Nie mylić z miłością

zabawna ale dająca do myślenia

zabawna ale dająca do myślenia

Wysłuchane z ledwością, jakaś masakra, nigdy więcej.

Wysłuchane z ledwością, jakaś masakra, nigdy więcej.

„Nie mylić z miłością” to kolejna książka Katarzyny Nosowskiej, która kolejny raz zachwyciła mnie swoim stylem – pełnym błyskotliwych spostrzeżeń, ironii i inteligentnego humoru. Nosowska, jak zwykle, z ogromnym wyczuciem łączy refleksje na temat życia, związków i współczesności, tworząc tekst, który jednocześnie bawi i zmusza do refleksji i zastanowienia się ile z tego, co opisała Nosowska, zdarzyło się czytającemu. Ile wspólnych przemyśleń nas łączy. Jej umiejętność wnikliwej obserwacji ludzkich emocji i relacji zasługuje na uznanie a styl autorki – lekki lecz pełen inteligencji – sprawia, że książkę czyta się płynnie i przyjemnie.

Jednak po lekturze poprzednich dwóch książek Nosowskiej „Nie mylić z miłością” może momentami nieco nużyć formułą, którą autorka wypracowała już wcześniej. Choć wciąż błyskotliwa, tematyka miłości i relacji, którą autorka eksploruje, nie zaskakuje już tak mocno, a momenty ironii, mimo, że trafne, nie wzbudzają już takiej świeżości jak poprzednio. Aczkolwiek książka ma swoje wyjątkowe momenty, w których Nosowska ponownie pokazuje, że potrafi o sprawach trudnych pisać z humorem, dystansem i wielką czułością wobec ludzkich słabości. I chociaż niektóre fragmenty mogą wydawać się powtórką, talent literacki Nosowskiej sprawią, że i tak warto po tę książką sięgnąć.

„Nie mylić z miłością” to kolejna książka Katarzyny Nosowskiej, która kolejny raz zachwyciła mnie swoim stylem – pełnym błyskotliwych spostrzeżeń, ironii i inteligentnego humoru. Nosowska, jak zwykle, z ogromnym wyczuciem łączy refleksje na temat życia, związków i współczesności, tworząc tekst, który jednocześnie bawi i zmusza do refleksji i zastanowienia się ile z tego,...

Moim zdaniem ta książka nic nie wnosi nowego. Ledwo co przebrnelam.

Moim zdaniem ta książka nic nie wnosi nowego. Ledwo co przebrnelam.

Kasia tak pisze o swojej książce: "To słowa z serca do serca. Daj głowie odpocząć podczas lektury. Twój czas jest bezcenny, dlatego tak bardzo dziękuję za chwile, które spędzimy razem. Czekałam na to spotkanie. Dobrze, że Jesteś."

Dlatego z ogromną przyjemnością i radością delektuję się czytaniem i uśmiecham do siebie, chłonę każde inteligentne spostrzeżenie, każde wspomnienie, a moja głowa przy tym bardzo odpoczywa.

Książka napisana z dystansem do siebie, dużą dawką humoru, trafnymi spostrzeżeniami. Jest niezwykle wzruszająca i inspirująca, jednocześnie intymna i osobista. Podana w pięknym, bardzo moim stylu. Taka do ukołysania samej siebie. Polecam.
Znacie wcześniejsze książki Kasi?

Kasia tak pisze o swojej książce: "To słowa z serca do serca. Daj głowie odpocząć podczas lektury. Twój czas jest bezcenny, dlatego tak bardzo dziękuję za chwile, które spędzimy razem. Czekałam na to spotkanie. Dobrze, że Jesteś."

Dlatego z ogromną przyjemnością i radością delektuję się czytaniem i uśmiecham do siebie, chłonę każde inteligentne spostrzeżenie, każde...

Wspaniale słuchać audiobooka czytanego przez autorkę.

Wspaniale słuchać audiobooka czytanego przez autorkę.

Początkowo mnie zachwyciła, jednak im "szłam" dalej miałam wrażenie, że momentami autorka się rozleniwia i rozciąga niepotrzebne temat. To nie jest pozycja obowiązkowa, jednak wciąż uważam, że warto bo co nieco mądrości można tu znaleźć, a można sobie przypomnieć, iż z wiekiem punkt widzenia się zmienia, a każdy wiek ma swoje prawa. Żeby polubić książkę należy lubić styl Pani Kasi, gdyż jest on wymagający. Więc jeśli szukasz czegoś przyjemnego i lekkiego to nie jest to dla Ciebie.

Początkowo mnie zachwyciła, jednak im "szłam" dalej miałam wrażenie, że momentami autorka się rozleniwia i rozciąga niepotrzebne temat. To nie jest pozycja obowiązkowa, jednak wciąż uważam, że warto bo co nieco mądrości można tu znaleźć, a można sobie przypomnieć, iż z wiekiem punkt widzenia się zmienia, a każdy wiek ma swoje prawa. Żeby polubić książkę należy lubić styl...

