Wiecie jak to jest, kiedy trafiacie na książkę stworzoną właśnie dla siebie. Książkę, która trafia do was i zostaje w najgłębszym zakamarku mózgu ukrywając się przed światem aby ten nie zniszczył wspomnień związanych z nią.
Ja już wiem.

Trafiłem na książkę "Dar" całkiem przypadkowo. Szukałem w bibliotece książki, którą chciałem przeczytać. Spędziłem około godziny na wertowaniu kartek i przeszukiwaniu półek. Wziąłem dwie książki i wypożyczyłem je. Kiedy pakowałem książki do torby upadła mi karta biblioteczna i odbiła się od rogu blatu i upadła jakiś metr od niego lądując pod półkami. Podszedłem i schyliłem się i w, tedy ją zobaczyłem. Leżała schowana za innymi książkami.
Wyciągnąłem kilka książek i wziąłem ją do rąk. Zaniosłem do bibliotekarki i wypożyczyłem.

Książka ma naprawdę wspaniale rozbudowaną fabułę, stworzony świat jest naprawdę, ale to naprawdę jednym z najlepszych jakie mogłem poznać. Nie nudziłem się ani sekundy podczas tej książki. Jednym z najgorszych uczuć jakie doświadczyłem to żal. Żal, że skończyłem książkę zdecydowanie za szybko i nie wziąłem drugiej części.

Tak, jak już kiedyś wspomniałem są książki dobre- niewyróżniające się niczym szczególnym. Bardzo dobre- czyli te, które trafiają do nas, a kiedy je czytamy zamykamy się w sobie samym z książką. Są też książki stworzone dla nas, czyli te, które trafiają nam do serca, które zamieszkują najgłębszy zakamarek naszego mózgu. Które czytamy z zapartym tchem bijąc się, że nie umie się czytać szybciej. Kiedy czytamy taką książkę przenosimy się do innego świata, świata, w którym rządzą inne zasady. Taka książka nigdy nie przestaje w nas żyć.
Ta właśnie książka jest książką napisaną specjalnie dla mnie. Czekałem na nią, nie wróć Czekaliśmy na siebie siedemnaście lat.

Przeczytałem książkę w szkole, kiedy miałem półtorej godziny przerwy. Nie zwróciłem jednak uwagi, że do przeczytania miałem ostatnie dwadzieścia stron i załatwiłem to zbyt szybko. Co naprawdę mnie zasmuciło.

Uczucia, którymi książka nas karmi są... Nie umiem określić jakie. Jest ich tak dużo. Począwszy od smutku zamieniającego się czasami w szczęście, które zamienia się w rozpacz przechodzącą w wzruszenie. Naprawdę u mnie książka wywołała dużo tych i podobnych im uczuć.

Dreszcze przechodzące po całym ciele na przykład w momencie, w którym czyta się przepowiednię lub w chwili, kiedy Maerad pokonuje... (Przeczytaj książkę, by dowiedzieć się kogo). Jeszcze większe dreszcze przechodzą po plecach, kiedy Maerad odzyskuje brata (No trudno zdradziłem).
Ogólnie książka jest wspaniała.

Przeczytajcie książkę. Ja sam, kiedy ją czytałem polecałem ją wszystkim, których znam. Nawet nie wiem jak wyrazić jak ta książka do mnie trafia, jak bardzo ją polubiłem. Nie wiem, co zrobię jak przeczytam drugą część, bo trzeciej i czwartej części w bibliotece nie ma.

Pozdrawiam Dawodi

Wiecie jak to jest, kiedy trafiacie na książkę stworzoną właśnie dla siebie. Książkę, która trafia do was i zostaje w najgłębszym zakamarku mózgu ukrywając się przed światem aby ten nie zniszczył wspomnień związanych z nią.
Ja już wiem.

Trafiłem na książkę "Dar" całkiem przypadkowo. Szukałem w bibliotece książki, którą chciałem przeczytać. Spędziłem około godziny na...