Aktualności
28
Najnowsze artykuły
ArtykułySpecjalnie dla pisarzy ta księgarnia otwiera się już o 5 rano. Dobry pomysł?
59
ArtykułyKeith Richards, „Życie”: wyznanie człowieka, który niczego sobie nie odmawiał
2
ArtykułySzczepan Twardoch pisze do prezydenta. Olga Tokarczuk wśród sygnatariuszy
28
ArtykułySkandynawski kryminał trzyma się solidnie. Michael Katz Krefeld o „Wykolejonym”
2
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
1952
1951Powiązane treści
Zobacz więcej treści
Aktualności
18Urodziny Józefa Hena. 100 lat twórcy z Nowolipia
Aktualności
21Jesienne nowości i zapowiedzi książkowe: wybór redakcji Lubimyczytać
Publicystyka
30Stawiam na Adama Bahdaja
Kiedyś był jednym z najchętniej czytanych przez młodzież polskich pisarzy. Pisał o dzieciach i dla dzieci, bez upiększania nie zawsze wesołej rzeczywistości i zbędnego...
Aktualności
4Angelus 2021. Książki z długiej listy nominowanych
Czternaście książek i czternastu autorów z siedmiu krajów. A wśród nich czwórka Polaków. Poznaliśmy długą listę autorów nominowanych do tegorocznej nagrody Angelusa. Zwycięzcę,...
Publicystyka1Hen, Newerly. Ojcowie i synowie sięgający po pióro
Józef Hen wykorzystuje dopadającą go od czasu do czasu bezsenność do notatek, z których powstają kolejne tomy „Dzienników współczesnych”. Najnowszy nosi tytuł „Bez strachu”....
Publicystyka
13Gdzie czytać w stolicy? Miniprzewodnik po miejscach i książkach, czyli Warszawa da się lubić
„Mam tak samo jak ty. Moje miasto a w nim…”. A w nim mnóstwo wspaniałych miejsc, w których można oddać się lekturze, tak jakby zostały stworzone właśnie do spotkań z literaturą....Nowolipie. Najpiękniejsze lata Józef Hen
„Nowolipie” i „Najpiękniejsze lata” to zbiór wspomnień polskiego pisarza żydowskiego pochodzenia Józefa Hena skompilowanych w jedną książkę. Może zacznę od „Nowolipia”, które obrazuje żydowski świat przedwojennej Warszawy. Pan Hen opisuje swoje dzieciństwo ze swadą i nie bez poczucia humoru. Jest również uważnym obserwatorem otaczającej go rzeczywistości i człowiekiem umiejącym wyciągać z niej wnioski, co niewątpliwie zdeterminowało to, że gdy dorósł został pisarzem. Może jest to trochę podkoloryzowany portret jego dzieciństwa, ale tak umie przedstawić swój świat tylko człowiek o bogatej wyobraźni. Nie twierdzę, że to co pisze odbiega od rzeczywistości, ale wiele rzeczy tak naprawdę determinuje to jak je sami widzimy. „ Nowolipie” oceniam na osiem gwiazdek a teraz przejdę do „Najpiękniejszych lat”. Napisane w sześć lat po „Nowolipiu” może już nie są tak barwne, ale trudno się dziwić, wszak opisują rzeczywistość po wybuchu Drugiej Wojny Światowej a ta była jak wiadomo trudna i gorzka. Wielu postradało na niej życie, ale Autor dzięki wrodzonemu sprytowi i inteligencji zdołał sobie w niej poradzić i przetrwać. Nie brak tu też jednak zabawnych historii jak choćby ta o jego znajomym, który przechodził krótko obłęd pomalaryczny. Sam Hen choć wcielony do Armii Czerwonej uniknął walki na froncie. Widać pisane mu było przetrwać, aby móc opisać swoje przygody. „Najpiękniejsze lata” podobały mi się ciut mniej, dlatego oceniłbym je na sześć gwiazdek. Za całą książkę to daje średnią siedmiu gwiazdek i taką też ocenę wystawiam. Siedem gwiazdek (bardzo dobra).Crimen Józef Hen
6/10 Rzeczpospolita Szlachecka to jeden z moich ulubionych tematów z historii, Sienkiewicza ubóstwiam, więc po Crimen sięgnęłam bez wahania. Czytało mi się dość przyjemnie i nawet nie mogłam się oderwać, chcąc jak najszybciej dowiedzieć się, czy zaraz wydarzy się coś ciekawego, ale jednak nie czuję się powalona na kolana. Niby w powieści ciągle coś się dzieje, ale sposób narracji jest mało dynamiczny, akcja nię pędzi z kopyta, wolno się rozwija. Autor stosuje technikę strumienia świadomości w przemyśleniach Tomasza, co z początku jest interesujące, ale później męczy i dłuży się. Okładkowa "sensacja" także była dla mnie za mało wyczuwalna i brakowało mi napięcia związanego z rozwiązywaniem kryminalnej zagadki. Na każdej stronie pojawiali się kolejni podejrzani, którzy posiadali dobry motyw zbrodnii, ale ostatecznie zabójca wydał mi się naciągany. Rozwiązanie losów bohaterów mnie rozczarowało, ale daję plus za ciekawą kompozycję klamrową. Kolejny plus za pana Ligęzę, najciekawsza postać i wprowadzał trochę humoru ;-) Autor ma dobre pióro, sprawnie snuje swoją historię stosując stylizowany język. Mieszanie narracji 1 i 3 osobowej dodaje pewnego uroku, ale jednocześnie utrudnia czytanie, bo można się pogubić, zwłaszcza, że czasem pojawiają się dziwnie skonstruowane zdania pod względem gramatyczno interpunkcyjnym. Poza tym pojawia się wiele postaci pobocznych, które niczym się nie wyróżniają, więc bardzo łatwo się w nich pogubić. Mimo wszystko polecam, warto osobiście się przekonać, czy historia Tomasza Błudnickiego przypadnie wam do gustu.Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
