Miłosne przysięgi

Nie wiem czy to była najlepsza część, ale na pewno stanowiła piękne zakończenie całej serii. Wciągnęłam się w świat Weselnego Kwartetu i będzie mi trochę smutno bez porannych narad i seksownych opowieści śniadaniowych. Już tęsknię za tymi wariatkami.

Parker i Malcolm są tak niedopasowani, że bardziej już chyba nie można. Tak to jednak w życiu bywa, że często takie związki są najbardziej udane i najtrwalsze. Parker otworzyła Mala. Zobaczyła jego wszystkie blizny na zewnątrz i każdą niezagojoną ranę w środku. I wydawało się, że z każdym odkryciem podziwiała i kochała go coraz bardziej. Była mu wdzięczna za to, że szanuje jej pracę i nie robi wymówek z powodu zwariowanych panien młodych dzwoniących o każdej porze dnia i nocy. Mal podszedł do niej jak do skomplikowanego mechanizmu. Parker jest jak niezawodna i bardzo wydajna maszyna. Mogłaby siedzieć na tyłku i prowadzić próżniaczy tryb życia za pieniądze swojej rodziny. Ona jednak ciężko pracuje znosząc histerie panien młodych, matek, druhen i dramaty rodzinne swoich klientów. Jest niesamowita.

"Kwartet Weselny" to nie tylko cztery historie miłosne, ale też opowieść o wielkiej przyjaźni, lojalności, rodzinie i pasji.

Uwielbiam styl pisania Nory Roberts :) Jeszcze mi się nie zdarzyło odłożyć jej książki z rozczarowaną miną, a Kwartet Weselny to jedna z moich ulubionych serii. Opowiada o losach 4 przyjaciółek, które założyły firmę obsługującą kompleksowo wesela. Każdy tom opowiada o losach jednej z nich.

"Miłosne Przysięgi" to czwarta część weselnej serii, opowiada historię Parker Brown. Kobieta jest pomysłodawcą firmy i jej motorem napędowym. Trzyma wszystko w swoich dłoniach, jest perfekcyjna i uporządkowana. Z zewnątrz chłodna i wyniosła, ale w środku niej tkwi mała dziewczynka z marzeniami i planami. Parker, po śmierci rodziców, została z bratem, niezastąpioną panią Grady i swoimi trzema przyjaciółkami. Skupiła się na pracy i odstawiła mężczyzn na bok - jej lodową powłokę przełamał Malcolm, przyjaciel jej brata, mechanik samochodowy.
Spotkały się dwa różne światy - dziewczyna z bogatego domu i chłopak, który do wszystkiego doszedł w życiu sam. Mają inne priorytety, inne spojrzenie na świat, inny sposób myślenia - łączy ich uczciwość i rodzące się uczucie. Wiele czasu upłynie nim każde z nich zrozumie, jak wiele dla siebie znaczą i jak są do siebie podobni.... A cała sytuacja będzie bacznie obserwowana i komentowana przez brata Parker, Dela, i jej trzy przyjaciółki, matka Malcolma też nie pozostanie obojętna.
A wszystko oczywiście dobrze się skończy :)
Zdradziłam zakończenie - przepraszam, ale nie mogłam się powstrzymać !

"Miłosne Przysięgi" to doskonała książka, napisana w dowcipny sposób, pełna uczuć i emocji. Stanowi świetne źródło informacji o ślubach, ich organizacji i fortelach, które trzeba stosować, aby wszystkich zadowolić.
Całość jest doskonale przemyślana, zorganizowana i zabarwiona uczuciami - tworzy niepowtarzalną kombinację, na miarę Nory Roberts.
Książkę świetnie się czyta - wzrusza, bawi i wprowadza w dobry nastrój. Czego chcieć więcej?!

http://markietanka-mojeksiazki.blogspot.com/2012/02/miosne-przysiegi-cz4-nora-roberts.html

Recenzja: Roberts Nora – Miłosne Przysięgi

„Miłosne Przysięgi” to już moje czwarte, a zarazem ostatnie spotkanie z czterema wspaniałymi przyjaciółkami, które przyjaźnią się od dzieciństwa i prowadzą własny biznes. Z poprzednich części pamiętamy, że Mac, wspaniały w swej branży fotograf znalazła swoją miłość. Niedługo odbędzie się jej ślub z Carterem, ale na miejscu nie potrafi wysiedzieć także Emma. Wrażliwa florystyka, która nad życie pokochała Jacka. Zaręczyny Lauren i Dela to jeszcze świeża sprawa.… Samotna pozostaje nam Parker. Dziewczyna czuję się dobrze. Ma wspaniałą pracę i rodzinę, o której wielu mogłoby tylko marzyć. Czego więcej potrzeba?




