autorka powieści „Szlak” (2008),„Willa” (2010, nominacja do nagrody Srebrny Kałamarz i wyróżnienie jury w konkursie Najlepsza Książka na Jesień na portalu literackim granice.pl) oraz „Pokój Marty” (2012). Pisuje też opowiadania, które ukazywały się w Akancie i Magazynie Fantastycznym. Jest laureatką konkursu na opowiadanie kryminalne ogłoszonego przez agencję literacką Pal Twins i Związek Literatów Polskich (opowiadanie „Zapach róż”) oraz laureatką konkursu wydawnictwa Replika na opowiadanie erotyczne (opowiadanie „Wstydliwy Sekret”).https://www.facebook.com/pg/Magdalena-Zimniak-strona-autorska-333418133503866/posts/
"Czarcie lustro" to powieść poruszająca temat drastyczny, potworny, o którym trzeba mówić a nawet krzyczeć! Książka nie jest aż tak drastyczna jak na przykład podobny temat ujęty w książce od Piotra Kościelnego "Łowca", ale wywarła nie mniejsze wrażenie. Tutaj chyba bardziej uderza fakt niemego przyzwolenia i co szokujące przymykanie oczu przez osoby, które miały chronić, niestety potwory faktycznie można znaleźć we własnej szafie.
W książce mocno podkreślana jest miłość siostrzana co jest jak miód na krwawiące serce.
Kryminał czytało się jednym tchem, co prawda pod koniec czułam się nieco pogubiona żąglowaniem postaciami przez autorkę, ale chyba bez tego nie byłoby oczekiwanego efektu, który zapada w pamięć.
Polecam, dobra lektura, głupio stwierdzić, że miło spędzony czas biorąc pod uwagę tematykę, więc napiszę, że dobrze spędzony czas.
Kiedyś- Kamila wyjeżdża do Stanów, pracuje aby po powrocie do Polski mieć 'lepszy start'. Tam też poznaje Johna, przystojnego lekarza, którego pokochała, podobno z wzajemnością.
Teraz - Maja wraca ze Stanów gdzie wraz z ojcem odwiedziła babcie. Wraca martwa...takie przynajmniej ma wrażenie, tak się czuje. Szkolna psycholog wraz z innymi nauczycielami widzi zmianę jaka zaszła w dziewczynie po wakacjach, próbuje rozwikłać zagadkę jej zachowania.
Powiedzieć,że książki Magdaleny Zimniak są głębokie pod względem psychologii bohaterów, to nic nie powiedzieć. Autorka genialnie wchodzi w psychikę człowieka, budując niesamowicie realistyczne portrety psychologiczne bohaterów.
Zgrabnie manewruje w czasie, odkrywając przed czytelnikiem kawałek po kawałku całą historię. Rzeczy, zdarzenia jakie wpłynęły na zachowanie poszczególnych osób.
Zaskakuje z każdą rozwiązaną zagadką, bo jest ich wiele.
Książki nie da się odłożyć, wciąga...pod koniec jedynie musiałam zrobić sobie przerwę, bo ładunek emocjonalny tam zawarty mnie zmiótł.
Poruszanym, głównym tematem w książce jest krzywda dziecka,więc jeśli nie lubicie i macie problem z czytaniem o tym, nie będzie to lektura dla Was. Jednak jeśli czytacie takiego rodzaju książki to polecam.
Świetny thriller psychologiczny!