Część książki to ciekawe reportaże, przeplatane cytatami z nauk różnych świętych katolickich. Dalsza część to dawka rzetelnej wiedzy i wywiady. Wartościowa pozycja.

Część książki to ciekawe reportaże, przeplatane cytatami z nauk różnych świętych katolickich. Dalsza część to dawka rzetelnej wiedzy i wywiady. Wartościowa pozycja.

Autorka opowiada o tym jak to jest być dzieckiem księdza przeprowadzając wywiady z ich dziećmi. Dzieci bardzo cierpiały na brak rodzica. Część wiedziała kto jest ich ojcem a inni dowiadywali się o tym w dorosłym życiu. To dzieci emocjonalnie skrzywdzone którym brakowało ojca. W historiach czuć pustkę, żal i ból. Do własnego ojca nie mogły mówić ojcze a jedynie wujku.
Straszne kiedy ojciec zapiera się własnych dzieci przy obcych ludziach nie chcąc by prawda wyszła na jaw. Nie do wyobrażenia są emocje tych dzieci.
Ale to nie tylko skrzywdzone dzieci, ale tez skrzywdzone kobiety które z wychowaniem dzieci musiały sobie radzić same. Były to czasy gdzie kobieta w ciąży z księdzem była wyklęta przez społeczność i rodzinę od ktorej nie mogła liczyć na  pomoc.
Kobiety zakochane i naiwne, którym mężczyzna-ksiądz dawał nadzieję na stworzenie rodziny i porzucenie kapłaństwa. Część z tych kobiet czekała do starości na ukochanego, którego nigdy się nie doczekała.
Bardzo przykro jest czytać książkę tak przygnębiającą, ale poruszającą ważny problem jakim jest celibat i zamiatanie takich spraw pod dywan. 
Druga część książki opowiada o tym jak na przestrzeni wieków kościół podchodził do celibatu, statusu kobiety w rodzinie i samej rodziny. Widać jak poglądy kościoła ewoluowały w czasie.
Dowiedziałam się też wielu rzeczy o których wcześniej nie miałam pojęcia.

Autorka opowiada o tym jak to jest być dzieckiem księdza przeprowadzając wywiady z ich dziećmi. Dzieci bardzo cierpiały na brak rodzica. Część wiedziała kto jest ich ojcem a inni dowiadywali się o tym w dorosłym życiu. To dzieci emocjonalnie skrzywdzone którym brakowało ojca. W historiach czuć pustkę, żal i ból. Do własnego ojca nie mogły mówić ojcze a jedynie wujku....

Jako reportaż "Zakonnice odchodzą po cichu"był zdecydowanie lepszy.Tutaj jest mix wszystkiego a tytułowych historii najmniej. Tak czy owak wybrałam to co mnie najbardziej interesowało i dość szybko przeczytałam.

Jako reportaż "Zakonnice odchodzą po cichu"był zdecydowanie lepszy.Tutaj jest mix wszystkiego a tytułowych historii najmniej. Tak czy owak wybrałam to co mnie najbardziej interesowało i dość szybko przeczytałam.

Bardzo ciekawy reportaż i zarazem temat tabu w naszej społeczności. Autorka przedstawiła punkt widzenia kilku osób, matek oraz dzieci księży. Przedstawione sytuacje pokazuję z czym Oni wszyscy musza się mierzyć. Z mojego doświadczenia dodatkowo dodam, że czym mniejsza miejscowość czy wieś, tym gorzej. W dużych miastach to się bardziej rozmywa, człowiek jest bardziej izolowany od społeczności pomimo większego skupiska ludzi. W mniejszych miejscowościach jesteś ( będąc dzieckiem księdza) na językach wszystkich. Co to dzieci są winne? To pokazuje w jakim społeczeństwie żyjemy, w szczególności najbardziej wredni i mało empatyczni są Ci którzy w kościele stoją w pierwszym rzędzie w kościele i powołują się na przykazania, a sami ich nie przestrzegają. I to jest właśnie obłuda.

Bardzo ciekawy reportaż i zarazem temat tabu w naszej społeczności. Autorka przedstawiła punkt widzenia kilku osób, matek oraz dzieci księży. Przedstawione sytuacje pokazuję z czym Oni wszyscy musza się mierzyć. Z mojego doświadczenia dodatkowo dodam, że czym mniejsza miejscowość czy wieś, tym gorzej. W dużych miastach to się bardziej rozmywa, człowiek jest bardziej...

Reportaż ciekawy, ale zarazem wstrząsający...
Życie dzieci księży nie jest łatwe, a ich matki zawsze są surowo oceniane przez rodzinę i środowisko.
Czy słusznie? przecież nie tylko one przyczyniły się do narodzin dzieci.
Autorka w swojej książce zamieściła wypowiedzi kilku osób, ale postarała się wyjaśnić, myślę, że bardzo jasno, jakie kościół ma poglądy na celibat i jak ocenia kobiety, które urodziły dzieci księży.
Warto przeczytać.

