Książkę czyta się szybko, napisana jest dosyć lekko, ubogacona w fotografie. Wzruszająca.

Książkę czyta się szybko, napisana jest dosyć lekko, ubogacona w fotografie. Wzruszająca.

Historia „dziecka Zamojszczyzny”, Jana Tchórza, przybranego stryja autorki, na podstawie niepublikowanego tekstu jej ojca - Macieja i własnych wspomnień. Autorka (ur.1967) - polska pisarka, dziennikarka prasowa i telewizyjna, napisała osobisty reportaż na temat niby znany („Polskie Drogi”, Janko „Mała Zagłada”),lecz mało obecny w świadomości czytelników, co również potwierdza wynik na LC po trzech latach 6,91 (11 ocen i 4 opinie). A szkoda, bo temat niezwykły, a ponadto, jak czytam w notce wydawcy:
„… Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie: czy wojna i jej okrucieństwo istnieją tylko dopóki żyje ostatni świadek?...”
Na temat „Dzieci Zamojszczyzny” proszę przeczytać tekst na: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dzieci_Zamojszczyzny
Ja natomiast książkę polecam, bo temat ciekawy, a wykonanie nie tylko dobre, lecz również wielce wzruszające, a to większości czytelników się podoba. 7/10

Historia „dziecka Zamojszczyzny”, Jana Tchórza, przybranego stryja autorki, na podstawie niepublikowanego tekstu jej ojca - Macieja i własnych wspomnień. Autorka (ur.1967) - polska pisarka, dziennikarka prasowa i telewizyjna, napisała osobisty reportaż na temat niby znany („Polskie Drogi”, Janko „Mała Zagłada”),lecz mało obecny w ...

Jeśli chcecie się wzruszyć i poznać zawiłe ludzkie losy, a cenicie intrygujące reportaże, to jest pewna wydana przez Trzecią Stronę książka, którą polecam. Mowa o napisanej przez Małgorzatę Karolinę Piekarską i jej nieżyjącego już ojca Macieja Piekarskiego należącej do literatury faktu pozycji pt. „Syn dwóch matek”.

Więcej na: https://altao.pl/syn-dwoch-matek-maly-jasio-i-kobiety-anioly.htm

Jeśli chcecie się wzruszyć i poznać zawiłe ludzkie losy, a cenicie intrygujące reportaże, to jest pewna wydana przez Trzecią Stronę książka, którą polecam. Mowa o napisanej przez Małgorzatę Karolinę Piekarską i jej nieżyjącego już ojca Macieja Piekarskiego należącej do literatury faktu pozycji pt. „Syn dwóch matek”.

Więcej na:...

Z bólem serca daję tej książce tylko 5 gwiazdek.
Tematyka bardzo mnie interesująca, ale historia ta opisana jest - jak dla mnie - zbyt chaotycznie. Wujek, stryjek, tata..., do tego narratorem raz Pani Piekarska, raz jej ojciec. Jakoś trudno mi się to czytało.
Ktoś tu przede mną napisał w opinii, że dziwi jego małe zainteresowanie tą książką. Moim zdaniem właśnie ten chaos jest tego przyczyną.

Z bólem serca daję tej książce tylko 5 gwiazdek.
Tematyka bardzo mnie interesująca, ale historia ta opisana jest - jak dla mnie - zbyt chaotycznie. Wujek, stryjek, tata..., do tego narratorem raz Pani Piekarska, raz jej ojciec. Jakoś trudno mi się to czytało.
Ktoś tu przede mną napisał w opinii, że dziwi jego małe zainteresowanie tą książką. Moim zdaniem właśnie ten chaos...

Bardzo ważna książka o jednej z szerzej nieznanych tragedii w czasie drugiej wojny światowej, która dotknęła mieszkańców Zamojszczyzny. Od listopada 1942 do sierpnia 1943 roku w ramach tzw. Aktion Zamość Niemcy prowadzili masowe wysiedlenia i pacyfikacje wsi. Akcja objęła ponad 100 tysięcy Polaków, w tym 30 tysięcy dzieci, które wywieziono do Niemiec i zgermanizowano. Po wojnie wróciło do Polski zaledwie 800. Reszta nigdy nie dowiedziała się, że ich rodzice są Polakami. Tytułowy syn dwóch matek, spoglądający na czytelników z okładki, to Jan Tchórz, który został odebrany swojej matce i wysłany transportem najprawdopodobniej do Auschwitz. Jednak pociąg zatrzymał się w Warszawie, a mieszkańcy stolicy ruszyli, by ratować przestraszone dzieci. Tym sposobem mały Jan trafił do jednej z warszawskich rodzin.

