Książka nie jest powieścią epistolarną. To zbiór rzeczywistych, udostępnionych listów pisarza do przyjaciół, z którymi przez całe życie korespondował. Pisywał z różnych powodów. Są wśród tych znajomości takie, które wytrzymały próbę czasu i które są po prostu przyjaźnią; są koledzy z którymi łączyło go podobne widzenie świata i pogląd na poezję; wreszcie ci młodsi dla których był mistrzem, starał się jakoś im pomóc radą a także finansowo. Z całego utworu właściwie wyłania się głównie poeta, często chory, smutny, targany wątpliwościami, ale dla przyjaciół mający zawsze dobre słowo. Potrafił zauważyć nawet cygańską poetkę Papuszę, wystarać się o pomoc dla niej, zaczął namawiać na wydanie jej poezji w obu językach, pomagał w chorobie. Adoptował też sierotkę wojenną, bo nie mogli mieć z żoną dzieci. Był po prostu osobą o wielkim sercu.
Jednocześnie możemy poczytać o planowanych przez poetę projektach a było ich mnóstwo. Chciał wydawać kwartalnik Dyliżans dla bibliofilów i smakoszów literatury :), z ciekawostkami, humoreskami, grafomańskimi opowiadaniami sprzed lat. Pomysł nie wypalił - tak samo jak Globus czasopismo o podróżach, naukowych odkryciach, nowinkach technicznych. Poza tym zajmował się teatrem, tłumaczeniami i poezją. Wrócił z USA, gdzie nabawił się agorafobii żeby odbudować Polskę , żeby tworzyć. Wiele z tego co wymyślił nie zrealizowano. Zarzucano mu komunizm i myślę, że na początku wierzył w te ideały równości i wolności. Potem zapraszał przyjaciela na rozmowy o nieważności liryki w dziele socjalizacji. Chyba lata stalinizmu to był czas rozczarowań.
Książka zawiera sporo zdjęć poety z przyjaciółmi, zarówno w okresie przedwojennym, jak i po wojnie. Jeśli kogoś interesują Skamandryci może sporo dowiedzieć się o grupie. Stwierdzam, że wtedy nawet konflikty załatwiano kulturalnie. Szkoda, ze to akurat nie wróci. Niewątpliwie utwór najbardziej spodoba się fanom Tuwima lub komuś kto zbiera ciekawostki z tego okresu, interesuje go atmosfera w Polsce tuż po wojnie, chociaż o tym jest ostrożnie. Przeczytałam z ciekawością.

Książka nie jest powieścią epistolarną. To zbiór rzeczywistych, udostępnionych listów pisarza do przyjaciół, z którymi przez całe życie korespondował. Pisywał z różnych powodów. Są wśród tych znajomości takie, które wytrzymały próbę czasu i które są po prostu przyjaźnią; są koledzy z którymi łączyło go podobne widzenie świata i pogląd na poezję; wreszcie ci młodsi dla...