyjaźniach, rodzinie jak i o problemach, ludzkich tragediach. Książka na jeden wieczór.

Lubię czytać książki o jedzeniu, nie wiem dlaczego. Porostu lubię. Jednak w tej książce nie tylko jedzenie jest opisane. To powieść o miłości, przyjaźniach, rodzinie jak i o problemach, ludzkich tragediach. Książka na jeden wieczór.

Całkiem pozytywne zaskoczenie. Po wyglądzie i opisie spodziewałam się książki lekkiej z typu "romansidło z śródziemnomorskim klimatem", a książka momentami jest wręcz smutna, a już na pewno refleksyjna.
Nicky Pellegrino zawarła w niej sporo przemyśleń na temat dojrzewania do stworzenia stałego i szczęśliwego związku, do szukania swojego miejsca w życiu, poszukiwania zajęcia, które wykonywałoby się z przyjemnością i zaangażowaniem.
Sporo na temat wartości przyjaźni, rodziny, dobrych stosunków sąsiedzkich.
W treści przewija się temat aborcji, gwałtu, nieplanowanej ciąży, starości, śmierci.
Oczywiście pojawia się też motyw smacznego włoskiego jedzenia, przygotowywania go i celebrowania posiłków, ale wszystko zgrabnie wplecione w podwójną narrację.
Niezbyt cukierkowa i niebanalna i to w niej najbardziej doceniłam.
Do tego piękna Kalabria, którą planuję odwiedzić w przyszłym roku.

Całkiem pozytywne zaskoczenie. Po wyglądzie i opisie spodziewałam się książki lekkiej z typu "romansidło z śródziemnomorskim klimatem", a książka momentami jest wręcz smutna, a już na pewno refleksyjna.
Nicky Pellegrino zawarła w niej sporo przemyśleń na temat dojrzewania do stworzenia stałego i szczęśliwego związku, do szukania swojego miejsca w życiu, poszukiwania...

Spodziewałam się lekkiej lektury dla pomocy domowej,bo akurat na czas przedświąteczny: sprzątania,zakupów,gotowania weszłam w taką rolę i nie bardzo potrafię skupić się na czymś wymagającym wysiłku umysłowego,ale takiej głupoty nie dzierżyłam. Po przeczytaniu ok 40% tej powieściny wyrzuciłam ją z czytnika na zawsze. A tak chciałam wspomnieniami powrócić za jej pomocą do słonecznej Italii i wakacji spędzonych w pięknej Toskanii dwa lata temu,bo jej akcja właśnie w Italii się dzieje.Taka tam akcja- banialuki nie akcja No cóż trzeba będzie włączyć komputer albo wyciągnąć album i chociaż zdjęcia pooglądać,może to pomoże. Serdecznie nie polecam.

Spodziewałam się lekkiej lektury dla pomocy domowej,bo akurat na czas przedświąteczny: sprzątania,zakupów,gotowania weszłam w taką rolę i nie bardzo potrafię skupić się na czymś wymagającym wysiłku umysłowego,ale takiej głupoty nie dzierżyłam. Po przeczytaniu ok 40% tej powieściny wyrzuciłam ją z czytnika na zawsze. A tak chciałam wspomnieniami powrócić za jej pomocą do...

Książka niosąca przesłanie że warto żyć czasem wbrew samemu sobie.Główna bohaterka po bardzo trudnych przejściach stara się żyć aktywnie by nie myśleć o przeszłości.Ucieka w świat kuchni i gotowania choć do końca nie jest przekonana czy to akurat jej odpowiada.Ciągle szuka tego co w jej życiu najważniejsze.Koniec bardzo zaskakujący aczkolwiek satysfakcjonujący.

Książka niosąca przesłanie że warto żyć czasem wbrew samemu sobie.Główna bohaterka po bardzo trudnych przejściach stara się żyć aktywnie by nie myśleć o przeszłości.Ucieka w świat kuchni i gotowania choć do końca nie jest przekonana czy to akurat jej odpowiada.Ciągle szuka tego co w jej życiu najważniejsze.Koniec bardzo zaskakujący aczkolwiek satysfakcjonujący.

Wakacyjna lektura z włoską kuchnią.

Wakacyjna lektura z włoską kuchnią.

Lekka powieść na lato - trochę o jedzeniu, więcej o przyjaźni miłości i problemach życia codziennego. Główna postać wydaje się sympatyczna, ale pomimo tego trudno jest ją lubić, że względu na głupoty, które nieustannie wyczynia. Mimo to dobrze się czyta ;)

Lekka powieść na lato - trochę o jedzeniu, więcej o przyjaźni miłości i problemach życia codziennego. Główna postać wydaje się sympatyczna, ale pomimo tego trudno jest ją lubić, że względu na głupoty, które nieustannie wyczynia. Mimo to dobrze się czyta ;)

Po książkę sięgnęłam przypadkiem – znalazłam ją w pudełku z bookcrossingiem w kawiarni. Połknęłam w jeden weekend, choć na ogół unikam książek z gatunku "kobiecych", "romansów" i "odkrywanie uroków Południa". Ta książka jednak pozytywnie mnie zaskoczyła (zaznaczam, że oceniam w ramach gatunku) – akcja toczy się wartko, jest wciągająca, podobało mi się podzielenie narracji na część Babetty i Alice (i zgadzam się z przedmówczynią, że cześć starszej pani był ciekawsza). Fabuła nie prześlizgiwała się po powierzchni (jedzenie, romanse, piękna Italia),pojawiały się też trudniejsze życiowe kwestie – gwałt, aborcja, śmierć partnera, żałoba, starość. Tak, chyba to moja ulubiona rzecz w tej książce – że z takim ciepłem i wyczuciem pokazuje tę część życia. Dość powiedzieć, że pożyczyłam babci. Do tego niebanalny wątek miłosny Alice i Charliego – bez fajerwerków i namiętnego romansu – takie związki też istnieją i mają prawo zaistnieć w książkach (nawet tych, których akcja toczy się we Włoszech). Polecam.

Po książkę sięgnęłam przypadkiem – znalazłam ją w pudełku z bookcrossingiem w kawiarni. Połknęłam w jeden weekend, choć na ogół unikam książek z gatunku "kobiecych", "romansów" i "odkrywanie uroków Południa". Ta książka jednak pozytywnie mnie zaskoczyła (zaznaczam, że oceniam w ramach gatunku) – akcja toczy się wartko, jest wciągająca, podobało mi się podzielenie narracji...

Książka, którą miło się czyta, może niezbyt wciągająca, ale przyjemna. Nie wnosi nic konkretnego, nie skłania do refleksji, ale zapewnia miłą chwilę relaksu. Styl przystępny, ot czytamy, odkładamy na półkę i tyle.

Książka, którą miło się czyta, może niezbyt wciągająca, ale przyjemna. Nie wnosi nic konkretnego, nie skłania do refleksji, ale zapewnia miłą chwilę relaksu. Styl przystępny, ot czytamy, odkładamy na półkę i tyle.

Książka godna polecenia. Przyjemnie się czyta,na samym początku już wciągnęłam się w świat bohaterów jakbym była gdzieś obok. Ciężko było mi się oderwać od niej . Żałuję tylko że historia tej książki jest już za mną i zazdroszczę osobą przed którymi jest ona jeszcze ciągle nieznana.

Książka godna polecenia. Przyjemnie się czyta,na samym początku już wciągnęłam się w świat bohaterów jakbym była gdzieś obok. Ciężko było mi się oderwać od niej . Żałuję tylko że historia tej książki jest już za mną i zazdroszczę osobą przed którymi jest ona jeszcze ciągle nieznana.