Ale nie będę się nad sobą użalać. Ani płakać. Ani rozwodzić się nad tym. Niemal słyszę w uszach głos Sadie: Moja droga, jeśli coś w życiu idzie nie tak, unosisz głowę, przywołujesz na twarz promienny uśmiech, robisz sobie koktajl...

Ale nie będę się nad sobą użalać. Ani płakać. Ani rozwodzić się nad tym. Niemal słyszę w uszach głos Sadie: Moja droga, jeśli coś w życiu id...

(...) - To takie smutne. - Pociągam nosem. - Strasznie smutne. - Wcale nie smutne - odpowiada natychmiast z dawną nonszalancją. - Takie jest życie. Są inni mężczyźni, inne kraje, inne drogi życiowe. Ja już to wiem. - Nagle mnie atakuje. - Ja to wiem. I mówię Tobie, żebyś także wiedziała. - Co takiego wiesz? - Nie nadążam za jej tokiem myślenia. - I co ja mam wiedzieć? - Że nie wyjdzie Ci z tym facetem. Z tym Twoim Joshem. - Dlaczego? - patrzę na nią z lękiem. Musiała wplątać w to Josha? - Możesz go bardzo chcieć. - Odwraca się i obejmuje rękami kolana. Widzę przez sukienkę linię jej kręgosłupa. - Ale jeśli on ciebie nie chce, równie dobrze mogłabyś pragnąć, żeby niebo było czerwone...

(...) - To takie smutne. - Pociągam nosem. - Strasznie smutne. - Wcale nie smutne - odpowiada natychmiast z dawną nonszalancją. - Takie jest...

Gdy patrzę na to, co się dzieje, ściska mnie w gardle. Oni wszyscy są jak Sadie. W głębi duszy mają po dwadzieścia lat. Siwe włosy i pomarszczona skóra to tylko powłoka. Starszy pan z maską tlenową pewnie kiedyś łamał kobietom serca. Pani o łzawiących oczach była swawolną dziewczyną, która płatała figle przyjaciołom. Każdy z nich był młody, kochał się w kimś, chodził na przyjęcia, miał przed sobą całe życie... (...) Mam wrażenie, że widzę ich właśnie takimi, jacy byli. Młodzi i pełni sił, opuszczają swoje stare ciała i zaczynają tańczyć. Tańczą charlestona, wywijają nogami, mają ciemne, mocne włosy, gibkie ciała, śmieją się, ujmują za ręce, upojeni, odrzucają w tył głowy...

Gdy patrzę na to, co się dzieje, ściska mnie w gardle. Oni wszyscy są jak Sadie. W głębi duszy mają po dwadzieścia lat. Siwe włosy i pomarsz...