O świętości wszelkie jak to się wlokło! Czytałam i byłam pewna, że skończę gdzieś koło emerytury. Trudno mi ocenić tę książkę w kategoriach na "plus" czy na "minus", bo było w niej i dużo dobrego i dużo tego mniej dobrego. Relacja Izy z Dziewczynkami była genialna. O takiej przyjaźni, która przetrwa lata marzy pewnie każdy z nas. Podobnie relacja Felki z Izą. Wspierają się nawzajem, ale nie wchodzą z butami w życie, a matka dla córki nie jest jak jemioła- nie wisi na niej i nie wysysa energii, bo jest taka samotna i nieszczęśliwa, a córka młoda i głupia i na pewno nieupilnowana wróci do domu z ciążowym brzuchem.
Do szału doprowadzał mnie za to główny bohater Czarek. O masakro co za typ! najgorszy z możliwych. Umarłabym z takim z nudów. Nie stać go na mądrą, konstruktywną rozmowę, przez całą książkę słodzi, wyznaje miłość, kochaniuje, Iziątkuje... Bleee! Zmuliło mnie od tych słodkości. jego postać jest tak nierzeczywista i fałszywa, że mnie skręcało, nie raz przewracałam oczami czytając tekst "tęsknię za tobą, kiedy cię zobaczę" Pewnie dlatego przeczytanie tego tomiszcza zajęło mi dwa tygodnie z hakiem. Dziwiłam się, że Iza- doświadczona życiowo, dojrzała kobieta dawała się nabierać na takie smętne gadki. Odetchnęłam z ulgą kiedy okazało się ze czarek jest postacią wymyśloną na potrzeby książki Którą bohaterka zamierzała napisać, a którą ostatecznie czytamy sami.. Nie byłam zadowolona z tej książki. Spokojnie mogłaby zająć połowę objętości, a czytelnik nie straciłby zbyt wiele tak czy siak...

O świętości wszelkie jak to się wlokło! Czytałam i byłam pewna, że skończę gdzieś koło emerytury. Trudno mi ocenić tę książkę w kategoriach na "plus" czy na "minus", bo było w niej i dużo dobrego i dużo tego mniej dobrego. Relacja Izy z Dziewczynkami była genialna. O takiej przyjaźni, która przetrwa lata marzy pewnie każdy z nas. Podobnie relacja Felki z Izą. Wspierają się...