Jesteśmy społecznością, która kocha książki

🎃 Po lekturze dwóch poprzednich tomów obawiałam się, jaki ten będzie. W głębi duszy miałam nadzieję, że okaże się świetny i jak się ucieszyłam, kiedy taki był! 🎃 W „Żniwach Dusz” nie mamy już wielkich problemów związkowych i możemy na nowo cieszyć się Adamem i Mercy tworzących zespół. Nieco niestety brakowało mi postaci, o których dużo słyszymy, ale mamy ich mało – w tym przypadku jest to Stefan i Wulfe, gdzie chce się wiedzieć o nich więcej! Też bym chciała poczytać o Zee i Sherwoodzie i liczę na to, że kiedyś nadarzy się taka okazja, bo są to cudowne postacie. 🎃 Fabuła w tym tomie mnie porwała, co było przyjemną odmianą po jedenastym i dwunastym tomie. Pochłonęłam całą książkę w jeden wieczór i była to chyba jedna z przyjemniejszych książek, jakie czytałam ostatnimi czasy. Zwroty akcji mnie tutaj przyprawiały momentami o palpitacje serca i błaganie w myślach, żeby autorka nie zdecydowała się sprawić, że pewne podejrzenia stają się prawdą. „Żniwa Dusz” momentami naprawdę brutalnie bawią się z naszymi emocjami. 🎃 Zakończenie sprawia, że chce się więcej, a ja osobiście chcę wiedzieć jeszcze więcej o naszych wampirach – Stefana dawno nie było w jego pełnej krasie, a Wulfe nigdy nie odkrył się tak bardzo jak tutaj, ale wciąż chce się więcej. Briggs tworzy naprawdę interesujących bohaterów, których się zapamiętuje i darzy sympatią. 🎃 Ten tom na tę chwilę mogę określić najprzyjemniejszym i najlepszym z całej serii. Osobiście uwielbiam go za wszystko, choć jeszcze trochę treści by się dało zmieścić i zaspokoić głód związany z wampirami, które są wciąż ciutkę nieco zbyt tajemnicze...