Rozbuchana wyobraźnia Olivii Joules

Nie lubię Fielding. Nie odpowiada mi jej pisarstwo. Jej bohaterowie, ich świat, postrzeganie otoczenia. BJ mnie do siebie nie przekonała, ani w książce, ani w filmie. Nie umiałam dostrzec tam dowcipu i lekkości. Zawsze miałam wrażenie, że to ciężkostrawne danie polane zasmażką i okraszone słoniną.
Ale ponoć tutaj miało być inaczej.
I było.
Było bardzo różnie.
Moje pierwsze wrażenie? Bohaterka nie z pełna rozumu. To niezaprzeczalny fakt. Bywa zabawna w swoim szaleństwie, choć na dłuższą metę dla takiego upierdliwego, nie znającego uroków młodzieńczego życia, może być to nużące. I męczące. Dla mnie było przynajmniej początkowo. Nurzanie się w świecie Oliwii jej przemyśleniach, zachowaniach, przekonaniu o swojej wyjątkowości.
Bohaterka żyje w swoim prywatnym świecie ułudy i szaleństwa. Sprawia wrażenie zadowolonej, choć nie docenianej. Wiecznie z poczuciem, że wie więcej niż inni, a nie ma jak innych do tego przekonać. Skryta w swojej wyobraźni. A potem nagle BUM, i staje na czele gigantycznej akcji ratunkowej. Niczym bohater niejednego filmu ratuje życie, ochrania, ocala, jak dobry duch, opatrzność i ostatni ratunek, pojawia się i nie zważając na własne obrażenia, ratuje i ratuje i ratuje. To wszystko daje znakomitą pożywkę do rozwoju jej wyobraźni. A to dopiero wstęp do narkotyków, porwań, szalonych pomysłów i pływających głów, szpiegowskich sprzętów i ratowania świata i jego bohaterów. Do tego wszystkiego miłość. On – być może jedyny, który jest w stanie utemperować odrobię tę wyobraźnię. Romans jest, HEA też. Nadzieja na „długo i szczęśliwie” raczej „szaleńczo i szczęśliwie”, ale jest.
Jak dla mnie za dużo w książce jest samej Oliwi. Kamera nie opuszcza jej nawet na moment, jak nie wisi na jej ramieniu, to jest skierowana na jej buty, oczy, włosy czy bagaż. I nawet rozumiem zabieg. I pewnie wcale nie narzekałabym, gdyby nie fakt, że czytałam i nadal zastanawiałam się czemu ja to czytam? Co jest w tej książce takiego, że przekładam kartki i śledzę kolejne słowa.
Książkę zapamiętam, choćby przez kontrast do BJ, która nadal wprawia mnie w długotrwałe drżenie emocjonalne i intelektualne. Ta mnie bawiła. A dokładnie zaczęła mnie bawić w momencie gdy nabrałam do niej dystansu. Gdy odłożyłam rozsądek i logikę na bok, i pogrążyłam się w obłędzie wyobraźni bohaterki.
Ogólnie cała historia dla totalnego odprężenia. Do zapomnienia o problemach i zadowolenia czerpanego z radości bohaterki, jej przygód i wyobraźni. Lektura lekka i niezobowiązująca. Wakacyjna. Do polecenia, ale ostrożnie, bo nadal twierdzę, że trzeba mieć na nią nastrój

Nie lubię Fielding. Nie odpowiada mi jej pisarstwo. Jej bohaterowie, ich świat, postrzeganie otoczenia. BJ mnie do siebie nie przekonała, ani w książce, ani w filmie. Nie umiałam dostrzec tam dowcipu i lekkości. Zawsze miałam wrażenie, że to ciężkostrawne danie polane zasmażką i okraszone słoniną.
Ale ponoć tutaj miało być inaczej.
I było.
Było bardzo różnie.
Moje pierwsze...

Szczerze mówiąc, miałam wrażenie, że czytam taki zamiennik "Pamiętnika księżniczki", tylko że dla pań około trzydziestki. Książka bardzo naiwna, skupiona wokół przewidywalnego wątku romansowego z mnóstwem odniesień do współczesnej kultury popularnej.
Może lepiej by było, gdyby Helen Fielding pozostała przy kultowej i niezapomnianej Bridget Jones...

Szczerze mówiąc, miałam wrażenie, że czytam taki zamiennik "Pamiętnika księżniczki", tylko że dla pań około trzydziestki. Książka bardzo naiwna, skupiona wokół przewidywalnego wątku romansowego z mnóstwem odniesień do współczesnej kultury popularnej.
Może lepiej by było, gdyby Helen Fielding pozostała przy kultowej i niezapomnianej Bridget Jones...

