Książka popularno-naukowa, opowiadająca nie tylko o gladiatorach, ale przede wszystkim o całym zjawisku, zwanym w Rzymie "munera". Czyli de facto o walkach gladiatorów, choć nie tylko.
Są tu informacje o religijnych korzeniach tego zwyczaju i o tym jak rozrosło się ono w wielki biznes.
Znajdziemy tu opis rozkładu dnia igrzysk, jakie dyscypliny na nich występowały (wbrew pozorom nie tylko walki gladiatorów). Książka przybliża też widowiska, odbywające się na arenie, wspomina o ich organizacji i znaczeniu. Wspomni też o kilku historycznych postaciach, jak Spartakus, czy Commodus i o ich powiązaniach z areną.
No i oczywiście, opowiada nam o samych gladiatorach. O tym, jak powstawały poszczególne typy uzbrojenia, w jaki sposób odbywały się walki, jak wyglądał dzień powszedni gladiatora, jak ewoluowali i jak zmieniało się ich uzbrojenie na przestrzeni dziejów.
Wzbogacona jest o krótki słowniczek, zawierający słownictwo, związane z munerą.
Może nie nazbyt obszerna, ale zawiera podstawowe informacje dla zainteresowanych tematem.

Książka popularno-naukowa, opowiadająca nie tylko o gladiatorach, ale przede wszystkim o całym zjawisku, zwanym w Rzymie "munera". Czyli de facto o walkach gladiatorów, choć nie tylko.
Są tu informacje o religijnych korzeniach tego zwyczaju i o tym jak rozrosło się ono w wielki biznes.
Znajdziemy tu opis rozkładu dnia igrzysk, jakie dyscypliny na nich występowały (wbrew...

Dla nas jest to trudne do wyobrażenia, jak można było w starożytnym Rzymie, spędzać wiele godzin, jako widz i z wielkim entuzjazmem, obserwować widowisko, pełne krwi i wszechobecnej śmierci. Igrzyska rozpoczynały się zazwyczaj walkami między sobą różnych gatunków zwierząt. Po czym następowały walki ludzi z zwierzętami i kulminacyjny punkt programu - walki gladiatorów. W trakcie krwawych igrzysk, miały miejsce jeszcze egzekucje na skazańcach i tutaj rodzaj kary, zależał od statusu społecznego i od popełnionej zbrodni. Nie miejsce tutaj, ażeby opisywać bestialstwo jakie miało miejsce na arenie, ale tłumy widzów i tak domagały się coraz więcej krwi. Autor tłumaczy to inną moralnością ówczesnych ludzi, ale dla nas są to rzeczy niepojęte.
Gladiatorzy głównie wywodzili się z jeńców wojennych: Trakowie, Galowie i inni, ale zdarzali się również ludzie wolni, pragnący walczyć na arenie. Rolę gladiatorów lubili niekiedy odgrywać niektórzy z cezarów a szczególny prym w tym wiedli Kaligula i Kommodus. Ten drugi kiedy zaczynał się nudzić w takcie widowiska, sam wchodził na arenę i z niesamowitą furią zabijał kolejnych wytypowanych gladiatorów, uzbrojonych w przypadku walki z samym cezarem, tylko w drewniany miecz. Dla takich gladiatorów, był to wyjątkowo pechowy dzień. Sam Kommodus, szerzył swoje dzieło zniszczenia, aż sam się nie zmęczył. Czasami robił, tylko przerwę na kielich zimnego wina z miodem po czym wracał, przesiąknięty fanatyzmem do kontynuowania rozlewu krwi. Wszystko oczywiście odbywało się przy okrzykach, rozentuzjazmowanego tłumu i pochlebstwach senatorów. O tempora, o mores!

Dla nas jest to trudne do wyobrażenia, jak można było w starożytnym Rzymie, spędzać wiele godzin, jako widz i z wielkim entuzjazmem, obserwować widowisko, pełne krwi i wszechobecnej śmierci. Igrzyska rozpoczynały się zazwyczaj walkami między sobą różnych gatunków zwierząt. Po czym następowały walki ludzi z zwierzętami i kulminacyjny punkt programu - walki gladiatorów. W...

