Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać206
- ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel6
- ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała ŁuczyńskiegoLubimyCzytać2
- Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Janusz Korczak
58
7,1/10
Urodzony: 22.07.1878Zmarły: 06.08.1942
Właściwie Henryk Goldszmit, ps. Stary Doktor lub pandoktor; polski pedagog, publicysta, pisarz, lekarz, działacz społeczny żydowskiego pochodzenia.
Prekursor działań na rzecz praw dziecka i całkowitego równouprawnienia dziecka. Wprowadził samorządy wychowanków, które miały prawo stawiać przed dziecięcym sądem swoich wychowawców. Zainicjował pierwsze pismo publikowane przez dzieci. Pionier działań w dziedzinie resocjalizacji nieletnich, diagnozowania wychowawczego, opieki nad dzieckiem trudnym. W 1926 zainicjował pierwsze pismo redagowane w większości przez dzieci – „Mały Przegląd”. Jako Żyd-Polak poczuwał się do podwójnej identyfikacji narodowej. Janusz Korczak zadebiutował we wrześniu 1896 pod pseudonimem Ryk w tygodniku satyrycznym „Kolce”.Był m.in. współautorem pisanej zespołowo powieści sensacyjnej Lokaj; od 1901 zaczął pisać felietony, których wybór pod tytułem Koszałki Opałki ukazał się w 1905 (łącznie było ich ponad 200). Tym samym spełniła się przepowiednia nauczyciela Korczaka z jego warszawskiego gimnazjum, który powiedział, podczas złapania chłopca na potajemnym czytaniu w czasie lekcji, że będzie pisał do nic nie znaczących gazet za 3 grosze za wiersz (w rzeczywistości stawka dla początkującego literata była w „Kolcach” dużo niższa). Z czasopismem współpracował do 1904. W 1898 Korczak wziął udział w konkursie na sztukę teatralną, ogłoszonym przez Ignacego Jana Paderewskiego na łamach czasopisma „Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne”, który rozstrzygnięto w marcu 1899 r. Na konkurs Korczak wysłał dwa utwory, w tym wyróżniony czteroaktowy dramat Którędy? (sztuka nie zachowała się). Zgodnie z regulaminem konkursu, użył pseudonimu i podpisał się: „Janasz Korczak”. Ten pseudonim literacki zaczerpnął z powieści Kraszewskiego Historia o Janaszu Korczaku i o pięknej miecznikównie. Od 1900, publikując w „Wędrowcu” cykl felietonów pod tytułem Dzieci i wychowanie, zaczął używać powszechnie znanego pseudonimu „Janusz Korczak”. Pomiędzy 1898–1901 publikował w tygodniku Czytelnia dla wszystkich, m.in. w odcinkach swoją pierwszą powieść Dzieci ulicy (w dodatku do czasopisma, nr 1–17). Samodzielne wydanie książkowe powieści ukazało się w 1901. W latach 1904–1905 był współpracownikiem tygodnika Głos m.in. pisał artykuły o tematyce społecznej (ok. 60),większość z nich w rubryce Na mównicy pod kryptonimem „g.” W latach 1904–1905 na łamach „Głosu” ukazywała się w odcinkach jego druga powieść Dziecko salonu. Po zamknięciu „Głosu” w 1905 zaczął pisać do jego kontynuacji, „Przeglądu Społecznego”. Pomiędzy marcem a majem 1906 drukował w nim Feralny tydzień, zaś od lutego 1907 zbeletryzowany traktat Szkoła życia, zawierający utopijną wizję nowej szkoły. Dokończenie Szkoły życia znalazło się w kontynuacji „Przeglądu Społecznego” – „Społeczeństwie” (styczeń – kwiecień 1908). Jego teksty drukował również tygodnik „Echa Kieleckie”. Dla dzieci napisał m.in.: Mośki, Joski i Srule, Józki, Jaśki i Franki, Sława, Król Maciuś Pierwszy, Król Maciuś na wyspie bezludnej, Bankructwo małego Dżeka, Prawidła życia, Kajtuś czarodziej, Uparty chłopiec. Życie Ludwika Pasteura, Ludzie są dobrzy i Trzy wyprawy Herszka. Inne znane publikacje to m.in. Jak kochać dziecko, Prawo dziecka do szacunku, Sam na sam z Bogiem, Kiedy znów będę mały i Pedagogika żartobliwa (pełna lista w Dzieła Janusza Korczaka). W 1937 został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury. W czasie drugiej wojny światowej, w ostatnich miesiącach życia, Korczak prowadził pamiętnik. Jest to jego ostatni utwór literacki, dokument istotny również ze względu na czas i miejsce jego powstawania. Od wiosny 1935 r, z przerwą w latach 1936–1938, współpracował z Polskim Radiem. Oryginalne audycje Korczaka, nazywane „gadaninkami radiowymi”, stały się z miejsca wielkim wydarzeniem radiowym i zostały zaliczane do klasyki literatury „słowa brzmiącego”. Wygłaszał je jako „Stary Doktor”, nie podając swojego prawdziwego pseudonimu literackiego. „Gadaninki” zostały jednak zdjęte z anteny w marcu 1936 r. Korczak powrócił do Polskiego Radia w marcu 1938. Jednak od kwietnia 1939 aż do wybuchu II wojny światowej jego audycje nie figurowały już w programie.
