Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W mojej ocenie, tę książkę powinny przeczytać przede wszystkim kobiety. Zwłaszcza te, które nie chodzą na wybory i dobrowolnie rezygnują z praw, które dla nich wywalczyły kiedyś inne kobiety. Ta książka udowadnia bowiem, na przykładzie kobiet Irlandii, że warto zawalczyć o siebie i swoją niezależność. Oczywiście panom też polecam tę pozycję. Ponieważ wierzę, że jest wielu panów, którzy nie chcą cierpienia i krzywdy swoich matek, żon, sióstr czy po prostu kobiet. I którym zależy na tym by były bezpieczne i szczęśliwie. A co do samej książki, to należy stwierdzić, że jest to bezapelacyjnie bardzo dobry, wnikliwy , wszechstronny, a zarazem wstrząsający reportaż o katolickiej Irlandii . Autorka ukazuje na przykładzie Irlandii do jakiej paranoi i patologii prowadzi mariaż tronu z ołtarzem i to w każdej, ale to absolutnie w każdej sferze życia począwszy od edukacji, służby zdrowia, wymiaru sprawiedliwości , na kulturze kończąc. Tytułem przykładu zacytuję kilka tylko poruszających fragmentów książki. " Kiedy jej matka w wieku 39 lat po 11 ciążach, żeby ratować swoje życie, musiała usunąć macicę, lekarz rodzinny wiedział, że musi ją wysłać do protestanckiego ginekologa. Gdy wróciła ze szpitala, do domu przyszedł wściekły ksiądz, który zażądał wyjaśnień, dlaczego operacja została przeprowadzona bez jego zgody". " W Irlandii jest ponad 8000 zakazanych książek.( ....). Z obiegu wypadły klasyczne dzieła takich pisarzy jak: Steinbeck, Faukler, Capote, Hemingway, Mann, Beckett, Salinger, Sartre i Simone de Beauvoir." "Duszna irlandzka atmosfera sprawiła, że pisarze wyjeżdżali do krajów, gdzie mogli normalnie żyć i pracować. Dwóch największych dublińczyków, Joyce i Beckett, spędziło swoje życie na wygnaniu. Pierwszy zmarł w Szwajcarii, drugi we Francji ". " Państwo zgadzało się z Kościołem, że po ślubie seks jest obowiązkiem żony, bez względu na jej chęci. Aż do lat 90 tych nie istniało w prawie irlandzkim, pojęcie gwałtu małżeńskiego". " Kobiety ponosiły winę za przemoc seksualną że strony innych mężczyzn.( ....). Do pralni magdalenek trafiały także dziewczyny zgwałcone przez własnych ojców, kuzynów, sąsiadów. Umieszczały je tam rodziny albo sąd. Uznawano, że przez swoje niemoralne doświadczenia są zagrożeniem dla społeczeństwa. W Irlandii nie było upadłych mężczyzn". Nie muszę już chyba dodawać, że tę książkę absolutnie polecam. Ku przestrodze !!!!