Pomimo dorastania w czasie świetności polskich zespołów i wokalistek lat 90-tych, większość utworów, które wyśpiewywano wtedy na wycieczkach i przy ogniskach w podstawówce nigdy mnie nie porwały. Ta muzyka była obecna w telewizji, w radiu, ale nie stała się moim pierwszym wyborem, co nie znaczy że nie przyznaję jej należnego miejsca w popkulturze. Tak, to były dobre muzycznie czasy dla naszego kraju.
Tryumfy święcił wtedy zespół Hey, z charyzmatyczną, wyróżniającą się mocno wokalistką Katarzyną Nosowską. Ja jednak zainteresowałam się nią tak naprawdę dopiero po przeczytaniu jej pierwszej książki "A ja żem jej powiedziała...", więc mimo całej jej popularności jako wokalistki i sprawnej artystki, dla mnie Nosowska jest po prostu dobrą autorką (także tekstów piosenek!),z mocnym przesłaniem i „pisarskim pazurem”. W przekonaniu tym utwierdziła mnie jej książka "Powrót z Bambuko" (naprawdę doskonała!),a już w pełni w nim ugruntowała najnowsza: "Nie mylić z miłością".
Czytając jej felietony, mam wrażenie że ktoś przeżył z nami, kiedyś młodymi i zbuntowanymi tamte lata i dokładnie wie, co czuliśmy, jakie mieliśmy oczekiwania i przeżycia. Jakby była czułą ciocią, panią z sąsiedztwa, która zagląda nam do pokoju, do lustra, do życia i mimochodem jednym zdaniem określa, w czym jest problem i jak go rozwiązać.
Błyskotliwe, celne słowa na temat dorastania, chodzenia do szkół, rodzinnych relacji, pierwszych miłości i rozczarowań. Krwista, bezkompromisowa pisanina na najwyższym poziomie.
„Nie mylić z miłością” to literackie perełki, punktujące mocnym piórem ludzkie błędy, wypaczenia, uczucia i emocje. Autorka rozkłada miłość na czynniki pierwsze, szukając jej w niemal wszystkich życiowych momentach i aspektach, począwszy od rozmowy po mieszkanie, używki, fantazje, aż do miłości własnej. Bawi się językiem, często jest dosadna w sądach, ale nigdy nie przekracza granicy dobrego smaku.
Słowom towarzyszą doskonałe w swojej prostocie ilustracje Patrycji Niewiadomskiej, które pobudzają wyobraźnię i koją swoimi barwami oczy.
Nosowska pisze bez barier i uprzedzeń, prosto z trzewi. Jej słowa świszczą między uszami, rażą prawdą i brakiem pokory, ale brakiem zdrowym i potrzebnym. A wszystko to dzieje się w bardzo ważnej i dobrej sprawie: dla miłości i o miłości.
Osobiście, chociaż strasznie lubię jej obie role, to znacznie bardziej wolę ją w roli pisarki niż wokalistki.
Od Autorki: "To słowa z serca do serca. Daj głowie odpocząć podczas lektury. Twój czas jest bezcenny, dlatego tak bardzo dziękuję za chwile, które spędzimy razem. Czekałam na to spotkanie. Dobrze, że Jesteś". RECENZJA JEST MOIM AUTORSKIM TEKSTEM. ZAKAZ KOPIOWANIA, POWIELANIA I WYKORZYSTYWANIA CAŁOŚCI LUB CZĘŚCI PUBLIKACJI, BEZ MOJEJ WCZEŚNIEJSZEJ ZGODY. WSZYSTKIE RECENZJE POCHODZĄ ZE STRONY, NA KTÓRĄ ZAPRASZAM: https://www.facebook.com/TatraLang/

Pomimo dorastania w czasie świetności polskich zespołów i wokalistek lat 90-tych, większość utworów, które wyśpiewywano wtedy na wycieczkach i przy ogniskach w podstawówce nigdy mnie nie porwały. Ta muzyka była obecna w telewizji, w radiu, ale nie stała się moim pierwszym wyborem, co nie znaczy że nie przyznaję jej należnego miejsca w popkulturze. Tak, to były dobre...

Niekończący się monolog. Chciałam przeczytać do końca, zaparłam się ale się nie da. Mam wrażenie że pominięcie części stron nie wpłynęło by w ogóle na zrozumienie treści. Monotonna paplanina, miało być z przesłaniem ale nie jest. Rzadko mi się zdarza ale żałuję czasu i pieniędzy na tą książkę. Bardzo duże rozczarowanie

Niekończący się monolog. Chciałam przeczytać do końca, zaparłam się ale się nie da. Mam wrażenie że pominięcie części stron nie wpłynęło by w ogóle na zrozumienie treści. Monotonna paplanina, miało być z przesłaniem ale nie jest. Rzadko mi się zdarza ale żałuję czasu i pieniędzy na tą książkę. Bardzo duże rozczarowanie

Największym plusem jest piękna oprawa graficzna. Bardzo trafia do mnie bezpośredniość autorki, jednak jej styl pisania, pomimo bycia bardzo przyjemnym, sprawiał, że szybko traciłam skupienie. Myślę że książka spodobałaby mi się bardziej, gdybym słuchała audiobooka.

Największym plusem jest piękna oprawa graficzna. Bardzo trafia do mnie bezpośredniość autorki, jednak jej styl pisania, pomimo bycia bardzo przyjemnym, sprawiał, że szybko traciłam skupienie. Myślę że książka spodobałaby mi się bardziej, gdybym słuchała audiobooka.