Prekursor działań na rzecz praw dziecka i całkowitego równouprawnienia dziecka. Wprowadził samorządy wychowanków, które miały prawo stawiać przed dziecięcym sądem swoich wychowawców. Zainicjował pierwsze pismo publikowane przez dzieci. Pionier działań w dziedzinie resocjalizacji nieletnich, diagnozowania wychowawczego, opieki nad dzieckiem trudnym. W 1926 zainicjował pierwsze pismo redagowane w większości przez dzieci – „Mały Przegląd”. Jako Żyd-Polak poczuwał się do podwójnej identyfikacji narodowej. Janusz Korczak zadebiutował we wrześniu 1896 pod pseudonimem Ryk w tygodniku satyrycznym „Kolce”.Był m.in. współautorem pisanej zespołowo powieści sensacyjnej Lokaj; od 1901 zaczął pisać felietony, których wybór pod tytułem Koszałki Opałki ukazał się w 1905 (łącznie było ich ponad 200). Tym samym spełniła się przepowiednia nauczyciela Korczaka z jego warszawskiego gimnazjum, który powiedział, podczas złapania chłopca na potajemnym czytaniu w czasie lekcji, że będzie pisał do nic nie znaczących gazet za 3 grosze za wiersz (w rzeczywistości stawka dla początkującego literata była w „Kolcach” dużo niższa). Z czasopismem współpracował do 1904. W 1898 Korczak wziął udział w konkursie na sztukę teatralną, ogłoszonym przez Ignacego Jana Paderewskiego na łamach czasopisma „Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne”, który rozstrzygnięto w marcu 1899 r. Na konkurs Korczak wysłał dwa utwory, w tym wyróżniony czteroaktowy dramat Którędy? (sztuka nie zachowała się). Zgodnie z regulaminem konkursu, użył pseudonimu i podpisał się: „Janasz Korczak”. Ten pseudonim literacki zaczerpnął z powieści Kraszewskiego Historia o Janaszu Korczaku i o pięknej miecznikównie. Od 1900, publikując w „Wędrowcu” cykl felietonów pod tytułem Dzieci i wychowanie, zaczął używać powszechnie znanego pseudonimu „Janusz Korczak”. Pomiędzy 1898–1901 publikował w tygodniku Czytelnia dla wszystkich, m.in. w odcinkach swoją pierwszą powieść Dzieci ulicy (w dodatku do czasopisma, nr 1–17). Samodzielne wydanie książkowe powieści ukazało się w 1901. W latach 1904–1905 był współpracownikiem tygodnika Głos m.in. pisał artykuły o tematyce społecznej (ok. 60),większość z nich w rubryce Na mównicy pod kryptonimem „g.” W latach 1904–1905 na łamach „Głosu” ukazywała się w odcinkach jego druga powieść Dziecko salonu. Po zamknięciu „Głosu” w 1905 zaczął pisać do jego kontynuacji, „Przeglądu Społecznego”. Pomiędzy marcem a majem 1906 drukował w nim Feralny tydzień, zaś od lutego 1907 zbeletryzowany traktat Szkoła życia, zawierający utopijną wizję nowej szkoły. Dokończenie Szkoły życia znalazło się w kontynuacji „Przeglądu Społecznego” – „Społeczeństwie” (styczeń – kwiecień 1908). Jego teksty drukował również tygodnik „Echa Kieleckie”. Dla dzieci napisał m.in.: Mośki, Joski i Srule, Józki, Jaśki i Franki, Sława, Król Maciuś Pierwszy, Król Maciuś na wyspie