Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W takiej mierze, w jakiej mam nadzieję, wyzwalam się od wewnętrznego determinizmu, dość podobnego do skurczu, który w obliczu próby może ucz...

W takiej mierze, w jakiej mam nadzieję, wyzwalam się od wewnętrznego determinizmu, dość podobnego do skurczu, który w obliczu próby może uczynić mnie jedną z tych zdegradowanych, okaleczałych i somnambulicznych postaci ludzkiej osobowości, jakie rodzi rozpacz, jest ona bowiem przede wszystkim zafascynowaniem.

Tylko dlatego, że bezprawnie ograniczamy się do "dziedziny faktów", dochodzimy do uznania za zasadę, że przyszłość nie jest dana, a zatem, ż...

Tylko dlatego, że bezprawnie ograniczamy się do "dziedziny faktów", dochodzimy do uznania za zasadę, że przyszłość nie jest dana, a zatem, że może być jedynie pomyślana. Znacznie bardziej zgodne z rzeczywistością byłoby twierdzenie, że antycypując, naruszam, z góry inkasuję czy podejmuję z pewnej danej przyszłości i dosłownie ją dyskontuję; nie ma tu większego znaczenia fakt, że zaliczka ta nie jest podobna do tego, co kiedyś zostanie istotnie podjęte.