Wciągające, ciekawe przygody, klimatem przypomina "Kaktusy z zielonej ulicy" czyta bardzo szybko.

Wciągające, ciekawe przygody, klimatem przypomina "Kaktusy z zielonej ulicy" czyta bardzo szybko.

Niestety książka napisana wulgarnym językiem, ukazuje okropny wzorzec starszego brata. Moje dzieci 11 i 7 lat po kilku rozdziałach uznały że nie chcą tego czytać były zniesmaczone i zawiedzione . Jest naprawdę wiele dziecięcych i młodzieżowych detektywistycznych książek w których autor wkracza w dziecięcą wyobraźnię bez używania wulgarnych słów, oraz nie musi posiłkować się wymuszonym młodzieżowym slangiem .

Niestety książka napisana wulgarnym językiem, ukazuje okropny wzorzec starszego brata. Moje dzieci 11 i 7 lat po kilku rozdziałach uznały że nie chcą tego czytać były zniesmaczone i zawiedzione . Jest naprawdę wiele dziecięcych i młodzieżowych detektywistycznych książek w których autor wkracza w dziecięcą wyobraźnię bez używania wulgarnych słów, oraz nie musi posiłkować się...

Kuba, Rafał i inni harcerze z Saskiej Kępy
to bohaterowie dwóch książek Małgorzaty Karoliny Piekarskiej,
które właśnie przeczytałam.
Do sięgnięcia po tom "Dzika" zachęciła mnie recenzja na blogu Cuda na kiju,
skąd dowiedziałam się też, że to kontynuacja tomu "Tropiciele".

Ponieważ lubię mieć ogląd całości, więc wypożyczyłam z biblioteki obie książki.
Nie zwróciłam uwagi, że każdy tom jest od innego wydawcy.
"Tropicieli" wydał Nowy Świat, a "Dziką" - Nasza Księgarnia.

Gdybym wtedy wiedziała, że Nasza Księgarnia wydała też pierwszy tom,
to szukałabym w bibliotece innego egzemplarza, niż ten który wpadł mi w ręce.
Bo ten, na którym jest logo Nowego Światu (Świata?) woła o pomstę do nieba.
Roi się w nim od literówek i błędów. A ilustracje odstraszają :-(



Obie książki to powieści detektywistyczne dla młodzieży gimnazjalnej.
Pierwsza dotyczy kradzieży pocztówek autorstwa malarza, który był krewnym Kuby.
Druga najpierw koncentruje się na temacie rasizmu, potem nieoczekiwanie przeradza się
w próby rozwikłania zagadki żółwia znalezionego na chodniku przy ogródkach działkowych.

W obydwu książkach są harcerze, zbiórki, zadania do wykonania, obozy.
Ale też zwyczajne życie: lekcje w szkole, konflikty w rodzinie, pierwsze miłości.


"Dziką" czytało mi się przyjemniej niż "Tropicieli"
i to nie tylko ze względu na staranniejsze wydanie.
W pierwszym tomie prawie od razu wiemy, o co chodzi,
a główny bohater Kuba nie budzi szczególnej sympatii.
W drugim tomie bohaterowie są wyrazistsi i od razu budzą sympatię,
akcja rozwija się powoli, wątek detektywistyczny pojawia się dość późno


Autorka jest bezpośrednia, pisze tak, by trafić do gimbazy.
I chyba jej się to udaje, bo jej książki mają bardzo pozytywne recenzje w sieci ;-)

Czy ja polecam?
Owszem, ale koniecznie tylko wydania Naszej Księgarni :-)



https://bajdocja.blogspot.com/2019/06/kuba-rafa-i-inni-harcerze-z-saskiej-kepy.html

Kuba, Rafał i inni harcerze z Saskiej Kępy
to bohaterowie dwóch książek Małgorzaty Karoliny Piekarskiej,
które właśnie przeczytałam.
Do sięgnięcia po tom "Dzika" zachęciła mnie recenzja na blogu Cuda na kiju,
skąd dowiedziałam się też, że to kontynuacja tomu "Tropiciele".

