Pierre Grimal to wspaniały specjalista od dynastii Antoninów. Jego książki często stanowią podstawę do studiów nad tym okresem. Ta akurat biografia Marka Aureliusza jest chyba w tej chwili najważniejszą z dostępnych w języku polskim. Alternatywę może stanowić mniejsze objętościowo dziełko Charlesa Paraina w moim odczuciu jednak o wiele słabsze. Profesjonalne i wyczerpujące opracowanie tematu przez Grimala dało efekt w postaci tej pozycji z której niejednokrotnie korzystałem przy pisaniu mojej pracy magisterskiej na temat Antonina Piusa. Jak najbardziej polecam zainteresowanym tematem.

Pierre Grimal to wspaniały specjalista od dynastii Antoninów. Jego książki często stanowią podstawę do studiów nad tym okresem. Ta akurat biografia Marka Aureliusza jest chyba w tej chwili najważniejszą z dostępnych w języku polskim. Alternatywę może stanowić mniejsze objętościowo dziełko Charlesa Paraina w moim odczuciu jednak o wiele słabsze. Profesjonalne i...

Postać wyjątkowa w historii świata, jaką bez wątpienia był cesarz Marek Aureliusz, została nam przedstawiona w tej książce w bardzo solidny sposób. Zarówno pod względem historycznym, jak i filozoficznym. Autor biegle posługujący się filozoficzną terminologią stoicyzmu, ukazał obraz myśliciela na tronie z prawdziwym znawstwem przedmiotu. Wydaje się rzeczą niepojętą, iż człowiek prezentujący tego typu wartości i poglądy mógł zasiąść na tronie Imperium. Tym bardziej, że jeszcze sto lat wcześniej - w 71 r. n.e. cesarz Wespazjan wygnał filozofów (co do zasady oznaczało stoików) z Rzymu, uważając ich za burzycieli ustalonego porządku. Z książki dowiadujemy się, że z pozoru paradoksalna kwestia władcy-filozofa, ucieleśnienie platońskiego ideału, wcale taką nie była. Nie wchodząc bliżej w szczegóły okresu Antoninów i ich sposobu powoływania następcy tronu, można zauważyć, że pojawienie się takiej postaci jak Marek Aureliusz mogło być w pewnym stopniu do przewidzenia. To, że autor słynnych Rozmyślań odstąpił od słusznych zasad swoich przodków i zostawił władzę swojemu rodzonemu synowi Kommodusowi, również doprowadziło do symptomatycznych następstw. Jedną z ciekawszych kwestii w okresie rządów Marka Aureliusza jest owiana tajemnicą (źródłową) postawa władcy wobec chrześcijan. Pierre Grimal, w duchu filozofii Marka, tłumaczy ją w następujący sposób: "Społeczeństwo jest przedmiotem wszystkich naszych działań; to jego interes określa sprawiedliwość, ponieważ dobro społeczne stanowi część naszej natury, a działania sprawiedliwe to działania zgodne z nami samymi. Cesarz może zatem zrozumieć chrześcijan, ale nie może pozwolić im tkwić w obłąkańczych poglądach, które ogół obywateli narażają na niebezpieczeństwo. Podobnie w czasach inkwizycji wybaczano heretykom, ale palono ich na stosie".
Książkę jak najbardziej można polecić osobom, których zainteresowania oscylują wokół zagadnień z pogranicza historii i filozofii.

Postać wyjątkowa w historii świata, jaką bez wątpienia był cesarz Marek Aureliusz, została nam przedstawiona w tej książce w bardzo solidny sposób. Zarówno pod względem historycznym, jak i filozoficznym. Autor biegle posługujący się filozoficzną terminologią stoicyzmu, ukazał obraz myśliciela na tronie z prawdziwym znawstwem przedmiotu. Wydaje się rzeczą niepojętą, iż...