Być może fabuła książek wydaje się banalna. Do złudzenia przypominająca operę mydlaną. Na szczęście taka nie jest. Saga książek „Kwartetu weselnego” to ciepłe opowieści o zdobywaniu tej jedynej miłości, ale przede wszystkim o nierozerwalnej więzi, która może pewnego razu połączyć cztery malutkie dziewczynki… na zawsze.

Każda z nich jest oryginalna. Osobiście najbardziej polubiłam Lauren, która zwyczajnie przypomina mi samą siebie. Zawsze zabawna, potrafiąca ironicznie podsumować każdą sprawę. Jednocześnie Emma prawie zawsze potrafiła mnie rozczulić. Mac rozśmieszyć, a Parker… ona była po prostu sobą i za to ją pokochałam. Nie licząc faktu, że sama umiałaby pokierować całym zespołem NASA. Bez najmniejszego wysiłku. Jest w tej sadze coś takiego, co kazało mi czekać na kolejne tomy. Wyczekiwać ich. Być może cieniem kładzie się tutaj fakt, że postaci kojarzą mi się z moimi cudownymi i kochanymi przyjaciółkami ;-) (Po podlizuję się jeśli już czytają, a co mi tam ;-P)

„Miłosne Przysięgi” dają nam bliżej zapoznać się z Parker. Dziewczyną pełną wyrafinowania i smaku. Posiadającą spory majątek i przystojnego braciszka, który bezwzględnie potrafi egzekwować Kodeks Starszego Brata jak na prawdziwego prawnika przystało. Parker wiele już przeszła. Przeżyła śmierć rodziców, dzięki czemu jeszcze bardziej umocniła swoją więź z przyjaciółkami. Od pewnego czasu wszystkie one są zaręczone, a Parker? Brązowowłosa kocha swoją pracę. Uwielbia w niej to, że się spełnia, że może wykonywać coś co lubi z osobami, które kocha. Pozostaje jeszcze tylko Malcolm. Mężczyzna ze swoimi przejściami. Zabawny, czasami arogancki. Potrafiący nie przejmować się „płaszczem spadaj”, co jest wielkim osiągnięciem wśród kwartetu…

Czy teraz kolej na ich historię? A może tylko podadzą sobie przyjacielską dłoń?


Prawda jest taka, że nawet nie czytając książki dobrze wiemy jak się skończy. To po prostu taki typ, a jeśli historia ma być opowiedziana w jednym tomie, to zakończenie jest banalne. Jednocześnie poprzeczka troszeczkę idzie w górę. Skoro czytelnik zna zakończenie, oczekuje czegoś więcej od środka. U pani Roberts dostaję to prawie za każdym razem, a na żadnej części „Weselnego Kwartetu” się nie zawiodłam. Czytanie tej powieści, tak jak każdej poprzedniej było dla mnie prawdziwą przyjemnością.

Najzabawniejsze były dialogi i sytuacje. Momentami potrafiłam pokładać się ze śmiechu. Te wszystkie skróty i anegdoty ze ślubów… Panny Młode wydzwaniające o drugiej nad ranem, żeby zapytać się czy ich sen będzie rzutował na ceremonię… Zwyczajnie pokładałam się ze śmiechu. Miałam także dziką satysfakcję, gdy jedna z dziewczyn zrównywała z ziemią Lindę, apodyktyczną matkę Mac. To było po prostu piękne. Widzicie? To właśnie zrobiła ze mną pani Roberts. Chociaż nienawidzę Lindy – to postać o najgorszym charakterze, który tylko można by było sobie wyśnić, to i tak chciałabym jej więcej. Czy to nie sztuka? Tak pisać książkę, aby czytelnik pragnął więcej sytuacji ze znienawidzonym bohaterem?


Jednym słowem, polecam! Warto na kilka godzinek odciąć się od familii, zrobić sobie naprawdę dobrą kawę z pianką, otulić się kocem na kanapie i … poczytać. Czas minie tak szybko jak każda obrócona kartka. Zanim się spostrzegłam, pożegnałam się na dobre z całym kwartetem. Szkoda. Mogło być ich pięć…

Ocena: 8/10