Ponieważ lubię mieć ogląd całości, więc wypożyczyłam z biblioteki obie książki.
Nie zwróciłam uwagi,...

Nastolatek, przeprowadzka, zmiana szkoły i otoczenia - znajome, nieprawdaż? Zaczyna się gładko i niewymagająco - ot, książka dla właśnie takich zagubionych nastolatków. Gdy Kuba, bohater książki, zostaje harcerzem, można już mieć przeczucia, że w środku książki czeka coś większego. I tak właśnie jest - w miarę zagłębiania się w lekturę staje się ona coraz bardziej wciągająca, dochodzą wątki romantyczne i kryminalne, a byli - lub wcale nie byli - harcerze na pewno z przyjemnością zanucą, czytając opis obozu i zbiórki harcerskiej.
Podsumowując: mimo prostego języka, ciut nudnego początku i wciąż jęczącego bohatera książkę da się z przyjemnością przeczytać. Uważam jednak, że część druga jest o niebo lepsza.

Nastolatek, przeprowadzka, zmiana szkoły i otoczenia - znajome, nieprawdaż? Zaczyna się gładko i niewymagająco - ot, książka dla właśnie takich zagubionych nastolatków. Gdy Kuba, bohater książki, zostaje harcerzem, można już mieć przeczucia, że w środku książki czeka coś większego. I tak właśnie jest - w miarę zagłębiania się w lekturę staje się ona coraz bardziej...

Bardzo miło się czytało. Emocjonująca historia z szybką akcją. Po przeczytaniu książki tej samej autorki pt. "Dzika"nie zawiodłam się.

W książce "Dzika" co jakiś czas było wspominane jakieś tajemnicze odzyskanie skradzionych pocztówek - to właśnie "Tropiciele" opisują tę przygodę!

Fajnie się czyta, idealna na wieczór:).

Bardzo miło się czytało. Emocjonująca historia z szybką akcją. Po przeczytaniu książki tej samej autorki pt. "Dzika"nie zawiodłam się.

W książce "Dzika" co jakiś czas było wspominane jakieś tajemnicze odzyskanie skradzionych pocztówek - to właśnie "Tropiciele" opisują tę przygodę!

Fajnie się czyta, idealna na wieczór:).

Ciekawa książka... Polecam!

Ciekawa książka... Polecam!

Zapewne pamiętacie jak zachwycałam się ,, Klasą Pani Czajki” i ,,Czuciem i wiarą” pani Piekarskiej. Kolejną książką tej samej autorki są ,,Tropiciele”. Jest to książka , którą otrzymałam w wyniku konkursu. Jest to pozycja o fabule z harcerzami w tle , rozwiązywaniem zagadek czy elementami kryminału. Nastoletni Kuba przeprowadza się wraz z rodziną na Saską Kępę i poznaje rówieśniczkę – Jagodę. Na strychu swojego nowego domu znajduje stare pocztówki z rebusami. Kuba jak zazwyczaj każdy nastolatek ma wahania nastrojów, kłóci się ze swoją młodszą siostrą czy rodzicami. Pojawia się miłość i przyjaźń, które jak wiemy mają wielką moc. Można pomyśleć iż jest to lektura głównie dla chłopców, jednak pojawia się też tutaj Jagoda, więc dziewczęta również mogą być zainteresowane powieścią. Autorka wspomina o pewnych wydarzeniach historycznych m.in. o powstaniu warszawskim . Historia może nagle stać się ciekawa i wzbudzać zainteresowanie. Lekturę polecam uczniom szkół podstawowych, gimnazjalistom jak i również osobom dorosłym.

Zapewne pamiętacie jak zachwycałam się ,, Klasą Pani Czajki” i ,,Czuciem i wiarą” pani Piekarskiej. Kolejną książką tej samej autorki są ,,Tropiciele”. Jest to książka , którą otrzymałam w wyniku konkursu. Jest to pozycja o fabule z harcerzami w tle , rozwiązywaniem zagadek czy elementami kryminału. Nastoletni Kuba przeprowadza się wraz z rodziną na Saską Kępę i poznaje...

