"Czerwona woda. Opowieść wakacyjna" Mariusza Bylińskiego to nie jest łatwa lektura, mimo, iż ma niewiele stron. Opowieść wakacyjna mogłaby się kojarzyć z czymś lekkim, przyjemnym o dobrym zakończeniu, a nic takiego nie mogę powiedzieć o tej książce. Tak naprawdę to bardzo wymagająca lektura o nietypowej formie, przekaz jest jakby z boku, z wielkim dystansem, nieczuły.

Akcja książki rozgrywa się w niewielkim, acz uroczym greckim miasteczku, gdzie istnieje źródło z czerwoną wodą. Uważane jest za lecznicze w wieloraki sposób i stanowi najważniejszą atrakcję w okolicy. Prawdę powiedziawszy całą mocą tej czerwonej wody, jak wszyscy zwykli nazywać cudowne źródło, jest wiara ludzi. Wiara nie tylko we właściwości lecznicze, ale jakieś takie poczucie, że właśnie w tym miejscu można odmienić swoje życie.

Bohaterów jest wielu w tej historii. Mamy Petrosa, Alieksija, Taniego, Barbarę i innych. Wszyscy są albo mieszkańcami miasteczka, albo turystami, którzy przyjeżdżają by zażyć drogocennych właściwości ze źródła czerwonej wody. Jednak czy tylko po to?

To opowieść o zagubieniu tak naprawdę. Nikt chyba nie czuje się szczęśliwy czy usatysfakcjonowany swoim życiem. Każdy popełnił wiele błędów, podjął decyzje, które do dziś wyciągają po człowieka ręce i dręczą go wyrzutami. Właściwie nie można tutaj mówić o jednej historii, jest ich wiele. To skomplikowane ludzkie życia, zebrane razem i przeplecione w tym miejscu, w sposób nienaturalny i sztuczny. Sztucznie bowiem uśmiechamy się do sąsiada z pokoju obok, kiedy wciąż łakniemy samotności, lub czując się samotni nie potrafimy odnaleźć się pośród ludzi.

Mariusz Byliński, jako socjolog i filozof z wykształcenia, przemycił nam do książki swoisty konflikt osobowości samej w sobie, jak i jej samej ze światem zewnętrznym. Dodatkowo wprowadza czytelnika w pewien mrok sumienia. Sumienie, które dręczy z różnych przyczyn, bo nie chodzi wyłącznie o złe uczynki, które popełniliśmy. To sumienie jest jakby alter ego, odzywa się, przypomina, przyzywa i niszczy w pewien sposób. Oznaka człowieczeństwa zaczyna odbierać to człowieczeństwo, karczować człowieka tak, że zostaje jakąś skorupą, pozornie nierozumną, zamkniętą w swoich ścianach, w swoim świecie.

Więcej informacji o książce znajdziecie na moim blogu.

"Czerwona woda. Opowieść wakacyjna" Mariusza Bylińskiego to nie jest łatwa lektura, mimo, iż ma niewiele stron. Opowieść wakacyjna mogłaby się kojarzyć z czymś lekkim, przyjemnym o dobrym zakończeniu, a nic takiego nie mogę powiedzieć o tej książce. Tak naprawdę to bardzo wymagająca lektura o nietypowej formie, przekaz jest jakby z boku, z wielkim dystansem,...