Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przypomnienie fundamentów „Zachodniego Świata” oraz spojrzenie przez ich pryzmat na kierunek głównego nurtu szerokich kół, pociągających za sobą nieświadome bezwolne masy. Szczerze powiedziawszy nic nowego ta pozycja nie wnosi dla osób, które o trzech fundamentach naszej cywilizacji wiedzą. Dużo lepszym pomysłem będzie sięgnięcie po „Vestigia Dei” tegoż autora. (plusik ode mnie za wspomnienie Junga ;) ------------------------------------------------ „Mówi się wręcz o trzech „filarach” świata zachodniego: filozofii greckiej, religii chrześcijańskiej i prawie rzymskim. Jest to oczywiście ujęcie szkolne w swojej skrótowości i hasłowości. Zdaję sobie sprawę z ogromnego uproszczenia, jakie zostało tu z konieczności zastosowane. Wszak w tyglu Zachodu stapiały się również elementy celtyckie, germańskie, bliskowschodnie, afrykańskie, a w końcu też słowiańskie i węgierskie. Wszystkie te ludy wnosiły do obszaru europejskiego – na którym zakwitnąć miała potem formacja Zachodu – własną tożsamość, mentalność i wiele elementów kulturowego uposażenia. Jednocześnie historyczną i duchową prawdą pozostaje, iż wspomniane wyżej trzy filary stały się właściwym fundamentem, a zarazem wewnętrznym rusztowaniem świata zachodniego”. „A zatem prawo czysto ludzkie (stanowione) jest bytowo najsłabsze i istotowo zależne od prawa naturalnego. To pierwsze czerpie swą wiarygodność ze zgodności z tym drugim. Dlatego w pewnych okolicznościach w imię prawa naturalnego można i trzeba odrzucić stanowione”. „Pretorianie sprawiedliwości niezawodnie muszą zapukać w końcu do właściwych drzwi. Fiat iustitia et pereat mundus – niech zginie świat, byleby stało się zadość sprawiedliwości – taką naukę pozostawił nam prawdziwy Rzymianin, a zarazem Ojciec Kościoła, św. Augustyn”. „Zarzucanie więc „dogmatykom” umysłowej ciasnoty – tylko dlatego, że nie chcą popaść w ogłupiające splątanie – wygląda trochę tak, jakby bałaganiarz zarzucał komuś, kto ma w swej duchowej izbie porządek, że nie jest w stanie wytrzymać i moralnie unieść ciężaru mentalnego śmietniska, którego robienie a priori uznaje się za wartość… Oczywiście porządek, o którym tu mowa, nie może być „jakikolwiek”, to znaczy nie może być wynikiem arbitralnych ustaleń niepewnego ludzkiego pomyślunku. Aby nie był destrukcyjny, musi być koincydentny z ludzką naturą i prawem moralnym w niej zapisanym. O prawie natury zaś i prawie moralnym wiemy tyle, ile nam objawiono i na ile zostały one urzeczywistnione w dziejach christianitas. Tam zatem, w tych dziejach właśnie, szukajmy wskazówek, co zrobić dziś z naszym światem”. „W liście do Natalii Fonwiziny z 1854 roku Dostojewski pięknie napisał: „Gdyby ktoś mi udowodnił, że Chrystus jest poza prawdą, i rzeczywiście byłoby tak, że prawda jest poza Chrystusem, to wolałbym pozostać z Chrystusem niż z prawdą”. „Krzyżowcy” współcześni mogą tym słowom jedynie z całego serca przyklasnąć. Bóg jest, ale nawet gdyby Go nie było, samej Jego idei warto byłoby stworzyć domostwo w sercach i umysłach oraz pieczołowicie ją chronić, a także – w razie potrzeby – za nią zginąć”. „Wolność czyni człowieka o d p o w i e d z i a n y m za swoje czyny, w takiej mierze, w jakiej są one dobrowolne. Postęp w cnocie, poznanie dobra i asceza, zwiększają panowanie woli nad czynami (KKK 1734)”. „Sprawiedliwość przeto to prawo natury i prawo boskie zarazem”.