Rozczarowała mnie ta biografia. Za mało w niej samego Marka Aureliusza a za dużo opisów sytuacji historycznej. Rozumiem, ze jest mało źródeł o Marku Aureliuszu, ale lepiej napisać krótsza książkę i trzymać się tematu. Analiza pod kontem stoicyzmu Marka Aureliusza jest bardzo słaba. Autor pisze, że Marek Aureliusz coś uznawał czy jakoś się zachowywał, co świadczyło było jego stoickiej postawie a Grimal pisze, ze tak robił ale nie z uwagi na stoicyzm. Niestety nie wyjaśnia z jakiego innego powodu. Filozoficznie książka kuleje. Szkoda. Fajnei jest zestawić poglądy filozoficzne zwłaszcza w wypadku takich praktycznych filozofii jak stoicyzm, z faktycznym życiem filozofa. Jest wiele nawiązań do Seneki, którego biografie ten sam autor napisał dużo lepiej. Można przeczytać, ale Hadot robi zdecydowanie lepsza robotę.

Rozczarowała mnie ta biografia. Za mało w niej samego Marka Aureliusza a za dużo opisów sytuacji historycznej. Rozumiem, ze jest mało źródeł o Marku Aureliuszu, ale lepiej napisać krótsza książkę i trzymać się tematu. Analiza pod kontem stoicyzmu Marka Aureliusza jest bardzo słaba. Autor pisze, że Marek Aureliusz coś uznawał czy jakoś się zachowywał, co świadczyło było jego...

Rzeczowe opracowanie panowania jednego z najsławniejszych Cesarzy Rzymskich. Pozycja godna uwagi każdego zainteresowanego tematem, z pewnością głębsza od konkurencyjnej i nieco wiekowej już biografii autorstwa Charlesa Paraina.

Rzeczowe opracowanie panowania jednego z najsławniejszych Cesarzy Rzymskich. Pozycja godna uwagi każdego zainteresowanego tematem, z pewnością głębsza od konkurencyjnej i nieco wiekowej już biografii autorstwa Charlesa Paraina.

Cykl biografii znanych ludzi wydawany przez Państwowy Instytut Wydawniczy to dla wielu miłośników historii jest synonim doskonałej jakości. Tym bardziej cieszy fakt, że oficyna postanowiła wznowić życiorysy sławnych postaci. Jedna z takich publikacji, która niedawno ukazała się na ryku to Marek Aureliusz (drugie wydanie) autorstwa Pierre’a Grimala.

Na samym wstępie recenzji należy poświęcić mały akapit tekstu autorowi książki. Pierre Grimal (1912-1996) to były francuski ceniony historyk, który całe swoje życie poświęcił na badanie dziejów starożytnych i był ogromnie zafascynowany antyczną Grecją i Rzymem. Swoją ogromną pasją do minionych czasów zaraził on wielu studentów podczas pracy na Sorbonie, gdzie pracował jako profesor literatury łacińskiej. Był on również autorem kilkudziesięciu naprawdę bardzo dobrych pozycji książkowych, które zostały przetłumaczone na dziesiątki języków. Na rodzimym rynku nakładem PIW również pojawiły się jego prace, zyskując uznanie pasjonatów historii. Trudno wyobrazić sobie więc lepszego autora biografii Marka Aureliusza, niż specjalistę w tematyce starożytnego Rzymu, jakim niewątpliwie był Grimal.

Sama postać Marka Aureliusza nie powinna być obca nawet komuś, kto niespecjalnie interesuje się starożytnym Rzymem. Jego ogromne znaczenie dla cesarstwa, a w konsekwencji całej znanej nam współcześnie historii miało przecież swoje odbicie nawet w popkulturze (filmy, książki). Często określany był on mianem cesarza filozofa, który do samego końca swoich dni był wierny filozofii stoików, która kształtowana całe jego rządy. Był on również autorem „Rozmyślań”, gdzie prowadząc dialog sam ze sobą, określał on swoją złożoną charakterystykę moralną.

