Powieść zdecydowanie warta polecenia - oryginalna fabuła, bardzo przystępna narracja, wciągająca przygoda - wszystko to składa się na kawał naprawdę dobrej literatury.

Powieść zdecydowanie warta polecenia - oryginalna fabuła, bardzo przystępna narracja, wciągająca przygoda - wszystko to składa się na kawał naprawdę dobrej literatury.

Książka mało znana a zupełnie niezła, ma swoje wady ale i zalety. Mamy tu kogel-mogel rozmaitych pomysłów. Od Marksowskiego Kapitału i Szklanych domów Żeromskiego przy okazji krytyki ówczesnego społeczeństwa i kierunków rozwoju konsumpcyjnej cywilizacji poprzez równoległe rzeczywistości, pomysły później spopularyzowane przez Dänikena, mutantów, telepatię po androidy, bladerunnerowe AI i nieśmiałe rozważania na temat galaktycznych cywilizacji. Biorąc pod uwagę, że powieść powstała we wczesnych latach pięćdziesiątych, to należy uchylić kapelusza przed pomysłowością. Niestety rzecz dziś trąci myszką, sama fabuła jest dość siermiężna a postacie niespecjalnie pogłębione. Wszystko to typowe dla tamtych czasów i nie ma co rozdzierać szat.
W sumie obowiązku nie ma ale można przeczytać. Przyjemna lektura na jedno popołudnie.
7/10

Książka mało znana a zupełnie niezła, ma swoje wady ale i zalety. Mamy tu kogel-mogel rozmaitych pomysłów. Od Marksowskiego Kapitału i Szklanych domów Żeromskiego przy okazji krytyki ówczesnego społeczeństwa i kierunków rozwoju konsumpcyjnej cywilizacji poprzez równoległe rzeczywistości, pomysły później spopularyzowane przez Dänikena, mutantów, telepatię po androidy,...

No cóż po przeczytaniu tej książki muszę z całą stanowczością krzyknąć PLAGIAT! Panie Pratchett, Panie Baxter bardzo,  bardzo nieładnie! Jeśli ktoś czytał Długą ziemię to od razu powie to samo, autorzy bezwstydnie ukradli i rozwinęli (czywiście po swojemu, w końcu nie są to pierwsi lepsi z łapanki pisarze) pomysł Simaka na wielość Ziem krążących wokół słonca. Pisarze wykorzystali ten sam pomysł, mało tego wynikające z tego plusy i minusy również zerżneli od Simaka.  Jednak koniec końców Simak bardziej rozbudował i o wiele lepiej poprowadził swoją powieść. Temat Simaka jest o wiele bardziej skomplikowany a reperkusje znaczące dla jego ludzkości. Autor bierze się za bary z naprawdę dużą ilością ciężkich tematów : podróże w miedzyczasie, nieśmiertelność, roboty, mutanty, wojna, utopia - ach czego tu nie ma! Jak zwykle u Simaka jego twórczość cechuje rozbuchany optymizm i chęć zakończenia powieść jak najbardziej happy endowo - ale trzeba przyznać, że jest to urocza rysa w jego pisarstwa. Polecam to bardzo dobry autor i wydaje się, że dobry człowiek.

No cóż po przeczytaniu tej książki muszę z całą stanowczością krzyknąć PLAGIAT! Panie Pratchett, Panie Baxter bardzo,  bardzo nieładnie! Jeśli ktoś czytał Długą ziemię to od razu powie to samo, autorzy bezwstydnie ukradli i rozwinęli (czywiście po swojemu, w końcu nie są to pierwsi lepsi z łapanki pisarze) pomysł Simaka na wielość Ziem krążących wokół słonca. Pisarze...

Jestem bardzo miło zaskoczony niniejszą pozycją.
Kapitalna powieść mistrza science-fiction - Simaka, przywodząca na myśl najwybitniejsze dzieła pisarzy z jego pokolenia.
Wartka akcja, wiarygodni bohaterowie, oraz poruszany temat - to nie lada gratka dla miłośnika fantastyki.
Kolejna pozycja obok której nie powinno przechodzić się obojętnie.
Polecam!

Jestem bardzo miło zaskoczony niniejszą pozycją.
Kapitalna powieść mistrza science-fiction - Simaka, przywodząca na myśl najwybitniejsze dzieła pisarzy z jego pokolenia.
Wartka akcja, wiarygodni bohaterowie, oraz poruszany temat - to nie lada gratka dla miłośnika fantastyki.
Kolejna pozycja obok której nie powinno przechodzić się obojętnie.
Polecam!

"Pierścień wokół słońca" łączy w sobie prostotę charakterystyczną dla prozy gatunkowej z okresu, w którym powstała i swego rodzaju naiwny optymizm - ślepą wiarę w szybki rozwój technologii i postęp naukowy. Sednem opowieści jest jednak tytułowy "pierścień" - czym jest nie zdradzę - i w tej kwestii liczne koncepcje Simaka - przypominam, jest to nowela z 1953 - były niezwykle nowatorskie i odcisnęły piętno na twórczości wielu pisarzy w późniejszym okresie (przywołam tutaj - oczywiście - Stephena Kinga i Terry'ego Pratchetta).