Książka Magdaleny Piekarskiej to z jednej strony wzruszająca i bardzo osobista historia opowiadająca losy dwóch rodzin złączonych ze sobą przez wojenną zawieruchę. Przez lata mówili do siebie "mamo", "bracie", "stryjku", choć w rzeczywistości byli dla siebie obcymi ludźmi. Z drugiej strony to świadectwo historyczne wypełnione wstrząsającymi faktami dotyczącymi odebranych dzieci, które nowy dom znalazły w Niemczech. Wychowywały się w pogardzie do Polski i Polaków, poznawały zafałszowaną historię drugiej wojny światowej, miały kochających, niemieckich rodziców. Gdy jakimś cudem dowiadywały się, że są Polakami, przeżywały szok. I stawały przed trudnym wyborem - poznać swoich prawdziwych rodziców, czy zostać w Niemczech, gdzie czeka ich lepsze życie.

W reportażu Małgorzaty Piekarskiej nie do końca podobał się mi zabieg polegający na tym, że pisząc, zwraca się do swojego nieżyjącego ojca, który był warszawskim, przybranym bratem Jana Tchórza. Zbyt wiele w tych fragmentach było emfazy i ckliwości. Ale poza tym książka jest warta uwagi. Na pewno z wielkim wzruszeniem przyjmą ją osoby, które same przeżyły dramat zagłady Zamojszczyzny.

Bardzo ważna książka o jednej z szerzej nieznanych tragedii w czasie drugiej wojny światowej, która dotknęła mieszkańców Zamojszczyzny. Od listopada 1942 do sierpnia 1943 roku w ramach tzw. Aktion Zamość Niemcy prowadzili masowe wysiedlenia i pacyfikacje wsi. Akcja objęła ponad 100 tysięcy Polaków, w tym 30 tysięcy dzieci, które wywieziono do Niemiec i zgermanizowano. Po...

Dzięki "Małej zagładzie" Anny Janko dramat mieszkańców Zamojszczyzny zagościł w świadomości Polaków. Zaczęto o tym przypominać, temat pojawił się mediach, trafił na pierwsze strony gazet. Książka ta natchnęła też innych aby zbadać historię swojej rodziny i o niej opowiedzieć: czy to najbliższym czy też szerszemu audytorium.

Z takiej potrzeby aby ocalić od zapomnienia rodzinną historię powstała książka Małgorzaty Karoliny Piekarskiej "Syn dwóch matek". Jej współautorem jest także nieżyjący już ojciec pisarki którego teksty są częścią tej pozycji.
Jej bohaterem jest stryj autorki Jan Tchórz, który jako maleńkie, niespełna trzyletnie dziecko, został rozłączony z matką i rodzeństwem wygnanymi ze swojego domostwa na Zamojszczyźnie w ramach Generalnego Planu Wschodniego. Jego celem było osiedlenia i germanizacja terytoriów Europy Środkowo- Wschodniej i Wschodniej. Rodziny wyrzucane ze swoich domów miały pół godziny na zabranie najpotrzebniejszy rzeczy by potem trafić do obozów przejściowych i tam czekać na to co przyniesie los. Wielu chłopów zginęło broniąc swoich małych ojczyzn, wiele rodzin zostało rozdzielony a mnóstwo dzieci poddanych germanizacji.
Jasio Tchórz miał ogromne szczęście. Pociąg wiozący dzieci (do dziś nie ustalono tak naprawdę gdzie) został zatrzymany na dworcu w Warszawie a niemieccy pracownicy kolei pod presją warszawiaków którzy dowiedzieli się o tym transporcie wypuścili dzieci. Zostały one rozlokowane po miejscowych rodzinach a mały Jaś trafił pod opiekę babci autorki i kilka lat wychowywał się wraz z jej ojcem. Jego biologicznej matce jeszcze w trakcie trwania wojny udało się odnaleźć syna i po jej zakończeniu trafił on pod jej opiekę.
Jednak więź która zawiązała się pomiędzy rodzinami Piekarskich i Tchórzów trwa do dziś i podtrzymywana jest już przez kolejne pokolenie.

To książka bardzo osobista, pełna emocji i tęsknoty za nieżyjącymi rodzicami. Autorka opowiada o tej historii "rozmawiając' ze swoim zmarłym ojcem i przytaczając jego wspomnienia z tego okresu oraz relacje matki Jasia i jego najbliższych. Taki sam zabieg zastosowała Anna Janko w "Małej zagładzie" więc czuć tutaj pewną wtórność ale rozumiem że inaczej się nie dało. Tak to czuła.

Bardzo dziwi mnie tak małe zainteresowanie tą książką. Może jej przekaz
nie jest tak mocny jak w przypadku "Małej zagłady" ale to przepiękna opowieść o miłości, rodzinie i więzach które połączyły biedną chłopską rodzinę z Zamojszczyzny i warszawskich inteligentów już na zawsze osobą malutkiego Jasia Tchórza którego wielkie, piękne oczy patrzą na nas z okładki.

Zachęcam Was do lektury.

Dzięki "Małej zagładzie" Anny Janko dramat mieszkańców Zamojszczyzny zagościł w świadomości Polaków. Zaczęto o tym przypominać, temat pojawił się mediach, trafił na pierwsze strony gazet. Książka ta natchnęła też innych aby zbadać historię swojej rodziny i o niej opowiedzieć: czy to najbliższym czy też szerszemu audytorium.

Z takiej potrzeby aby ocalić od zapomnienia...