Mojej prawie dziesięcioletniej córce książka wpadła w ręce w bibliotece. Pochłonęła ją w ciągu 2 dni, z ciekawością dopytując o wyjaśnienie szczegółów, głównie związanych z Saską Kępą. Ja zaś sięgnęłam po książkowe wydanie powieści, którą czytywałam lata temu z moimi służbowymi dziećmi w Victorze Gimnazjalisty. Książka nie straciła nic na atrakcyjności, wzbogaciły ją komiksowe ilustracje,a w tym względzie bardzo ciężko mnie zadowolić. Wątek historyczny wynikający z wątku detektywistycznego jest wciągający, a nie nachalny, więc z czystym sumieniem mogę polecić, także tym którzy podobnie do autorki Małgorzaty Karoliny Piekarskiej i do mnie nie wyrośli z tzw. literatury młodzieżowej

Mojej prawie dziesięcioletniej córce książka wpadła w ręce w bibliotece. Pochłonęła ją w ciągu 2 dni, z ciekawością dopytując o wyjaśnienie szczegółów, głównie związanych z Saską Kępą. Ja zaś sięgnęłam po książkowe wydanie powieści, którą czytywałam lata temu z moimi służbowymi dziećmi w Victorze Gimnazjalisty. Książka nie straciła nic na atrakcyjności, wzbogaciły ją ...

Życie nastoletniego Kuby przewraca przeprowadzka z Żoliborza na Saską Kępę, z czego jest bardzo niezadowolony. Trafia do szkoły, w której nikogo nie zna, koledzy są całkowicie inni niż ci z jego poprzedniej szkoły, a do tego musi pomagać młodszej siostrze, entuzjastce zuchowych przygód. Przykry obowiązek jednak bardzo szybko zmienia się w przyjemność. Negatywnie nastawiony do harcerstwa Kuba trafia na zbiórkę harcerską, gdzie poznaje piękną Jagodę. Nie uśmiecha mu się jednak uczestniczenie w harcerskim życiu. Jest przecież tyle ciekawszych sposobów na spędzenie wolnego czasu. Zdanie zmienia, kiedy na strychu swojego nowego domu znajduje stare pocztówki z rebusami będące pretekstem do poznawanie historii, rozwijania nowych zainteresowań, przeżywania interesujących przygód. Kuba zaczyna interesować się harcerstwem, wymyśla zadanie roczne dla zastępu, jeździ na obozy.
Dużym plusem książki jest umieszczenie akcji w znanych dzieciom realiach. Młodzież gra w Simsy, pisze maile, posiada telefony komórkowe. Dzięki zadaniu polegającym na poznawaniu historii odwiedzają Muzeum Powstania Warszawskiego, szukają malarzy XX-lecia międzywojennego, którzy mieszkali na Saskiej Kępie. Młodzieży pomaga starsza pani (Eulalia Topczewska),pan Genio.
Kuba jak każdy nastolatek: ma wahania nastrojów, potrafi rzucić wulgaryzmem, zezłościć się na siostrę, rodziców, kolegów z zastępu. Nie zabraknie też pierwszych miłości, poważnych przyjaźni, które są w stanie przetrwać największe próby.
Małgorzata Karolina Piekarska podsuwa młodym czytelnikom historię osadzoną we współczesności, bardzo realną, poruszającą ważne problemy, zachęcającą do poznawania historii, a do tego pełną humoru. Osobowość bohatera sprawia, że młodzieży bardzo łatwo utożsamić się z nim. Ze względu na chłopięcego bohatera książka będzie interesująca zarówno dla chłopaków, jak i dziewczyn. Pierwsi będą mogli przejrzeć się w historii Kuby, a dziewczyny zobaczą inny punkt widzenia, chłopięce dylematy, sposoby okazywania sympatii.
Lekturę polecam zarówno uczniom szkoły podstawowej, jak i gimnazjum.

Życie nastoletniego Kuby przewraca przeprowadzka z Żoliborza na Saską Kępę, z czego jest bardzo niezadowolony. Trafia do szkoły, w której nikogo nie zna, koledzy są całkowicie inni niż ci z jego poprzedniej szkoły, a do tego musi pomagać młodszej siostrze, entuzjastce zuchowych przygód. Przykry obowiązek jednak bardzo szybko zmienia się w przyjemność. Negatywnie nastawiony...