Powieść dla kobiet, zresztą seria nazywa się "literatura w szpilkach".
"Rozbuchana wyobraźnia Olivii Joules” to lekka, zabawna książka, zresztą w niektórych miejscach mocno się na głos uśmiałam i choć naprawdę bardzo dawno temu ją przeczytałam, to ten fakt dobrze pamiętam 🙂.
#RozbuchanawyobraźniaOliviiJoules, #dlakobiet, #kobiecaliteratura

Powieść dla kobiet, zresztą seria nazywa się "literatura w szpilkach".
"Rozbuchana wyobraźnia Olivii Joules” to lekka, zabawna książka, zresztą w niektórych miejscach mocno się na głos uśmiałam i choć naprawdę bardzo dawno temu ją przeczytałam, to ten fakt dobrze pamiętam 🙂.
#RozbuchanawyobraźniaOliviiJoules, #dlakobiet, #kobiecaliteratura

Olivia ma jeden problem.Naczelny,bo takich drobnych ma sporo.Otóż Olivia chce być bohaterką,przez duże B.A jest dziennikarką.I to dziennikarką piszącą o modzie. Dlatego też każdy swój artykuł próbuje ubarwić,by wydał się bardziej interesujący/szokujący/bulwersujący/dramatyczny.Toteż gdy poznaje przystojnego milionera od razu uznaje ,że nie jest on tym za kogo się podaje.Bo może to terrorysta z Al-Kaidy?Poznaje też innego mężczyznę,który co prawda na milionera nie wygląda,ale za to niesamowicie ją kręci.Zresztą,może to też terrorysta?W końcu obraca się w dość podejrzanym towarzystwie...
Wypadki toczą się w zawrotnym tempie.Olivia zostaje zwerbowana przez angielski wywiad i zostaje agentką.Bardziej niż Jamesa Bonda przypomina jednak komiksowe Odlotowe agentki i ma podobne do nich wyposażenie.Piła w staniku,GPS w kolczyku,środki obezwładniające w suszarce do włosów ,a oślepiające flary w puszku do pudru ...
Porwana i torturowana przez terrorystę-milionera, koniec końców Olivia odkrywa niecne plany Al-Kaidy,oślepia Bin Ladena i ucieka z rąk porywaczy.Dodatkowo ratuje hollywoodzka Galę rozdania Oscarów przed atakiem terrorystycznym,zapewniając sobie pomoc Raquel Welch i Brada Pitta. Dodatkowo rezygnuje z pomysłu zostania gwiazdą dziennikarstwa dla swego lubego i pokoju na świecie...
Wątek romansowy kończy się oczywiście pozytywnie.Przystojny milioner-terrorysta zostaje zżarty przez rekiny(świnia,to mu się należało),a niewyżyty acz seksowny agent wywiadu wyznaje bohaterce miłość i tworzy wraz z nią wybuchowa parę.
Problemów z czytaniem nie miałam żadnych,choć czytać musiałam z mocnym przymrużeniem oka i ni zwracając uwagi na to,jak bardzo nieprawdopodobnie skonstruowana jest akcja.Książka jest lekka i dowcipna.Bohaterka trochę przypomina Bridget Jones,choć nie jest aż tak dowcipna.Jest trochę pusta,trochę irytująca,pracę traktuje dość lekko i obsesyjnie myśli o seksie(mając wybór jak ten osiołek co to mu w żłobie dano).
Książka chwilami wydawała mi się wręcz znajoma.Możliwe że jakiś czas temu ją czytałam a następnie kompletnie wymazałam z pamięci.Bywa . I tak się dobrze bawiłam.
Można się pokusić o przeczytanie,na wszelki wypadek nie dopatrując się zbytniego sensu w książce.Tak dla dobrej zabawy,najlepiej w podróży...

Olivia ma jeden problem.Naczelny,bo takich drobnych ma sporo.Otóż Olivia chce być bohaterką,przez duże B.A jest dziennikarką.I to dziennikarką piszącą o modzie. Dlatego też każdy swój artykuł próbuje ubarwić,by wydał się bardziej interesujący/szokujący/bulwersujący/dramatyczny.Toteż gdy poznaje przystojnego milionera od razu uznaje ,że nie jest on tym za kogo się podaje.Bo...

No cóż... książka lekka, łatwa i przyjemna , lecz nie da się ukryć iż jest to słabsza wersja Bridget.

No cóż... książka lekka, łatwa i przyjemna , lecz nie da się ukryć iż jest to słabsza wersja Bridget.

Nie mogłam się oderwać od niej. Bardzo przyjemna i zabawna. Polecam

Nie mogłam się oderwać od niej. Bardzo przyjemna i zabawna. Polecam

zabawna historia młodej dziennikarki z dużą wyobraźnią, która staje się faktem, polecam

zabawna historia młodej dziennikarki z dużą wyobraźnią, która staje się faktem, polecam

Zabawna i wkręcajaca. Świetna rozrywka na letnie popołudnie.

Zabawna i wkręcajaca. Świetna rozrywka na letnie popołudnie.

Naprawdę przeciętna książka. Momentami błagałam, aby jak najszybciej się skończyła.
Nie było ''super'' momentów.

Naprawdę przeciętna książka. Momentami błagałam, aby jak najszybciej się skończyła.
Nie było ''super'' momentów.

Z całą moją sympatią do Bridget, tutaj dotarłam jedynie do połowy. A to i tak sukces...

Z całą moją sympatią do Bridget, tutaj dotarłam jedynie do połowy. A to i tak sukces...