Najnowsze artykuły
- ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
- ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Cud w Dolinie Poskoków“ Ante TomiciaLubimyCzytać1
- Artykuły„Paradoks łosia”: Steve Carell i matematyczny chaos Anttiego TuomainenaSonia Miniewicz2
- ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytykiKonrad Wrzesiński13
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Charles Baudelaire
91
6,9/10
Urodzony: 09.04.1821Zmarły: 31.08.1867
Francuski poeta i pisarz, zaliczany do parnasistów, prekursor dekadentyzmu. Jako młodzieniec, wysłany przez ojczyma w podróż morską na Mauritius, Reunion i do Indii, powrócił do ojczyzny bogatszy o wrażenia, które miały wywrzeć znaczący wpływ na jego twórczość. W Paryżu nawiązał kontakt ze środowiskiem pisarskim, m.in. z T. Gautierem, J. Banville'em, Ch. Sainte-Beuve'em; wieloletni romans ze statystką teatralną J. Duval znalazł odbicie w utworach poetyckich Baudelaire'a. Miłośnik malarstwa, w 1845 r. wydał pierwsze studium poświęcone tej dziedzinie sztuki Salon 1845. W tym czasie powstał też projekt tomu Lesbijki (pierwotny tytuł Kwiatów zła),Rok 1848 przyniósł pierwsze publikacje przekładów Baudelaire'a z E.A. Poego, które w dorobku poety odegrały rolę równorzędną z jego twórczością własną. Od 1850 r. Baudelaire, obok G. Flauberta, T. Gautiera i Ch. Saint-Beuve'a, gościł na obiadach literackich wydawanych przez wielkoświatową kurtyzanę A. Sabatier, którą później uwiecznił w najśmielszym, ale i najpiękniejszym erotyku Do nazbyt wesołej. W 1855 r. Baudelaire wydał szkice o malarstwie, które weszły w skład kanonu nowoczesnej krytyki sztuk plastycznych: Metoda krytyczna, Eugene Delacroix, Ingres. Dwa lata później ukazały się Kwiaty zła, z entuzjazmem przyjęte przez krytykę i publiczność, przez sąd uznane za przejaw obrazy moralności i obyczajów. W skład tomu weszły najważniejsze utwory poetyckie Baudelaire'a: Albatros, Balkon, Don Juan w piekle, Otchłań. Poeta urzeczony śmiercią, zafascynowany potęgą zła i brzydotą jako dopełnieniem piękna, pokazuje rozkład materii (ropiejące rany, ciała toczone przez robaki),szokuje odważnym erotyzmem i przedstawia sugestywną wizję przedmieść Paryża - miasta-molocha. Dopełnieniem i rozwinięciem Kwiatów zła miał być, w opinii samego autora, zbiór poematów prozą Paryski spleen (1864). Od 1858 r. Baudelaire, uzależniony od eteru i opium, coraz bardziej podupadał na zdrowiu. W czasie pobytu w Belgii uległ atakowi paraliżu; przewieziony przez matkę do Paryża, zmarł w klinice. Oprócz wymienionych utworów za życia poety ukazały się: studia o malarstwie Dzieło i życie Delacroix (1863),Malarz życia współczesnego (1863) oraz pełen akcentów osobistych dziennik Moje serce obnażone. Długo niedoceniany, Baudelaire wpłynął na rozwój symbolizmu oraz późniejsze kierunki w literaturze. Na język polski dzieła poety tłumaczyli m.in.: M. Jastrun, S. Korab-Brzozowski, A. Lange, W. Szymborska, A. Międzyrzecki i A. Słonimski.http://www.charlesbaudelaire.org/
6,9/10średnia ocena książek autora
2 662 przeczytało książki autora
5 212 chce przeczytać książki autora
284fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Literatura na Świecie nr 5-6/2018 (562-563)
Charles Baudelaire, Muriel Spark
0,0 z ocen
7 czytelników 0 opinii
2018
Literatura na Świecie nr 10-11/1999 (339-340)
Charles Baudelaire, Marcel Proust
7,5 z 2 ocen
19 czytelników 0 opinii
1999
The Painter of Modern Life and Other Essays
Charles Baudelaire
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
1995
Powiązane treści
Rozmowy
2
Publicystyka
Konrad Wrzesiński
21
Drugi alfabet literacki. Z Irlandii do Libanu
Publicystyka
Konrad Wrzesiński
24
Drugi alfabet literacki. Europa nieznana
Varia
LubimyCzytać
758
Czytamy w Święta
Coraz bliżej święta, coraz bliżej święta, coraz bliżej święta... To już ostatnie Czytamy w weekend w tym roku, w przyszłym tygodniu zespół Lubimyczytać podzieli się z Wami swoimi...
