Najnowsze artykuły
- ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaksMarcin Waincetel15
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik253
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Adrian Mianecki
7
6,0/10
Urodzony: 13.08.1974
Urodził się 13 sierpnia 1974 roku w Toruniu. W latach 1993-1998 studiował filologię polską na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1996-1998 ukończył specjalizację folklorystyczną. Pracę magisterską pt. Problematyka genologiczna podań wierzeniowych (Na podstawie wątku T 4060) przygotował pod kierunkiem dr hab. Marii Jakitowicz. W 2003 roku obronił pracę doktorską, napisaną w Zakładzie Folklorystyki i Literatury Popularnej Instytutu Literatury Polskiej UMK pod kierunkiem dr hab. Marii Jakitowicz, zatytułowaną Ludowe opowieści ajtiologiczne w perspektywie genologicznej (T 2441-2680). Ukończył także Podyplomowe Studium Etnologii (w 2001 r.) oraz Studium Podyplomowe Filologii Polskiej "Edytorstwo i Tekstologia Dzieł Literackich" (w 2002 r.). Prowadzi zajęcia dydaktyczne w Instytucie Literatury Polskiej UMK oraz w Instytucie Kształcenia Podyplomowego Szkoły Wyższej im. P. Włodkowica w Płocku z zakresu poetyki, tekstologii i edytorstwa, folklorystyki, wiedzy o kulturze, twórczości ludowej, literatury dla dzieci i młodzieży. Uczestnik kilkunastu krajowych konferencji naukowych.
W latach 1999/2000-2001/02 był jednym z założycieli, członkiem zarządu oraz przewodniczącym (2001 r.) Interdyscyplinarnego Koła Naukowego Doktorantów UMK; w ramach tej działalności pełnił funkcję szefa Sekcji Naukowej, a także przewodniczącego doktorantów Studium Doktoranckiego w zakresie Literaturoznawstwa. Z ramienia Koła Naukowego Doktorantów był członkiem Senatu oraz Rady Wydziału Filologicznego UMK. Brał udział w organizacji I Forum Doktorantów Polski. Od 2005 roku członek zarządu i skarbnik toruńskiego oddziału PTL.
W latach 1999/2000-2001/02 był jednym z założycieli, członkiem zarządu oraz przewodniczącym (2001 r.) Interdyscyplinarnego Koła Naukowego Doktorantów UMK; w ramach tej działalności pełnił funkcję szefa Sekcji Naukowej, a także przewodniczącego doktorantów Studium Doktoranckiego w zakresie Literaturoznawstwa. Z ramienia Koła Naukowego Doktorantów był członkiem Senatu oraz Rady Wydziału Filologicznego UMK. Brał udział w organizacji I Forum Doktorantów Polski. Od 2005 roku członek zarządu i skarbnik toruńskiego oddziału PTL.
6,0/10średnia ocena książek autora
14 przeczytało książki autora
78 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
W cieniu przodków. Obrzędy społeczności Indonezji i Birmy
praca zbiorowa, Adrian Mianecki
0,0 z ocen
7 czytelników 0 opinii
2013
Stworzenie świata w folklorze polskim XIX i początku XX wieku
Adrian Mianecki
4,0 z 1 ocen
18 czytelników 1 opinia
2010
Genologia literatury ludowej. Studia folklorystyczne
Adrian Mianecki, Jolanta Ługowska
7,7 z 3 ocen
9 czytelników 0 opinii
2002
Najnowsze opinie o książkach autora
Stworzenie świata w folklorze polskim XIX i początku XX wieku Adrian Mianecki
4,0
Nie jest tak, jak pisze autor, że tylko jeden rozdział z tej książki ukazał się wcześniej jako artykuł. Było tego więcej, może w nieco zmienionej formie i właśnie dlatego, że jest to zbiór różnych szkiców w znacznej mierze układ książki wygląda jak zestaw klocków lego, z którego dostawca zgubił część przez dziurę w pudełku. Mamy więc cały rozdział o koncepcji mitu Malinowskiego (dlaczego nie Proppa, czy Greimasa, którzy byliby bardziej na miejscu?),wstawki o pomyłce Szyjewskiego co pochówków na średniowiecznej Rusi, itp. oraz niestety sporo luk i pominięć.
Najlepiej opracowana jest część wstępna. Podział postaci i fabuł ludowego mitu kosmogonicznego jest dosyć jasny i sensowny.
Później Mianecki stawia teorię, że pierwotny mit kosmogoniczny Słowian był mitem o kosmicznym jaju natomiast mit dualistyczny pojawił się wtórnie. Argumentem ma być mała popularność tego pierwszego na terenie Polski zaś większa na Wschodzie, ale badaczowi zupełnie nie przeszkadza, że ten drugi jest jeszcze mniej popularny. Innym dowodem ma być więc często ujawniająca się w folklorze symbolika jaja związana ogólnie z narodzinami, odrodzeniem, życiem. Tylko jaką miałoby mieć jajko inną symbolikę? Powszechność takiego wyobrażenia w kulturach całego świata (nie tylko u Słowian) wydaje się zrozumiała. Na koniec Mianecki powołuje się na kontrowersyjną argumentację Mańczaka, według której język polski jest najbardziej archaiczny a co za tym idzie nasz kraj musi być kolebką wszystkich Słowian. Autor "Stworzenia świata" idzie więc dalej i ciągnie, że pierwotny mit kosmogoniczny również powinien być najbardziej popularny w Polsce. Mianecki nie zapoznał się z żadną inną (poza jeszcze mocno przestarzałym Kostrzewskim) literaturą o słowiańskiej etnogenezie i zabrnął w te same błędy Mańczaka, nie licząc się z lokalnym zróżnicowaniem tak językowym jak i religijnym wynikającym z odmiennych historycznych kontaktów kulturowych, etnicznych, religijnych, edukacyjnych, polityczno-społecznych, itd. przez co archaiczne elementy (języka, mitów) pozostają niekoniecznie już na wieki wieków w punkcie wyjścia.
Te i szereg innych wątpliwości dyskredytują ostateczne wnioski autora. Często nasuwają się wręcz same i dziwne, że piszący ich nie zauważał. Skupił się na krytyce koncepcji dualistycznej, ale przede wszystkim powinien podać argumenty pozytywne na korzyść swojej własnej a z tym krucho. Ponieważ jest to pierwsza książka poświęcona w całości słowiańskiemu mitowi o stworzeniu świata obawiam się, że utrwali się wśród czytelników nie zorientowanych w tym temacie. Na wszelki wypadek obok albo i wręcz zamiast Mianeckiego polecam stare dobre "Drzewo Życia" Tomickich, znacznie lepiej opisujące tę tematykę.