https://grafomanya.wordpress.com/2016/04/10/syn-czlowieczy-recenzja/

"Także i tam bogowie zrodzili się z ludzkiego strachu i niewiedzy, wzrastali w poczuciu niemocy i urazy, dojrzewali, łącząc się, potem się personifikowali, a starzeją się z powodu logiki i umierają z powodu wiedzy."

"Syn człowieczy" jest jedną z najbardziej zadziwiających książek, jakie ostatnio czytałam, a czytam sporo. Zaczyna się jak kryminał - mamy zasztyletowaną ofiarę, mamy policjanta, któremu powierzono śledztwo w sprawie. W finale poznamy także mordercę, ale zanim to nastąpi, autor zabierze nas w niesamowitą podróż do Judei czasów Chrystusa.

Dziwicie się? Jeśli dodać do tego, iż współczesna warstwa powieści rozgrywa się w Korei Południowej, poczucie niesamowitości jeszcze wzrośnie, prawda?

Yi Munyol uważany jest za największego z południowokoreańskich pisarzy. Każda z jego powieści to wydarzenie w tamtejszym świecie literackim. Czytelnikowi zachodniemu pierwszy kontakt z jego twórczością może wydać się rozczarowujący - w "Synu człowieczym" znalazłam sporo nieścisłości, pominięć, zaprzeczeń i uproszczeń stylistycznych, których nie lubię ("był, była, byli" powtarzają się jak mantra). I wiecie co? Im głębiej w lekturę, tym mniej mi te braki przeszkadzały. Temat książki jest bowiem tak fascynujący, że aż zapiera dech!

Morderstwo Mina Yosopa, członka centrum modlitwy "Życie wieczne" staje się pretekstem do zagłębienia się w jego notatki, w których ten niezwykły człowiek spisał historię... no właśnie - kogo? Syna Człowieczego? Prawdziwego Chrystusa? Antychrysta? Ahaswerus jest równolatkiem Jezusa z Nazaretu i jego krajanem. Żydem obdarzonym niezwykłym umysłem, który w swych młodzieńczych latach opuszcza rodzinny dom i wyrusza na poszukiwanie Boga. Podróżuje przez kraje i kulty religijne, odkrywając straszną prawdę - oto Jahwe, którego nauczono go wychwalać za młodu, okazuje się być zlepiony z elementów bogów różnych ludów, tak odległych od siebie jak czczący Baala kanaańczycy i buddyści.

Dokąd zaprowadzi Ahswerusa ta duchowa wędrówka? Czy spotka na niej Chrystusa? No i oczywiście - kto i dlaczego zabił Mina Yosopa? Tego wszystkiego dowiecie się, czytając. Ale uwaga - róbcie to powoli i z namysłem. "Syn człowieczy" nie jest prostą lekturą. A wnioski, jakie z niej płyną, mogą się Wam nie spodobać. Szczególnie, jeśli jesteście żarliwymi wyznawcami jakiejkolwiek religii.

https://grafomanya.wordpress.com/2016/04/10/syn-czlowieczy-recenzja/

"Także i tam bogowie zrodzili się z ludzkiego strachu i niewiedzy, wzrastali w poczuciu niemocy i urazy, dojrzewali, łącząc się, potem się personifikowali, a starzeją się z powodu logiki i umierają z powodu wiedzy."

"Syn człowieczy" jest jedną z najbardziej zadziwiających książek, jakie ostatnio...