Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Za co tak kocham ten anemiczny kawałek mięsa z zielonymi oczami.

Za co tak kocham ten anemiczny kawałek mięsa z zielonymi oczami.

Artystyczne zaparcie, skoncentrowane gówno z nienapisanych książek, nie namalowanych obrazów to najbardziej niszcząca substancja znana ludziom.

Artystyczne zaparcie, skoncentrowane gówno z nienapisanych książek, nie namalowanych obrazów to najbardziej niszcząca substancja znana ludzi...

A jesienią przyjdę czasem, popatrzę na nią i piłbym, cholera. Boli mnie ta rzeka.

A jesienią przyjdę czasem, popatrzę na nią i piłbym, cholera. Boli mnie ta rzeka.

Złuda jaką daje Ci głośna muzyka, euforia, która wypełnia Cię, kiedy stoisz pod wielkimi czarnymi kolumnami, na zawsze Cię dezorientują, wykrzywiają twoje kości, muzyka uderza najpierw w kręgosłup, potem nie możesz już tak jak wcześniej chodzić ulicami, spać do południa w ciepłym łóżku, chowając się pod poduszką przed promieniami słońca - muzyka Cię rani, plącze twoje ścięgna, wbija w ciebie korkociągi i wkręty, za pomocą których można cię teraz kontrolować, wszczepia ci tysiące receptorów, tysiące nagich klem i rozkręconych kontaktów, ciągle przetacza się przez ciebie obca energia jak wagony ze stalą, przepływa przez ciebie cudza krew - czarna i gorąca; muzyka, którą pewnego razu usłyszysz zmienia kolor twojej skóry, zwęża twoje źrenice, wysusza wargi, wyostrza głos, uwrażliwia płuca, rozszerza tętnice i pompuje w nie wytrawne stołowe wino, przez co, za każdym razem, kiedy usłyszysz swoją muzykę - tracisz równowagę i wypadasz z zewnętrznej, całkiem obojętnej dźwiękowej przestrzeni w koszmarny podwodny świat osobistego soundu o długości całego życia.

Złuda jaką daje Ci głośna muzyka, euforia, która wypełnia Cię, kiedy stoisz pod wielkimi czarnymi kolumnami, na zawsze Cię dezorientują, wyk...

Poczuła się oszukana. Oszukana przez-w kolejności alfabetycznej-matkę, męża, religię, rodzinę, telefon, tradycję.

Poczuła się oszukana. Oszukana przez-w kolejności alfabetycznej-matkę, męża, religię, rodzinę, telefon, tradycję.

Przypomina sobie to, co przeczytała niedawno w jednej z książek o umieraniu:"smutek to chorobliwy brak samodyscypliny".

Przypomina sobie to, co przeczytała niedawno w jednej z książek o umieraniu:"smutek to chorobliwy brak samodyscypliny".

Ale cholera wie, gdzie się znajduje. Myślę, że się przemieszcza, dusza. Gdy jem, jest w brzuchu. Gdy czytam, jest w głowie. Gdy myślę o Brit Laxman...

Ale cholera wie, gdzie się znajduje. Myślę, że się przemieszcza, dusza. Gdy jem, jest w brzuchu. Gdy czytam, jest w głowie. Gdy myślę o Brit...

Niczego nie boję się tak jak tego, że przecież w końcu i na mnie także przyjdzie czas ocalenia. Kiedy pomyślę, że będę kochać, że będę kochany, że potrafię być czysty i piękny, zauważę w sobie, że w stosunku do czyjegoś raka znajdę w sobie zainteresowanie jego rakiem -i będę próbował go ocalić.

Niczego nie boję się tak jak tego, że przecież w końcu i na mnie także przyjdzie czas ocalenia. Kiedy pomyślę, że będę kochać, że będę kocha...

Życie nic z literaturą wspólnego nie ma-chyba u autorów , którzy w ogóle do literatury nie należą-są bezmyślnymi fotografami jakichś zatęchłych kącików rzeczywistości.

Życie nic z literaturą wspólnego nie ma-chyba u autorów , którzy w ogóle do literatury nie należą-są bezmyślnymi fotografami jakichś zatęchł...