Interesująca pozycja traktująca o gladiatorach i czasach ich świetności.
Przyznam szczerze, że o wielu przedstawionych tu aspektach nie miałem pojęcia. Przeczytałem zatem z ciekawością.
Obraz brutalnych walk, cierpienia i rzezi naprawdę może przerazić. Co ciekawe, autor stara się przekonać czytelnika, by nie przykładać do tych wydarzeń dzisiejszej miary moralności. Uzasadnia, że tak po prostu wtedy było i nie można się wzdrygać, Starożytni inaczej to postrzegali, mieli inne spojrzenie... Może to i racja? Nie mam zamiaru polemizować, bo nie żyłem w tych czasach, ale trudno mi sobie wyobrazić wiwatujący tłum, który widzi na przykład rozszarpywanych ludzi i jednocześnie nie umiem tego tłumu nie potępić...
Dowiadujemy się tu o codziennym życiu gladiatorów, ich walkach, szkoleniu itp.
Wydaje mi się jednak, że momentami autor oddala się nieco od głównego tematu, chociażby jeden z końcowych rozdziałów jest czymś w rodzaju fabularnej próby pana Bakera. Jednak czyta się to naprawdę dobrze.
Polecam tym, którzy lubią tematykę związaną z gladiatorami. Ocena 6 i to z plusem.

Interesująca pozycja traktująca o gladiatorach i czasach ich świetności.
Przyznam szczerze, że o wielu przedstawionych tu aspektach nie miałem pojęcia. Przeczytałem zatem z ciekawością.
Obraz brutalnych walk, cierpienia i rzezi naprawdę może przerazić. Co ciekawe, autor stara się przekonać czytelnika, by nie przykładać do tych wydarzeń dzisiejszej miary moralności....

Bardzo fajna książka opisująca życie gladiatorów w starożytnym Rzymie.
Autor w ciekawy i barwny sposób opisuje ich harmonogram dnia, treningów, i ogólnie że życie takiego starożytnego wrestlerea mimo że było trudne miało pewne plusy.

Bardzo fajna książka opisująca życie gladiatorów w starożytnym Rzymie.
Autor w ciekawy i barwny sposób opisuje ich harmonogram dnia, treningów, i ogólnie że życie takiego starożytnego wrestlerea mimo że było trudne miało pewne plusy.

Krótka rozprawa opisująca dzieje walk gladiatorów, które wywodziły się od uroczystości na cześć zmarłego - munus. Autor pokazuje ich organizację, znaczenie, krótkie opisy rodzajów walk toczonych na arenach (od bitew morskich - naumachia, przez walki ze zwierzętami - venationes, egzekujce skazanych, aż po walki gladiatorów w parach). Możemy również poznać uwielbienie jakim cieszyły się walki wśród żądnego krwi tłumu i pożądanie jakie wzbudzali wojownicy w kobietach (przykład Eppii, która porzuciła męża dla romansu z gladiatorem). Zasygnalizowany jest również w tej książce temat walczących na arenach cesarzy takich jak Kommodus czy Kaligula. Książka jest jednak zbyt ogólna, by aspirować do pozycji wyczerpującej ten temat i nie do końca odpowiadała mi jednak narracja Autora...

Krótka rozprawa opisująca dzieje walk gladiatorów, które wywodziły się od uroczystości na cześć zmarłego - munus. Autor pokazuje ich organizację, znaczenie, krótkie opisy rodzajów walk toczonych na arenach (od bitew morskich - naumachia, przez walki ze zwierzętami - venationes, egzekujce skazanych, aż po walki gladiatorów w parach). Możemy również poznać uwielbienie jakim...

Czym było zjawisko walk na arenie, o co w tym chodziło, jak było zorganizowane. Ciekawy, rzadko poruszany tak szeroko temat. Czyta się lekko, ale też nie porywa.

Czym było zjawisko walk na arenie, o co w tym chodziło, jak było zorganizowane. Ciekawy, rzadko poruszany tak szeroko temat. Czyta się lekko, ale też nie porywa.