Reportaż ciekawy, ale zarazem wstrząsający...
Życie dzieci księży nie jest łatwe, a ich matki zawsze są surowo oceniane przez rodzinę i środowisko.
Czy słusznie? przecież nie tylko one przyczyniły się do narodzin dzieci.
Autorka w swojej książce zamieściła wypowiedzi kilku osób, ale postarała się wyjaśnić, myślę, że bardzo jasno, jakie kościół ma poglądy na celibat i jak...

(chyba) Każdy z nas zna, znał lub słyszał o księdzu, który ma dziecko. Rzadziej znamy ich dzieci, najczęściej domyślamy się tego. Niestety społeczeństwo jest jakie jest. Książka jest świetne napisana. Szkoda tylko, że do tak niewielu osób, które opowiedziały swoją historię udało się dotrzeć autorce. Przez co pierwsza części genialna a przy drugiej trochę wiało nudą. I tylko za to niższa ocena. Przynajmniej wyjaśnia nam skąd się wziął celibat księży i dlaczego nadal jest utrzymywany. Dobrym posunięciem są wstawki z pism kościelnych o poglądach na kobiety, małżeństwo, dzieci, celibat, kapłaństwo itd.
Niby nie powinnam być zszokowana a jednak hipokryzja i skakanie z kwiatka na kwiatek niektórych księży w tej książce nawet mnie przerosła.
Mam nadzieję, że szybciej niż później nienaturalny dla człowieka celibat zostanie zniesiony i księża będą mogli mieć normalne rodziny. Podejrzewam, że to w dużej mierze uzdrowiło by obecną chorą sytuację.

(chyba) Każdy z nas zna, znał lub słyszał o księdzu, który ma dziecko. Rzadziej znamy ich dzieci, najczęściej domyślamy się tego. Niestety społeczeństwo jest jakie jest. Książka jest świetne napisana. Szkoda tylko, że do tak niewielu osób, które opowiedziały swoją historię udało się dotrzeć autorce. Przez co pierwsza części genialna a przy drugiej trochę wiało nudą. I tylko...

Kawał dobrej i dobrze udokumentowanej roboty. Sam fakt, że do tak niewielu ( w stosunku do statystyk) dzieci księży udało się dotrzeć i z nimi porozmawiać, jest już znamienny. Panuje społeczna zmowa milczenia - z czego ona wynika? O tym traktuje druga część książki. Dobrze udokumentowana (jak zwykle u pani Abramowicz),z podaniem licznych źródeł i przypisami. Dodatkową wartością nie do przecenienia jest przybliżenie postaci, historii i dorobku Uty Ranke-Heinemann.

Kawał dobrej i dobrze udokumentowanej roboty. Sam fakt, że do tak niewielu ( w stosunku do statystyk) dzieci księży udało się dotrzeć i z nimi porozmawiać, jest już znamienny. Panuje społeczna zmowa milczenia - z czego ona wynika? O tym traktuje druga część książki. Dobrze udokumentowana (jak zwykle u pani Abramowicz),z podaniem licznych źródeł i przypisami. Dodatkową...

Nie rozumiem utyskiwań, że 1. część książki lepsza od drugiej. Osobiście uważam, że 2. część jest świetna, ponieważ opisuje dokładniej zjawisko posiadania dzieci przez księży - skąd wynika taka, a nie inna postawa kościoła, jak się odnoszą do tego osoby świeckie itd. Historie dzieci księży nie odpowiadają przecież na te pytania. Natomiast wypowiedzi antropolożki, historyka i teolożki rzucają więcej światła na zagadnienie i moim zdaniem są fascynujące wywody.

Nie rozumiem utyskiwań, że 1. część książki lepsza od drugiej. Osobiście uważam, że 2. część jest świetna, ponieważ opisuje dokładniej zjawisko posiadania dzieci przez księży - skąd wynika taka, a nie inna postawa kościoła, jak się odnoszą do tego osoby świeckie itd. Historie dzieci księży nie odpowiadają przecież na te pytania. Natomiast wypowiedzi antropolożki, historyka...

Abramowicz w kolejnej książce nie rozczarowuje.
Drąży, pyta, wściubia nos pod zasłonę milczenia - i chwała jej za to!

Abramowicz w kolejnej książce nie rozczarowuje.
Drąży, pyta, wściubia nos pod zasłonę milczenia - i chwała jej za to!

Pierwsza część książki bardzo dobra, druga część niezwykle się dłużyła i moim zdaniem, można byłoby ją ściąć o ponad połowę.

Pierwsza część książki bardzo dobra, druga część niezwykle się dłużyła i moim zdaniem, można byłoby ją ściąć o ponad połowę.