„Lśnienie” to moje pierwsze spotkanie z pełną i długą powieścią Kinga. Czytałam już te krótsze powieści oraz opowiadania, więc zdecydowałam się w końcu przeczytać coś dłuższego. Jak najbardziej książka przypadła mi do gustu, a King nie bez powodu nazywany jest królem powieści grozy. Sama podpisuję się pod tym stwierdzeniem.

Bohaterami tej książki jest rodzina Torrance’ów. Ojciec, Jack, zostaje na okres zimowy dozorcą hotelu Panorama. Zamieszkuje w nim razem z żoną i synem. Mają zajmować się budynkiem, ogrzewać go i chronić przed śnieżycami, aby był w jak najlepszym stanie przed kolejnym sezonem. Początkowo rodzina jest zachwycona wielkim i wspaniałym hotelem, rozległymi boiskami i placem zabaw a także pięknymi widokami górskich szczytów. Starają się zbagatelizować swoje obawy na temat pięciomiesięcznej samotności oraz odcięcia od świata w czasie śnieżyc. Jednak z dnia na dzień obawy przybierają na sile. Zwłaszcza, że syn Jacka posiada dar i widzi, co będzie miało miejsce w przyszłości. A od czasu przeprowadzki do Panoramy, śnią mu się same złe rzeczy. Co gorsza, jego ojciec zaczyna się coraz dziwniej zachowywać...

Stephen King już od początku zdradza nam poprzez widzenia Danny’ego, jak może się zakończyć książka. Bo przecież to wszystko, co chłopiec widział nie musi się wydarzyć, przecież mogą nie pojechać do hotelu, mogą zrezygnować, albo się rozdzielić i nie spędzić wspólnie zimy... Jednak od tego czasu, gdy Danny ma swoje pierwsze jaśnienie dotyczące Panoramy, czytelnik żyje w ciągłym napięciu, co się stanie. Bo na pewno coś się stanie. Musi. A z każdym kolejnym rozdziałem to napięcie rośnie. I z każdym przybywającym centymetrem śniegu, który odgradza ich od świata też.

Autor świetnie dawkuje nam informacje o pełnym tajemnic hotelu, o jego ciągłych mieszkańcach. Postacie są bardzo realistyczne, King dokładnie zagłębia się w ich umysły i emocje. Dokładnie wiemy, co nimi kieruje, czemu działają tak a nie inaczej. Obserwujemy, jak matka coraz bardziej boi się o męża i syna, jak Jack coraz bardziej traci rozum. Jak mały Danny zaczyna się bać swoich wizji. To wszystko składa się w świetną powieść, od której nie mogłam się oderwać. Zwykle przez moją bujną wyobraźnię wolę nie czytać takich książek w godzinach nocnych. Ale tutaj, mimo, że czasem miałam serce w gardle i mówiłam do bohaterów, żeby nie robili tego czy tamtego, siedziałam i czytałam, a było już długo po północy.

Niewątpliwie ze Stephena Kinga jest utalentowany pisarz. Nie jest łatwo napisać ciekawą, trzymającą w napięciu i strachu książkę. Już szczególnie trudno jest napisać ją dobrze, żeby czytelnik w połowie nie miał dość. A Stephen King to potrafi i „Lśnienie” jest na to dowodem.

„Lśnienie” to moje pierwsze spotkanie z pełną i długą powieścią Kinga. Czytałam już te krótsze powieści oraz opowiadania, więc zdecydowałam się w końcu przeczytać coś dłuższego. Jak najbardziej książka przypadła mi do gustu, a King nie bez powodu nazywany jest królem powieści grozy. Sama podpisuję się pod tym stwierdzeniem.

Bohaterami tej książki jest rodzina Torrance’ów....