Dosyć przeciętna, chociaż z kilkoma ciekawymi elementami powieść młodzieżowa. Oczywiście w tzw. współczesnych nastoletnich książkach występuje stały schemat bez względu na fabułę. W „Magii krwi” również jest obecny, lecz jest kilka aspektów rodem zaczerpniętych z horroru, które podnoszą nie co poziom książki. Pomysł dosyć oryginalny i bardziej „ludzki” w porównaniu do innych tego typu książek.

Silla Kennicot po śmierci rodziców otrzymuje przesyłkę zawierającą list oraz niezwykłą księgę z magicznymi zaklęciami. Początkowo dziewczyna nie dowierza nowym rewelacjom, lecz szybko przekonuje się, że w jej żyłach płynie magiczna krew. Postanawia wtajemniczyć w arkana magii brata Reese’a oraz nowo poznanego chłopaka Nicka. Niespodziewanie ktoś, komu sztuka magiczna nie jest obca kreśli runy na grobie rodziców Silly. Bohaterowie nie wiedzą jeszcze, że są celem bardzo bezwzględnej osoby.

Koncepcja samej fabuły może nie jest zbytnio oryginalna, ale za to bardziej przystępna. Przede wszystkim mamy do czynienia z magią i to tą klasyczną, a nie związaną z jakimiś paranormalnymi zdolnościami. Atutem jako takim może być brak nadnaturalnych istot, które gęsto zasiedlają współczesne książki dla młodzieży. Dlatego też książka bardziej zbliża się do świata czytelnika, a przez do niego samego. Również same zaklęcia nie są spektakularne, można powiedzieć, że w pewnym stopniu są przyziemne. Moim zdaniem te wszystkie cechy nadają książce wyrazistości. Przede wszystkim na tle wszechobecnej „nadnaturalności”, realistyczna fabuła z niewielkimi elementami magii jest bardziej cenna.

Należy przyznać, że autorka nie wystrzega się drastycznych opisów. Również sama ich obecność jest swego rodzaju zaskoczeniem. Konieczność spuszczenia chociażby kropli krwi sprawia, że bohaterowie dosyć często zadają sobie rany. W tej kwestii autorka bardzo dokładnie opisuje dosłownie każdą ranę. Niektóre wydarzenia, zwłaszcza te pod koniec książki sprawiają, że możemy ją rozpatrywać nawet w pryzmacie horroru. Nawet w niektórych momentach powieść wręcz tarci elementy typowe dla powieści młodzieżowej, a zaczyna przypominać typową powieść grozy. Widać wyraźnie, że autorka nie chciała stworzyć kolejnej lukrowanej historii miłosnej dwójki nastolatków. Bardziej w swej pracy skupiła się na mroczniejszym klimacie całej powieści.

Oczywiście w związku z tym, że jest to powieść młodzieżowa nie mogło zupełnie zabraknąć miłości między dwójką młodych ludzi. Cóż jest ona opisana tak samo jak w innych książkach tego typu. Po prostu jest ona mdła, przerysowana , strasznie „cukierkowa” i przede wszystkim bardzo odbiegająca od rzeczywistości. To największy minus tej książki, więcej odnośnie tego aspektu nic nie dodam. Drugim minusem, który bardziej dotyczy schematu książki jest narracja. Prowadzona jest ona przez Nicka i Silly. Możemy zanalizować myślenie obojga bohaterów. Zmianę narracji poprzedza imię bohatera, który będzie ją prowadził. Początkowo jest to dosyć ciekawe, lecz po pewnym czasie robi się dosyć irytujące, zwłaszcza wtedy gdy następuje częsta zmiana narracji. Trzykrotna, a nawet czterokrotna zmiana narracji na jednej stronie nie jest dobrym rozwiązaniem, ponieważ wprowadza chaos, a przy tym drażni czytelnika.

Króciutko odnośnie samego zakończenia to jest ono w pełni przewidywalne. Chociaż przed samym zakończeniem jest kilka epizodów, które potrafią wzbudzić zdumienie w czytelniku. Podsumowując przeciętna książka młodzieżowa, którą ratuje odejście od współczesnego nurtu w stronę grozy, być może nawet horroru.

Dosyć przeciętna, chociaż z kilkoma ciekawymi elementami powieść młodzieżowa. Oczywiście w tzw. współczesnych nastoletnich książkach występuje stały schemat bez względu na fabułę. W „Magii krwi” również jest obecny, lecz jest kilka aspektów rodem zaczerpniętych z horroru, które podnoszą nie co poziom książki. Pomysł dosyć oryginalny i bardziej „ludzki” w porównaniu do...