bezludnej, Bankructwo małego Dżeka, Prawidła życia, Kajtuś czarodziej, Uparty chłopiec. Życie Ludwika Pasteura, Ludzie są dobrzy i Trzy wyprawy Herszka. Inne znane publikacje to m.in. Jak kochać dziecko, Prawo dziecka do szacunku, Sam na sam z Bogiem, Kiedy znów będę mały i Pedagogika żartobliwa (pełna lista w Dzieła Janusza Korczaka). W 1937 został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury. W czasie drugiej wojny światowej, w ostatnich miesiącach życia, Korczak prowadził pamiętnik. Jest to jego ostatni utwór literacki, dokument istotny również ze względu na czas i miejsce jego powstawania. Od wiosny 1935 r, z przerwą w latach 1936–1938, współpracował z Polskim Radiem. Oryginalne audycje Korczaka, nazywane „gadaninkami radiowymi”, stały się z miejsca wielkim wydarzeniem radiowym i zostały zaliczane do klasyki literatury „słowa brzmiącego”. Wygłaszał je jako „Stary Doktor”, nie podając swojego prawdziwego pseudonimu literackiego. „Gadaninki” zostały jednak zdjęte z anteny w marcu 1936 r. Korczak powrócił do Polskiego Radia w marcu 1938. Jednak od kwietnia 1939 aż do wybuchu II wojny światowej jego audycje nie figurowały już w programie.
7,1/10średnia ocena książek autora
5 578 przeczytało książki autora
2 881 chce przeczytać książki autora
92fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Pisma rozproszone. Listy (1913-1939). Część 1
Janusz Korczak
10,0 z 1 ocen
22 czytelników 0 opinii
2008
Prawidła życia; Publicystyka dla dzieci. Część 2
Janusz Korczak
0,0 z ocen
9 czytelników 0 opinii
2007
Prawidła życia; Publicystyka dla dzieci. Część 3
Janusz Korczak
0,0 z ocen
6 czytelników 0 opinii
2007
Sam na sam z Bogiem. Modlitwy tych, którzy się nie modlą
Janusz Korczak
6,5 z 20 ocen
102 czytelników 2 opinie
2005
Prawidła życia; Publicystyka dla dzieci. Część 1
Janusz Korczak
6,7 z 3 ocen
6 czytelników 0 opinii
2003
Jak kochać dziecko. Prawo dziecka do szacunku
Janusz Korczak
7,8 z 36 ocen
161 czytelników 3 opinie
2002
Król Maciuś Pierwszy. Król Maciuś na wyspie bezludnej.
Janusz Korczak
Cykl: Król Maciuś (tom 1-2)
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
1998
Bankructwo małego Dżeka; Kiedy znów będę mały
Janusz Korczak
7,0 z 11 ocen
28 czytelników 0 opinii
1994
Senat szaleńców. Proza poetycka. Utwory radiowe
Janusz Korczak
6,0 z 2 ocen
6 czytelników 1 opinia
1994
Powiązane treści
Rozmowy
18
Aktualności
LubimyCzytać
4
„Kajtek Czarodziej” – weź udział w konkursie i wygraj bilety do kina!
Aktualności
Anna Sierant
13
Nadchodzą premiery filmów o Auschwitz i Państwie Kościelnym, „Chłopi” biją rekordy
Aktualności
Anna Sierant
6
Niemiecki serial podbija serca widzów, a kolejne książki Żulczyka i Kinga zostały zekranizowane
Jesień to dobry czas dla miłośników i książek, i filmów, i seriali. W najbliższym czasie będziemy mogli obejrzeć produkcje stworzone na podstawie dzieł Stephena Kinga, Jakuba...