Autor jako wielki znawca literatury starożytnej stara się przedstawić, postać Marka Aureliusza właśnie przez pryzmat „Rozmyślań”. Sprawia to, że nie mamy tutaj do czynienia z typową biografią, a sposób przekazana treści jest bardzo nietypowy i dość trudny w odbiorze. Do tego dochodzi jeszcze bardzo specyficzny styl pisarski oraz mocny akcept filozoficzny dzieła. Na pewno nie można odmówić twórcy ogromnej wiedzy o świecie starożytnym (szczególnie Rzymie). Stara się on ukazać w książce, Marka Aureliusza jako cesarza niebywale rozważnego, ważącego słowa i niepodejmującego pochopnych decyzji. W swojej władzy starał się on brać pod uwagę głosy senatu, jak i swoich doradców. W krytycznych sytuacjach potrafił jednak działać zdecydowanie, doskonale zarządzając zarówno krajem, jak i wojskiem. Unikał on jednocześnie wszelkich intryg czy sytuacji mogących zaburzyć jego rozwój wewnętrzny, do którego nieustannie dążył przez cały swoje życie.

Spora dawka wiedzy podana jest tutaj jednak w tak specyficznej i trudnej w odbiorze formie, że spore grono czytelnicze będzie miało problem z wyłapaniem najważniejszych informacji. Autor tak jak zostało to już wspomniane, skupia się bardzo mocno na analizie „Rozmyślań”, całość osadzając w mocno filozoficznej otoczce, często odnosząc się przy tym do greckich filozofów. Jakby tego było mało, w książce nie znajdziemy standardowej chronologii, bowiem rozdziały podzielone są na różne tematyki (np. edukacja, obowiązki władcy, życie intymne itp.),co jeszcze dodatkowo utrudnia odbiór pozycji.

Cała recenzja na:

https://popkulturowykociolek.pl/cesarz-filozof-recenzja-ksiazki-marek-aureliusz/

Cykl biografii znanych ludzi wydawany przez Państwowy Instytut Wydawniczy to dla wielu miłośników historii jest synonim doskonałej jakości. Tym bardziej cieszy fakt, że oficyna postanowiła wznowić życiorysy sławnych postaci. Jedna z takich publikacji, która niedawno ukazała się na ryku to Marek Aureliusz (drugie wydanie) autorstwa Pierre’a Grimala.

Na samym wstępie...

Biografia Marka Aureliusza to jedna z najdziwniejszych, najnudniejszych i najtrudniejszych książek jakie czytałem w życiu. Nie da się odmówić Grimalowi ogromnej wiedzy o świecie starożytnym, ale sposób jej przekazania czytelnikowi jest niestety dosyć ponury. Autor skupia się głównie na analizie "Rozmyślań" oraz korespondencji z Frontonem osadzając je mocno w filozoficznej narracji i z tego względu sporo jest nawiązań do rzymskich, ale też greckich myślicieli. Żeby czytelnik zrozumiał dokładnie, co autor miał na myśli potrzebna jest spora wiedza z zakresu filozofii. Nie pomaga również tematyczny układ biografii, bo autor przez to skacze w chronologii, co wprowadza jeszcze więcej zamieszania. Podsumowując, Grimal stworzył filozoficzną biografię cesarza, dlatego odradzam ją niedzielnemu czytelnikowi, który tak jak ja rzadko sięga po lekturę dotyczącą starożytności.

Biografia Marka Aureliusza to jedna z najdziwniejszych, najnudniejszych i najtrudniejszych książek jakie czytałem w życiu. Nie da się odmówić Grimalowi ogromnej wiedzy o świecie starożytnym, ale sposób jej przekazania czytelnikowi jest niestety dosyć ponury. Autor skupia się głównie na analizie "Rozmyślań" oraz korespondencji z Frontonem osadzając je mocno w filozoficznej...

Postać Cesarza, dla mnie, poza kategoriami!
"Rozmyślania" Marka Aureliusza to „rzecz” absolutna pod każdym względem; można czytać od deski do deski, można na wyrywki - rozdziałami, akapitami lub pojedyncze zdania.
Czemóż, więc, ach, czemu, o Osobie tak wyjątkowej, o której można napisać kilka biografii, skupiając się w każdej na jednym wątku: cesarz-wódz, cesarz-filozof, cesarz—prawodawca powstała książka tak bezbarwna, nijaka-taka, a na dodatek, co jest zbrodnią dla każdego autora największą - nudna?
„Marek Aureliusz” Pierre’a Grimal’a to biografia dla czytelników-masochistów lub dla tych, którzy wierzą, że „może się coś jeszcze wydarzy”. W przypadku biografii próżna to nadzieja.

