Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W 2020 roku w Warszawie nakładem Wydawnictwa Naukowego PWN ukazało się kolejne wznowienie akdemickiego podręcznika do historii starożytnej autorstwa Adama Ziółkowskiego. Praca ta od strony merytorycznej nie ma sobie równych na polskim rynku wydawniczym. Jej niewątpliwym atutem jest bazowanie na najnowszych ustaleniach naukowych. Ta obszerna praca zasługuje na uwagę także dlatego, że w przeciwieństwie do poprzedników, często kompilujących więdzę innych autorów, wkład własny profesora Ziółkowskiego widoczny jest w każdym z omawianych zagadnień. Podręcznik skłania czytelnika do samodzielnego myślenia. Autor nierzadko poddaje w wątpliwość przyjęte w nauce hipotezy, nie boi się wysuwać własnych postulatów, stawiać trudnych pytań. Wszystkie jednak tezy profesora Ziółkowskiego poparte są solidną merytoryczną argumentacją, z którą trudno polemizować. Na plus należy zapisać przejrzysty układ i szeroki zakres chronoligiczny podręcznika, wybięgający poza powszechnie przyjęte ramy w tego typu pracach. Nie jest to jednak książka dla każdego. Wydaje się, że dla osób które wcześniej nie miały bliższej styczności z historią i kulturą starożytności lektura może być trudna w odbiorze. Mniej wyrobionemu czytelnikowi może czasem brakować najbardziej podstawowych informacji; widocznie autor wychodzi z założenia, że jego czytelnicy podstawową wiedzę na temat starożytności już mają. Drugim minusem jest jest dość nieprzystępny język i budzące kontrowersje stosowanie oryginalnych nazw własnych nawet tam, gdzie ich wersje spolszczone są powszechnie używane ( np. konsekwentne nazywanie Celtów- Keltami daje dość osobliwy efekt). Nad słusznością takiego podejścia można dyskutować. Nad wartością merytoryczną podręcznika jako całości już niekoniecznie.