Jest też drugie dno. Opowieść o człowieku, który próbuje odnaleźć swoje miejsce w społeczeństwie rozdartym przez ślepy konsumpcjonizm, szukającym własnej definicji szczęścia, próbującym określić swoją tożsamość, niezależnie od tego kim chcą inni by był.

We prozie science-fiction wczesnego okresu rozwoju gatunku wciąż tkwi ten urok, prostota i nutka nostalgii, która sprawia, że niezwykle przyjemnie wraca się do autorów takich jak Simak. "Pierścień wokół słońca" nie jest kamieniem milowym w historii tej literatury (chociaż wpływ na jej rozwój miała niewątpliwy). Spisana jest stylem dość ascetycznym, ale eleganckim. Postać protagonisty jest niezwykle wiarygodna - mimo jego domniemanej proweniencji - a dialogi żywe i naturalne.

Z pewnością sięgnę po kolejne książki Simaka, a "Pierścień wokół słońca" polecam!

"Pierścień wokół słońca" łączy w sobie prostotę charakterystyczną dla prozy gatunkowej z okresu, w którym powstała i swego rodzaju naiwny optymizm - ślepą wiarę w szybki rozwój technologii i postęp naukowy. Sednem opowieści jest jednak tytułowy "pierścień" - czym jest nie zdradzę - i w tej kwestii liczne koncepcje Simaka - przypominam, jest to nowela z 1953 - były niezwykle...

Wydawać by się mogło, że największą ambicją Simaka jest ciągłe zaskakiwanie czytelnika. Niestety, nie jest to dla czytelnika najszczęśliwsza wiadomość.

„Pierścień wokół Słońca” Clifforda Simaka to przez wielu miłośników gatunku powieść uznana za działo kanoniczne. Szlachetny i niemal wzorcowy przykład realizacji założeń konwencji. Ja jednak z przykrością muszę stwierdzić, że dzieło to pożarł już robak czasu lub przynajmniej nieźle je nadgryzł.

Udany początek nie zapowiada galopady cudowności, zbyt późno tłumaczonych przez kolejne nieco nerwowe ruchy fabuły. Dostajemy do rąk ciekawą wizję świata zalewanego przez „cudowne” towary niewiadomego pochodzenia – tajemnicza korporacja handluje śmiesznie tanimi samochodami, które nigdy się nie psują, maszynkami do golenia, które nigdy nie stępi najtwardszy nawet zarost, domami, które same generują energię potrzebną w ich eksploatacji.

Klienci są zachwyceni, gdy płacąc grosze (czyli centy) radykalnie polepszają swoją egzystencję. Jednak gospodarka kapitalistyczna znosi to wszystko dużo gorzej – plajtują dostawcy energii, producenci maszynek do golenia i fabryki „normalnych” samochodów. Zaczyna się robić nerwowo na starej dobrej Ziemi…

Bohaterem Autor czyni pisarza, który nie dość, że dostaje zlecenie opisania całego tego wariactwa, to jeszcze sam zdaje się być zamieszany w wydarzenia, których sens zaczyna powoli odkrywać.

Mutanci, androidy, rozszczepione jaźnie, niezwykłe wynalazki, podróże w kierunku równoległych światów, telepatia – za dużo grzybów w jednym barszczu czyni „Pierścień wokół Słońca” dziełem ciężkostrawnym, pozbawionym lekkości. Przelewa się przez czytelnicze ręce jak wielki worek wypełniony półpłynną zawartością.

Co najgorsze, Simak stara się zaskakiwać czytelnika niemalże w każdym rozdziale. Udaje mu się to znakomicie, ale dość szybko bywa przerażająco nudne i, paradoksalnie, przewidywalne. Co i rusz odsłania tajemnice, machinacje na skalę kosmiczną, które szybko kwitujemy wzruszeniem ramion. Za dużo królików z jednego kapelusza czyni tę książkę po prostu męczącą.

Szkoda, wielka szkoda…

Wydawać by się mogło, że największą ambicją Simaka jest ciągłe zaskakiwanie czytelnika. Niestety, nie jest to dla czytelnika najszczęśliwsza wiadomość.

„Pierścień wokół Słońca” Clifforda Simaka to przez wielu miłośników gatunku powieść uznana za działo kanoniczne. Szlachetny i niemal wzorcowy przykład realizacji założeń konwencji. Ja jednak z przykrością muszę stwierdzić,...

naprawdę niesamowita. nie dość że fabuła jest niespotykana to jeszcze sam sposób pisania. świetne pióro. polecam gorąco. Na pewno jeszcze kiedyś do niej wrócę i dodam Simaka do ulubionych autorów. już szukam następnych pozycji do przeczytania.

naprawdę niesamowita. nie dość że fabuła jest niespotykana to jeszcze sam sposób pisania. świetne pióro. polecam gorąco. Na pewno jeszcze kiedyś do niej wrócę i dodam Simaka do ulubionych autorów. już szukam następnych pozycji do przeczytania.