Postać Cesarza, dla mnie, poza kategoriami!
"Rozmyślania" Marka Aureliusza to „rzecz” absolutna pod każdym względem; można czytać od deski do deski, można na wyrywki - rozdziałami, akapitami lub pojedyncze zdania.
Czemóż, więc, ach, czemu, o Osobie tak wyjątkowej, o której można napisać kilka biografii, skupiając się w każdej na jednym wątku: cesarz-wódz,...

Sama książka jeżeli chodzi o zakres informacji w niej zawarty zadowoliła mnie bardzo. Natomiast styl w jakim jest napisana to tragedia. Biografię takiej osobistości można napisać w bardziej żywy sposób. Przy czytaniu można było zasnąć. Jednak jak ktoś potrzebuje informacji o tej konkretnie osobie, to książkę bym polecił... Pozdrawiam

Sama książka jeżeli chodzi o zakres informacji w niej zawarty zadowoliła mnie bardzo. Natomiast styl w jakim jest napisana to tragedia. Biografię takiej osobistości można napisać w bardziej żywy sposób. Przy czytaniu można było zasnąć. Jednak jak ktoś potrzebuje informacji o tej konkretnie osobie, to książkę bym polecił... Pozdrawiam

Muszę przyznać, że jest to najlepsza z książek Grimala, jakie miałem okazję przeczytać, zresztą także jedna z lepszych znanych mi biografii z serii PIW. Autor rozczarował mnie swoim "Seneką", natomiast w tej pracy na powrót zyskał w moich oczach. Książka ta jest napisaną ładnym językiem, solidnie opartą na źródłach (szczególnie na korespondencji tytułowego bohatera z jego nauczycielem Frontonem) i obejmującą rzeczywiście najważniejsze zagadnienia związane z osobą Marka Aureliusza. Autor porusza więc temat młodości i wychowania bohatera, dla wprowadzenia w klimat epoki przedstawia rządy przybranego ojca tytułowej postaci: Antonina Piusa, a także zarysowuje temat II sofistyki, dominującego wówczas prądu kulturowego. Najdłuższe (a w moim mniemaniu również najciekawsze) są kolejne partie książki poświęcone militarnej i prawnej stronie rządów Marka Aureliusza. Ostatnie trzy rozdziały dotyczą cesarza bardziej osobiście: mówią o jego życiu rodzinnym, o jego stosunku do bóstw/Bóstwa oraz o jego najbardziej znanym dziele, filozoficznych "Rozmyślaniach".

Podobnie jak w przypadku "Seneki", Autor dużo miejsca poświęcił zagadnieniom filozofii, ale - w przeciwieństwie do tamtej biografii - nie zdominowała ona całości postaci głównego bohatera. Z kart tej książki wyłania się Marek Aureliusz jako postać wybitna, prawdziwy Pater Patriae, dobry wódz, troskliwy ojciec rodziny i dobry prawodawca dążący do poprawy losu swoich poddanych (także tych niewolnych!). Przy tym wszystkim dobrze widoczna jest cechująca go od dzieciństwa powaga, z którą w pewien sposób kontrastuje jego obawa przed "scesarzeniem". Po lekturze tej książki lepiej rozumiem, dlaczego prof. Krawczuk właśnie Marka Aureliusza wskazał jako swego ulubionego z rzymskich władców. Rzeczywiście wydaje się ten cesarz osobą zdolną, pracowitą, ale także zwyczajnie, po ludzku sympatyczną. W tych trudnych dla Cesarstwa czasach zdał swój życiowy egzamin. Bardzo jestem rad, że o tak pozytywnej postaci mogłem przeczytać z tak dobrej książki, jak biografia pióra Grimala. Książkę można spokojnie polecić wszystkim miłośnikom starożytnego Rzymu oraz antycznej filozofii.

Tomasz Babnis

Muszę przyznać, że jest to najlepsza z książek Grimala, jakie miałem okazję przeczytać, zresztą także jedna z lepszych znanych mi biografii z serii PIW. Autor rozczarował mnie swoim "Seneką", natomiast w tej pracy na powrót zyskał w moich oczach. Książka ta jest napisaną ładnym językiem, solidnie opartą na źródłach (szczególnie na korespondencji tytułowego bohatera z jego...