Varia
Anna Sierant
19
80. rocznica wybuchu powstania w warszawskim getcie: książki, które warto przeczytać
19 kwietnia 1943 roku w getcie warszawskim wybuchło powstanie. Ci, którzy je wzniecili, nie mieli nadziei na zwycięstwo, chcieli stawić opór wrogowi i zadać mu jak najwięcej strat....
Aktualności
LubimyCzytać
1
Zabierz swoje dziecko w podróż do krainy bajek - top 10 audiobooków Woblinka dla dzieci
Do słuchania audiobooków przekonuje się coraz więcej dorosłych. Książki w tym formacie to również doskonała propozycja dla dzieci! Sprawdzą się w podróży, podczas deszczowego dnia,...
Aktualności
Anna Sierant
11
Polska gościem honorowym Międzynarodowej Wystawy Książek w Tajpej
31 stycznia 2023 roku w stolicy Tajwanu, Tajpej, rozpoczęła się Międzynarodowa Wystawa Książek, jedno z największych wydarzeń w branży wydawniczej na Dalekim Wschodzie. Jej gościem...
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Ilekroć, odłożywszy książkę, snuć zaczniesz nić własnych myśli, tylekroć książka cel zamierzony osiąga.
42 osoby to lubią
Dziecko chce być dobre. Jeśli nie umie – naucz. Jeśli nie wie – wytłumacz. Jeśli nie może – pomóż.
19 osób to lubiCałe wychowanie współczesne pragnie, by dziecko było wygodne, konsekwentnie krok za krokiem dąży, by uśpić, stłumić, zniszczyć wszystko, co ...
Całe wychowanie współczesne pragnie, by dziecko było wygodne, konsekwentnie krok za krokiem dąży, by uśpić, stłumić, zniszczyć wszystko, co jest wolą i wolnością dziecka, hartem jego ducha, siłą jego dążeń i zamierzeń. Grzeczne, posłuszne, dobre, wygodne, a bez myśli o tym, że będzie bezwolne wewnętrznie i niedołężne życiowo".
16 osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Jak kochać dziecko Janusz Korczak
7,5
Nie jestem rodzicem, ale to bez znaczenia, ponieważ byłem dzieckiem, więc doświadczyłem relacji rodzic-dziecko. To niezwykłe, jak bardzo aktualna i świeża jest ta książka po ponad 100 latach od publikacji. Korczak zza grabu bez najmniejszego wysiłku staje w szranki z całym parentingowym kontentem, jaki można znaleźć w internecie. Kilka rzeczy jest co prawda przeterminowanych (teraz chyba nikt nie wynajmuje "mamki" do karmienia swojego dziecka),ale cała reszta (przede wszystkim przypominanie, że dziecko to człowiek, a nie kandydat na człowieka) będzie mi towarzyszyć, jeżeli kiedyś rodzicem zostanę.
Kajtuś Czarodziej Janusz Korczak
6,7
To wyjątkowa opowieść, która może się spodobać dzieciom lubiącym magiczne klimaty. Dziś polecamy Waszej uwadze nowe wydanie tej powieści z katalogu Wydawnictwa Bukowy Las. Autor zaprasza czytelników do świata Antosia, który nazywany jest Kajtusiem. Chłopiec uwielbia przygody i dobrą zabawę. Pewnego dnia odkrywa, że potrafi czarować i zaczyna wykorzystywać tę niezwykłą umiejętność w oryginalny sposób. Kajtuś potrafi czarować, dzięki czemu jest w stanie zagrać na skrzypcach jak wirtuoz, może sprawić, że samochody latają, a drzewa stają do góry nogami. Wystarczy jedno zaklęcie, a rzeczywistość jest nie do poznania. Niestety wkrótce sztuka magiczna wymyka się spod kontroli, a konsekwencje magii mogą być nieodwracalne! Więcej na blogu: https://ksiazkizabawy.blogspot.com/2024/01/kajtus-czarodziej.html
Dyskusje związane z autorem
Chcesz zadać pytanie autorowi Janusz Korczak?
Dołącz do grupy "Rozmowy z autorami" i zaproponuj pytania - my zorganizujemy wywiad
Rozpocznij dyskusjęDołącz do grupy "Rozmowy z autorami" i zaproponuj pytania - my zorganizujemy wywiad