Momentami zapierająca dech (dzieciństwo w Białowieży u dziadka - carskiego łowczego!), momentami przynudnawa (rozliczenia ideologiczne) autobiograficzna powieść pisarza kojarzonego z PRL-em. Słusznie zresztą.

"Zostało z uczty bogów" przybliża lata kształtowania się osobowości pisarza, doświadczenia rewolucji, intymne szczegóły dorastania, wreszcie - gorzką próbę podsumowania całego życia.
Ten osobisty ton, przefiltrowanie historii przez własne przeżycia jest dla mnie zaletą.

W czasie lektury niejednokrotnie zestawiałam obraz radzieckiej rewolucji pokazany przez Newerlego i Ossendowskiego. Mają wiele wspólnych spostrzeżeń co do istoty ideologii i jej ofiar.
Newerly zdaje się jednak nie wnikać do końca w istotę sprawy. Interesują go ludzie, ich uczucia, próby poradzenia sobie z doświadczeniami, które ich spotykają - czasem jakby bez ich udziału.
Owszem, jest więziony, relegowany z uczelni, wokół niego giną ludzie, kocha, ucieka: przydarza mu się to, co innym. Tyle że wciąż żyje i może z perspektywy lat próbować beznamiętnie przybliżyć te chwile.

Zaskoczeniem była dla mnie informacją, że pisarz, przybywając do Polski, nie znał zbyt dobrze języka, którym przyszło mu potem zarabiać na chleb. W tej autobiografii używa wielu wtrąceń: świadomie i z pożytkiem dla odbiorcy.

Szczęśliwy, kto oglądał świat
W chwilach przemiany i przełomu:
Bogowie go do swego domu
Wezwali, by do uczty siadł.
(F. Tiutczew)

Ile jeszcze zostało z uczty bogów?

Momentami zapierająca dech (dzieciństwo w Białowieży u dziadka - carskiego łowczego!), momentami przynudnawa (rozliczenia ideologiczne) autobiograficzna powieść pisarza kojarzonego z PRL-em. Słusznie zresztą.

"Zostało z uczty bogów" przybliża lata kształtowania się osobowości pisarza, doświadczenia rewolucji, intymne szczegóły dorastania, wreszcie - gorzką próbę...