Aktualności
Konrad Wrzesiński
204
Lubimyczytać to wy. Nagradzamy czytelników ze społeczności lubimyczytać
Przypomnijmy: tworzycie największą książkową społeczność w Polsce. I to właśnie was, użytkowników i użytkowniczki Lubimyczytać, postanowiliśmy przedświątecznie nagrodzić. Dzięki,...
Publicystyka
Konrad Wrzesiński
34
Znaleźć sens. 7 książek, które zmieniają podejście do życia
Czujecie się nieco zagubieni? Przytłoczeni światem, któremu brak stabilności? A może po prostu szukacie nieco sensu, walcząc z jesiennym obniżeniem nastroju? Mam dla was 7 książek,...
Aktualności
Anna Sierant
2566
Wyzwanie czytelnicze Lubimyczytać. Temat na kwiecień 2023
Przed nami czwarte już w tym roku wyzwanie czytelnicze Lubimyczytać. Sprawdźcie, do sięgnięcia po jakie lektury zachęcamy wszystkich miłośników książek w kwietniu!
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
A w duszy mej pogrzeby bez orkiestr się wloką, w martwej ciszy - nadziei tylko słychać jęk..
63 osoby to lubią
Zabijam się, bo czuję, że jestem nieśmiertelny(...)
42 osoby to lubiąŻycie to szpital, w ktorym wszystkich chorych trawi pragnienie zmiany łóżka. Ten chciałby cierpieć koło pieca, a tamten ufa, że wyzdrowieje ...
Życie to szpital, w ktorym wszystkich chorych trawi pragnienie zmiany łóżka. Ten chciałby cierpieć koło pieca, a tamten ufa, że wyzdrowieje przy oknie. Zdaje mi się, że tam, gdzie mnie nie ma, byłbym zawsze szczęśliwszy i sprawa przeprowadzki jest przedmiotem ciągłych dyskusji z moją duszą. ... I wreszcie moja dusza wybucha i krzyczy, jakże rozsądnie: "Gdziekolwiek, gdziekolwiek, byle poza ten świat!
24 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
Paryski splin Charles Baudelaire
7,9
Tym razem część ciekawsza niż "Sztuczne Raje", bo "Paryski Splin" bardziej przypomina "Kwiaty Zła", które akurat darzę sentymentem. "Paryski Splin" to dzieło, które składa się z pięćdziesięciu utworów pisanych prozą, polski wydawca ofiarowuje nam jeszcze trochę bonusów w postaci poematów z "Kwiatów Zła" czy notatek do utworów, których Baudelaire nie zdążył napisać. Te poematy są dosyć krótkie, to raczej sceny, obrazy, migawki uchwycone gdzieś w XIX-wiecznym Paryżu, dość brudne, codzienne, uliczne. Dostrzegamy tutaj szklarzy, węglarzy, mroczne tematy jak samobójstwo, smutek, cierpienie, rozmyślania pokryte ironią. Utwory Baudelaire'a to ciągłe poszukiwanie piękna, ciągła porażka, ale jednocześnie Wędrowiec się nie poddaje, walczy dalej swoimi utworami i przechadza się przez Paryż. Trudno też nie dostrzec pewnej przenikliwości Baudelaire'a, czasem otwiera się jego tekst i w oczy rzuca nam się jakiś cytat, który zmusza nas do myślenia.
Paryski splin Charles Baudelaire
7,9
Poemat prozą, niedokończony i obok „ Kwiatów zła” najważniejszy utwór Baudelaire’a. Solidne wydanie z „Officyny” zawiera też kilka wierszy z ww. wspomnianych oraz obszerne omówienie znakomitego Ryszarda Engelkinga. Piękny literacki obraz rozpadu starego świata i przeczucie nowego, który dopiero nadchodzi, zbudowany z miniatur składających się na pejzaż dawnego Paryża. W czasie powstawania "Splinu" trwała już haussmanowska przebudowa, dawne miasto znikało bezpowrotnie i nadchodził wiek techniki. Obraz ówczesnej metropolii jest więc po części naturalistyczny, a po części osuwa się w senny majak. Baudelaire ze szczególnym upodobaniem opisuje tu biedotę, brud i wszystko to od czego stateczni mieszczanie odwracali wzrok. Ta słynna książka to też pomnik zarazem niemocy jak i geniuszu autora, który umarł wraz z dawnym Paryżem.