Przygoda z historią w tle... "Tropiciele" Małgorzaty Karoliny Piekarskiej
Pamiętacie, jak zachwycałam się "Klasą pani Czajki" Małgorzaty Karoliny Piekarskiej? Nie inaczej będzie tym razem, bo jestem po lekturze "Tropicieli" i śmiało mogę stwierdzić, że autorka ma doskonały styl, pisze ciekawie i bardzo przystępnie o sprawach, które nie zawsze są łatwe i proste dla młodzieży. Dotrzeć do ludzi wkraczających w trudny okres dojrzewania to nie lada wyzwanie, a Małgorzata Karolina Piekarska wyśmienicie sobie z tym radzi. Jej książki to mądra, pouczająca i przede wszystkim zabawna proza, którą czyta się rewelacyjnie bez względu na wiek. Podrzuciłam tę książkę do przeczytania mojemu synowi, obserwowałam jego reakcję, widziałam uśmiech na twarzy i momentami zatroskaną minę, nie byłabym sobą, gdybym nie zapytała, dlaczego? Liczyłam się z tym i nawet z premedytacją ją zaproponowałam, bo nie uważam, żeby temat podjęty przez autorkę był dla niego za trudny, choć jest uczniem szkoły podstawowej, a nie gimnazjum, jak bohaterowie opowieści. Potem rozmawialiśmy o historii Polski, wybuchu powstania warszawskiego i o Muzeum Powstania Warszawskiego, które z całą pewnością musimy odwiedzić. Ale spokojnie, to nie jest książka o historii! Autorka jedynie wspomina o niektórych wydarzeniach historycznych, robi to bardzo subtelnie, ale w sposób prowokujący pytania, więc nauka przy okazji zabawy gwarantowana.
"Tropiciele" Małgorzaty Karoliny Piekarskiej to przygodowo-detektywistyczna opowieść o gimnazjalistach, harcerstwie i problemach wieku dorastania. Centralną postacią jest Kuba, który z Żoliborza przeprowadza się na Saską Kępę. Zbuntowany nastolatek jest negatywnie nastawiony, obawia się nowej szkoły, kolegów i tego, jak odnajdzie się w nowym otoczeniu. Kuba ma młodszą siostrę, Olę, pyskatą i rezolutną dziewczynkę, która chce wstąpić w szeregi zuchów. Optymizm Oli denerwuje Kubę, ale jest zmuszony zaprowadzać ją na zbiórki i trochę przez przypadek trafia na zbiórkę harcerską, gdzie zauważa śliczną Jagodę. Harcerstwo wydaje się Kubie mało atrakcyjną formą spędzania wolnego czasu, ale zmienia zdanie, gdy na strychu swego domu znajduje stare pocztówki. Tak zaczyna się pełna przygód opowieść z historią w tle...
Książka Małgorzaty Karoliny Piekarskiej to rewelacyjna, dynamiczna i napisana współczesnym językiem proza dla młodzieży, z doskonale naszkicowanym wątkiem obyczajowym i edukacyjnym. Świetnie sportretowani bohaterowie zaskarbiają sobie sympatię czytelnika, a dialogi i potyczki słowne rodzeństwa są niezwykle zabawne. "Tropiciele" to wciągająca i pełna humoru proza z przesłaniem, która intryguje od pierwszej strony.
Przygoda, humor i szczypta historii, polecam, polecam i jeszcze raz polecam!
Dominika Ławicka blog: http://matkapolkaczytajaca.blox.pl/

Przygoda z historią w tle... "Tropiciele" Małgorzaty Karoliny Piekarskiej
Pamiętacie, jak zachwycałam się "Klasą pani Czajki" Małgorzaty Karoliny Piekarskiej? Nie inaczej będzie tym razem, bo jestem po lekturze "Tropicieli" i śmiało mogę stwierdzić, że autorka ma doskonały styl, pisze ciekawie i bardzo przystępnie o sprawach, które nie zawsze są łatwe i proste dla...