"Nie wiedziałam, że istnieje tyle różnych sposobów na to, żeby powiedzieć żegnaj..."

"Niepokój" Maggie Stiefvater, której seria o elfach nie spodobała mi się w ogóle, to druga część trylogii "Drżenie", gdzie pierwszą część miałam okazję przeczytać już jakiś czas temu i wywarła ona na mnie bardzo pozytywne wrażenie, więc gdy tylko druga część tejże serii wyszła, od razu chciałam zabrać się za czytanie, zachęcona tym, że pierwsza część zakończyła się bardzo niepozornie, oraz tym, że kontynuacja przygód Grace i Sama jest jeszcze bardziej zaskakująca i nieprzewidywalna. Czy druga część podtrzymuje poziom pierwszej, czy może wręcz przeciwnie?

Nadchodzi zima, wszędzie mróz i chłód, a Sam dalej jest człowiekiem, co zwiastuje bardzo, ale to bardzo dobry obrót spraw. Jednak jak jedna rzecz przestaje trapić bohaterów książki, to zaczyna druga, bowiem z Grace nie wszytko jest tak jak być powinno. Dziewczyna nieustannie źle się czuje, gorączkuje... A to nie zwiastuje nic dobrego. Chociaż może to tylko objawy gorączki i nie ma się co martwić? Jednakże nie tylko z Grace jest problem. Trzeba wymyślać mnóstwo usprawiedliwień rodzinie Olivii, która została zarażona klątwą wilkołactwa, oraz Isabelle, która zaczyna czuć coś do Sama także nie zwiastuje niczego dobrego. Wydawałoby się, że bohaterowie już mają kupę "roboty" jednak nawet to nie jest wszystkim z czym muszą się uporać, bowiem problem stwarza też Cole, nowy wilkołak z burzliwą przeszłością, którego Isabel znajduje nagiego w swoim domu. Co z nim nie tak? Czy Isabel będzie dane poczuć coś do Cole'a? Co z Grace? Czy uczucie jej i Sama będzie miało szansę przetrwać mimo wszystkich przeciwności?

Narracja tej części jest podobna do pierwszej, bo w obu przypadkach mamy do czynienia z wieloma punktami widzenia, mam tu na myśli perspektywami pierwszoosobowymi wielu postaci, chociaż do Grace i Sama, narratorów pierwszej części, dołączyli Cole i Isabel. Osobiście uważam, że autorka bardzo dobrze zrobiła zapoznając nas z ich przemyśleniami, bo, po pierwsze, jakbym cały czas słuchała, niekiedy monotonnego, nudnego i żałosnego Sama i chwilami niewiele lepszej Grace to książka wypadłaby o wiele gorzej,a po drugie, oni też są głównymi bohaterami, więc coś tamtego zdecydowanie pomogło nam się z nimi bardziej zżyć.

A co do bohaterów... Jak już wspomniałam we wcześniejszym akapicie, Sam i Grace, mimo, że byli zazwyczaj niesamowicie uroczy, zaczęli mnie już tą swoją ckliwością nużyć, bo od jakiegoś czasu kręcą mnie te książki i ci bohaterowie w których jest coś ostrego, a w głównych bohaterach tej trylogii nic takiego nie ma. Odrobina pikanterii pojawia się za to w osobie Isabel oraz Cole'a. Isabel, którą mogliśmy poznać już w pierwszej części, nie wiedzieć czemu, tym razem zyskała sobie moją wyjątkową sympatię, za to Cole, był bardzo... nieodgadniętym chłopakiem i dość ciężko było go rozgryźć, aczkolwiek był intrygujący i ciekawy, więc jego postać także zaliczamy na plus. W książce było jeszcze kilku innych bohaterów, aczkolwiek to ta czwórka była najważniejsza i najbardziej wpływała na klimat książki i to jak ją odbieraliśmy. Nie uznaje kreacji tych bohaterów ani za dobrą, ani za złą, chociaż uważam, że było troszkę zbyt ckliwie.


Jeśli zaś chodzi o oprawę graficzną, to, mimo iż nie jest tak źle jak w pierwszej części, gdzie okładka wygląda jak przeciętne tło zimowe z wklejonym pośrodku wilkiem w paincie, to dalej daleko okładce do nazwania jej czymś zachwycającym. Owszem, jest ładna, ale to największy komplement jaki można o niej powiedzieć. Jednak, trzeba to wydawnictwu przyznać, że papier jest rewelacyjnej jakości, czcionka idealna... w środku nie mam nic a nic do zarzucenia. Jednak jedyny zarzut jaki jeszcze mam to cena, bowiem powinna być ona, proporcjonalnie do ilości stron, o jakieś pięć złotych mniejsza, albo przynajmniej wydawnictwo mogło postarać się o skrzydełka, aby się mniej niszczyła, bo tak to niestety - po dwóch dniach noszenia w torbie nie wygląda jak nowa, jak to czasem bywa w przypadku książek np. wydawnictwa Amber.

Podsumowując, tak naprawdę, mimo, że recenzja nie wydaje nastawiać pozytywnie, aczkolwiek naprawdę odniosłam pozytywne wrażenia. Mimo iż narzekałam na ckliwość podobała mi się uczuciowość tej książki. Mimo że narzekałam na zachowania bohaterów, to bez nich książka nie byłaby taka jaka jest, a prawda jest taka, że od książki aż pachnie... magią. I emocjami. W dodatku zakończenie jest takie, że na trzecią część (która najprawdopodobniej w polskim przekładzie będzie brzmiała :"Na zawsze") czekać będę jak na szpilkach. Mimo że "Niepokój" mnie nie zachwycił, to zdecydowanie utrzymuje poziom pierwszej części i osobom które pierwszą część czytały i którym się podobała, gorąco polecam, a dla tych, których ta seria dopiero czeka polecam oczywiście "Drżenie". Myślę, że gdybym przeczytała tę książkę w innym okresie czasu, ocena byłaby większa, a tak to 8.5/10.

Oryginalny tytuł: Linger
Nr. tomu w serii: II
Wydawnictwo: Wilga
Data wydania: 26.10.2011r.
Ilość stron: 432
Cena det.: 39.99
Recenzja poprzedniej części: http://reviev-books-by-me.blogspot.com/2011/06/drzenie-maggie-stiefvater.html

"Nie wiedziałam, że istnieje tyle różnych sposobów na to, żeby powiedzieć żegnaj..."

"Niepokój" Maggie Stiefvater, której seria o elfach nie spodobała mi się w ogóle, to druga część trylogii "Drżenie", gdzie pierwszą część miałam okazję przeczytać już jakiś czas temu i wywarła ona na mnie bardzo pozytywne wrażenie, więc gdy tylko druga część tejże serii wyszła, od razu...